Ken Bruen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ken Bruen (Galway, 1951) is een Ierse schrijver van harde misdaadverhalen.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Geboren in Galway[1] kreeg hij zijn opleiding aan het Gormanston College in County Meath en later aan het Trinity College in Dublin, waar hij afstudeerde met een Ph.D. in metafysica. Hij bracht vijfentwintig jaar door als leraar Engels in Afrika, Japan, Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika. Hij maakte soms gevaarlijke reizen, met onder andere een verblijf in een Braziliaanse gevangenis.

Bruen maakt deel uit van een literaire kring die bestaat uit Jason Starr, Reed Farrel Coleman en Allan Guthrie.

Tot het werk van Bruen behoren onder andere de goed ontvangen White Trilogy en de Shamus Award-winnende The Guards. In 2006 publiceerde Hard Case Crime Bust, een samenwerking tussen Bruen en de New Yorkse misdaadauteur Jason Starr. Bruen's korte verhaal "Words Are Cheap" (2006) verscheen in het eerste nummer van Murdaland. Ook heeft hij een bloemlezing gemaakt van verhalen die in Dublin spelen: Dublin Noir.

Andere vermeldenswaardige werken zijn onder andere The Killing of the Tinkers, The Magdalen Martyrs, The Dramatist en Priest (genomineerd voor de 2008 Edgar Allan Poe Award in de categorie "Best Novel"), die alle deel uitmaken van zijn Jack Taylor-reeks, die begon met The Guards. Deze veelgeprezen serie speelt zich af in Galway en handelt over de avonturen en lotgevallen van een in ongenade gevallen voormalige politieagent die nu werkzaam is als privé-detective, wiens leven is ontsierd door alcoholisme en drugsmisbruik. De verhalen spelen zich af tegen de achtergrond van de sociale verandering in Ierland, met bijzondere aandacht voor het verval van de katholieke kerk als een sociale en politieke macht. Andere thema's die worden behandeld zijn onder meer de economische welvaart van Ierland vanaf het midden van de jaren 1990, die in de serie wordt afgeschilderd als een ontwikkeling die Ierland heeft achtergelaten als een materialistische en geestelijk verarmde samenleving, waarin nog steeds een diepe sociale ongelijkheid schuil gaat. Dit aspect van de Keltische Tijger komt nadrukkelijk aan de orde in Bruen's romans die zich in Ierland afspelen. Immigratie is ook een thema dat hierin behandeld wordt. Een aantal van deze verhalen zijn verfilmd als televisieserie (Jack Taylor).

Ken Bruen kreeg in 2008 de eerste David Loeb Goodis Award. Hij woont in Galway, Ierland. Hij is getrouwd en heeft een dochter.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Geen deel van een serie

  • Shades of Grace (1993)
  • Martyrs (1994)
  • Rilke on Black (1996)
  • The Hackman Blues (1997)
  • Her Last Call to Louis MacNeice (1998)
  • London Boulevard (2001, onder dezelfde titel verfilmd in 2010)
  • Dispatching Baudelaire (2004)
  • American Skin (2006)
  • Once Were Cops (2008)
  • Killer Jaar (2008)

Jack Taylor

  • The Guards (2001) - kreeg in 2004 de Shamus Award voor Best Novel; genomineerd in 2004 voor de Edgar Award voor Best Mystery Novel; genomineerd in 2004 voor deMacavity Award voor Best Novel
  • The Killing of the Tinkers (2002) - kreeg in 2005 de Macavity Award voor Best Novel; genomineerd in 2005 voor de Anthony Award voor Best Novel
  • The Magdalen Martyrs (2003)
  • The Dramatist (2004) - kreeg in 2007 de Shamus Award voor Best Novel
  • Priest (2006) - kreeg in 2007 de Barry Award voor Best British Novel; in 2008 genomineerd voor de Edgar Award voor Best Mystery Novel
  • Cross (2007)
  • Sanctuary (2008)
  • The Devil (2010)
  • Headstone (2011)

Detective Sergeant Tom Brant and Chief Inspector James Roberts

  • A White Arrest (1998)
  • Taming the Alien (1999)
  • The McDead (2000)
  • Blitz (2002)
  • Vixen (2003)
  • Calibre (2006)
  • Ammunition (2007)

Max Fisher en Angela Petrakos

  • Bust (2006) - in 2007 genomnineerd voor de Barry Award voor Best Paperback
  • Slide (2007) - in 2008 genomineerd voor de Anthony Award voor Best Paperback Original[2]
  • The Max (2008)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]