Live at Jacksonville

Live at Jacksonville
	Livealbum van King Crimson
Uitgebracht	december 1998
Opgenomen	26 februari 1972
Genre	Symfonische rock
Duur	60:00
Label(s)	KCCC 2
Producent(en)	Robert Fripp, David Singleton
Chronologie
	(en) Allmusic-pagina; (en) MusicBrainz-pagina;
Portaal	Muziek

Live at Jacksonville is het tweede in een reeks livealbums van de Britse groep King Crimson.

Deze live-opnamen zijn wederom van King Crimson zelf en zijn met dezelfde apparatuur opgenomen als hun eerste officiële livealbum Earthbound, het wellicht slechtst opgenomen livealbum aller tijden. Deze opnamen klinken redelijk; in ieder geval beter dan die van de lp-versie van Earthbound.

Geschiedenis en musici[bewerken | brontekst bewerken]

De spanningen tussen de musici begonnen al aardig op te lopen; Peter Sinfield was al opgestapt vanwege conflicten met Fripp. Fripp zegt dan ook in de toelichting dat deze bezetting wellicht de meest ongelukkige is geweest; men zat alle vier niet op hun plek:

Robert Fripp - gitaar, mellotron; een dan al op-en-top Engelsman
Mel Collins - saxofoon, fluit en mellotron; kwam van uit de jazzrichting
Boz Burrell - basgitaar en zang; bleek niet geschikt als zanger, maar de groep moest is; was achteraf gezien meer op zijn plaats geweest in een blues- of hardrockband
Ian Wallace - drums, zang

Composities[bewerken | brontekst bewerken]

Pictures of a city
Cirkus
Ladies of the road
Formentera lady
The Sailor's tale
21st Century Schizoid Man

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Collins, Burrell en Wallace verlaten na deze tournee de groep en spelen verder in Alexis Corner, die hun Amerkinaase tournee vergezelde.
Collins gaat daarna verder in Caravan en Camel.
Burrell is een van de oprichters van Bad Company.
Ian Wallace toert in de verre toekomst met Bob Dylan en speelt zelfs op de inauguratie van Bill Clinton.
Earthbound heeft een dermate slechte geluidskwaliteit dat de Amerikaanse tak van EG Records weigert het uit te brengen.