Loredana Marcello
|
Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking. |
| Loredana Marcello | ||
|---|---|---|
| Persoonlijke gegevens | ||
| Geboortedatum | 1533
| |
| Geboorteplaats | Venetië
| |
| Overlijdensdatum | 12 december 1572 | |
| Overlijdensplaats | Venetië
| |
| Nationaliteit | Venetiaans | |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied | plantkunde
| |
Loredana Marcello (? – 12 december 1572) was een dogaressa van Venetië door het huwelijk met de doge Alvise I Mocenigo (regeerperiode 1570-1577). Naast auteur van brieven en poëzie studeerde ze ook plantkunde. Door deze activiteiten werd ze beschouwd als het ideaal van een goed opgeleide en gecultiveerde renaissancevrouw in het toenmalige Venetië.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Zij was de dochter van Giovanni Alvise Marcello en trad in 1533 in het huwelijk met Mocenigo. Loredana werd samen met haar zussen (Bianca, Daria en Maria) beschouwd als fiore de'l secolo (bloem van de eeuw). Ze vertegenwoordigde het ideaal van de Venetiaanse adellijke geschoolde renaissancevrouw. Deze was multi-getalenteerd, en werd ook wel Giantessa di merito genoemd.
Loredana werd beschreven als een aantrekkelijke en geleerde vrouw. Naast auteur van brieven en poëzie was ze ook gepassioneerd door plantkunde. Ze was leerling van Melchiorre Giuliandino, een professor van de Biologische Tuin in Padua. Ze heeft formules en recepten ontwikkeld die gebruikt werden in de strijd tegen plagen. Er wordt vermoed dat deze eerder palliatieve krachten hadden in plaats van genezende krachten. Haar oorspronkelijk werk is verloren gegaan, maar haar botanisch onderzoek is geconsulteerd en gebruikt tijdens de epidemie in Venetië enkele jaren naar haar dood (1575).
Na de verkiezing van haar echtgenoot in 1570 tot doge werd ze dogaressa. Ze stierf echter 2 jaar later. Zij is een van de slechts drie afgebeelde dogaressa's in de Cerimoniali (1464-1592). De overige twee zijn: Cecilia Contarini en Zilia Dandolo.
Ottavio Maggio schreef het Oratio in funeralibus Laurace Mocceniccs na haar dood.
De beschrijving van Amaden in het Archivio privato de Marcelli:
- "Ze was opmerkelijk vanwege haar standvastigheid, zowel in de ervaringen van tegenspoed als in de afleidingen van voorspoed, oordeelkundig en discreet in het toezicht op haar huishouden, eerbiedig en liefdadig in haar kerkelijke plichten, welwillend jegens haar familieleden en haar afhankelijke personen, in Kortom, ze was een zeer deugdzame en nobele prinses."