Markarian 231

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Markarian 231
Markarian 231
Type Sc
Datum ontdekking 1969
Overige aanduidingen UGC 8058
Fysische gegevens
Roodverschuiving 0,04147
Radiële snelheid 12173 km/s
Waarnemingsgegevens
Standaardepoche J2000
Rechte klimming 12u00m56s
Declinatie 56° 51' 59"
Sterrenbeeld Grote Beer (Ursa Major)
Schijnbare helderheid 13,60 mag
Afstand 581 miljoen lichtjaar
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

Markarian 231 (UGC 8058) is een Type-1 Seyfert-stelsel dat in 1969 werd ontdekt door Benjamin Markarian als onderdeel van een zoektocht naar sterrenstelsels met sterke ultraviolette straling. Het bevat de dichtstbijzijnde bekende quasar. Markarian 231 staat op ongeveer 581 miljoen lichtjaar van de aarde.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Het Markarian 231 stelsel ondergaat nu een energieke stervorming. In het centrum is een nucleaire ring van actieve stervorming gevonden met een vormingssnelheid van meer dan 100 zonsmassa's per jaar. Het is een van de meest lichtkrachtige infraroodsterrenstelsels met vermogen afkomstig van een accrescerend zwart gat in het centrum, en de dichtstbijzijnde bekende quasar.

In een studie uit 2015 werd gesuggereerd dat het centrale zwarte gat, dat naar schatting 150 miljoen keer zo zwaar is als onze zon, een metgezel met een zwart gat van 4 miljoen zonsmassa's zou hebben, en dat het duo elke 1,2 jaar een baan om elkaar heen zou draaien. Later is echter gebleken dat dit model niet haalbaar is.

In een andere studie is bewijs gevonden voor de aanwezigheid van moleculaire zuurstof (O2) door gebruik te maken van submillimeterastronomie, de eerste keer dat moleculaire zuurstof buiten de Melkweg is waargenomen.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Markarian 231 in SIMBAD