Maurits de Bruijn
| Maurits de Bruijn | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 20 mei 1984 | |||
| Geboorteplaats | Maasland | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Beroep | Schrijver, journalist | |||
| Werk | ||||
| Uitgeverij | Nieuw Amsterdam, Das Mag | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Maurits de Bruijn (Maasland, 20 mei 1984) is een Nederlandse schrijver, journalist, copywriter en beeldend kunstenaar.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
De Bruijn werd geboren in een progressief gereformeerd gezin met een gereformeerde vader, een van oorsprong joodse moeder en drie oudere broers.[1][2] Aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam volgde hij de opleiding Beeld en Taal.[1][3]
Literair werk[bewerken | brontekst bewerken]
Op aanraden van zijn docent Thomas Verbogt begon De Bruijn met het schrijven van zijn eerste roman Broer en studeerde hij af op (een deel van) het manuscript.[3] Het gaat over zijn oudste broer, die in december 1999 voor een jaar naar India vertrok.[1][3][4] Maarten was op dat moment 22 jaar en was twee jaar ervoor ontslagen uit het sanatorium in Amersfoort, waar hij vanwege psychoses was opgenomen.[1] Hij belde voor het laatst naar huis op hun vaders verjaardag. Daarna werd het stil. De Bruijn reisde meerdere keren af naar India om zijn verdwenen broer te vinden en om de plek te bezoeken waar hij voor het laatst zou zijn gesignaleerd. Maarten keerde uiteindelijk nooit terug.[4]
Nadat in 2012 Broer was uitgekomen, wilde De Bruijn meteen beginnen met het beschrijven van zijn moeders geschiedenis in relatie tot de Holocaust. Zij stond hier echter niet achter.[1] Hierdoor verscheen eerst nog de roman De achterkant van de zon (2016). Uiteindelijk liet De Bruijns moeder zich uitvoerig interviewen, wat resulteerde in zijn derde boek Ook mijn Holocaust (2020).[1] Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd zijn moeder door haar ouders ondergebracht in een onderduikgezin in Maasland, de gereformeerde buren die op dat moment nog kinderloos waren.[1][2] Aan hen droeg De Bruijn het boek op.[1]
In het Algemeen Dagblad verscheen een voorpublicatie. Er ontstond vervolgens enige commotie omtrent de gebruikte illustratie.[1][5] De illustrator had ervoor gekozen het gezicht van De Bruijn te tekenen. In het portret verwerkte hij een concentratiekamp, met prikkeldraad, ovens en wagens vol mensen. De Bruijn ervoer de illustratie als heftig om te zien, want het "kwam te dichtbij" en was volgens hem "te zeer één op één". Daarnaast zou de illustratie niet in overleg zijn ontstaan.[1]
Om zijn Joodse identiteit meer gestalte te laten krijgen, ging De Bruijn op 12-jarige leeftijd met zijn vader en voor het eerst naar Israël.[1]
Eind 2022 verscheen Op de sofa, een bundel die De Bruijn samenstelde. Hij vroeg dertien schrijvers naar hun ervaringen met therapieën, onder wie Chris Kijne, Bent Van Looy en Jente Posthuma. Zelf onderging De Bruijn een EMDR-therapie om de hevigheid van zijn trauma's te verzachten.[6]
Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]
De Bruijn is homoseksueel en omschrijft zichzelf als 'queer'.
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- 2012 - Broer, Nieuw Amsterdam
- 2016 - De achterkant van de zon, Nieuw Amsterdam
- 2020 - Ook mijn Holocaust, Das Mag Uitgeverij
- 2022 - Op de sofa, Das Mag Uitgeverij
Bronnen, noten en/of referenties
|