Naar inhoud springen

Megalonotus emarginatus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Megalonotus emarginatus
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Hemiptera (Halfvleugeligen)
Onderorde:Heteroptera (Wantsen)
Familie:Lygaeidae (Bodemwantsen)
Geslacht:Megalonotus
Soort
Megalonotus emarginatus
(Rey, 1888)
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De Megalonotus emarginatus is een wants uit de onderfamilie Rhyparochrominae en uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Gelobde grootrug' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.[1][2]

De onderfamilie Rhyparochrominae wordt ook weleens als een zelfstandige familie Rhyparochromidae gezien in een superfamilie Lygaeoidea.[3] Lygaeidae is conform de indeling van bijvoorbeeld het Nederlands Soortenregister.

Uiterlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Deze soort is 5,4 tot 6,9 mm lang. Net als de andere soorten uit het genus Megalonotus is het halsschild (pronotum) donker gekleurd en grof gepuncteerd en dragen de voordijen een grote en meerdere kleinere stekels. De kop, het schildje (scutellum) en de poten van deze wants zijn donker. Hij heeft lange rechtopstaande haren op het halsschild. De antennes zijn donker op op het lichtbruine tweede antennesegment na. De schenen van de donkere poten zijn lichtbruin. De achterrand van het halsschild is gebogen met uitstekende hoekpunten. Deze wants lijkt zeer veel op de gewone grootschild Megalonotus chiragra.

Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]

Het is een Mediterrane soort, die in Centraal-Europa voorkomt. Naar het oosten is hij verspreid tot in Klein Azië, Kaukasus. Ze zijn het meest talrijk op droge, open, warme leefgebieden met zand- en kalksteenbodems.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De wantsen leven op de bodem in de strooisellaag en zuigen aan de zaden van planten, maar er niets bekend over een binding met bepaalde voedselplanten.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]