Motorcross der Naties 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De 65e Motorcross der Naties werd gereden op 18 september 2011 in het Franse Saint-Jean-d'Angély.

Van de meer dan dertig deelnemende landen mochten de twintig besten uit de kwalificaties deelnemen aan de finale. Elke ploeg bestond uit drie rijders: één in de MX1-klasse, één in de MX2-klasse, en één in de "Open" klasse, dus met vrije keuze van de motor. De wedstrijd bestond uit drie reeksen waarin telkens twee rijders per land uitkwamen: resp. MX1 en MX2, MX2 en Open, en MX1 en Open. De puntenstand per land was de som van de vijf beste plaatsen die de rijders in de reeksen behaalden; het slechtste resultaat werd geschrapt.

Uitslag Kwalificaties[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatiereeks MX1[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ryan Dungey Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Antonio Cairoli Vlag van Italië Italië
3 Christophe Pourcel Vlag van Frankrijk Frankrijk
4 Chad Reed Vlag van Australië Australië
5 Tyla Rattray Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
6 Rui Gonçalves Vlag van Portugal Portugal
7 Tanel Leok Vlag van Estland Estland
8 Evgeny Bobryshev Vlag van Rusland Rusland
9 Tommy Searle Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
10 Jonathan Barragán Vlag van Spanje Spanje
... ... ...
16 Marvin Van Daele Vlag van België België
... ... ...
18 Herjan Brakke Vlag van Nederland Nederland

Kwalificatiereeks MX2[bewerken | brontekst bewerken]

1 Blake Baggett Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Marvin Musquin Vlag van Frankrijk Frankrijk
3 Dean Wilson Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
4 Ken Roczen Vlag van Duitsland Duitsland
5 Joël Roelants Vlag van België België
6 Alessandro Lupino Vlag van Italië Italië
7 Pascal Rauchenecker Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
8 Stefan Kjær Olsen Vlag van Denemarken Denemarken
9 José Butrón Vlag van Spanje Spanje
10 Stuart Edmonds Vlag van Ierland Ierland
... ... ...
20 Donny Bastemeijer Vlag van Nederland Nederland

Kwalificatiereeks Open[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ryan Villopoto Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Davide Guarneri Vlag van Italië Italië
3 Gautier Paulin Vlag van Frankrijk Frankrijk
4 Kevin Strijbos Vlag van België België
5 Brett Metcalfe Vlag van Australië Australië
6 Gareth Swanepoel Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
7 Jeffrey Herlings Vlag van Nederland Nederland
8 Arnaud Tonus Vlag van Zwitserland Zwitserland
9 Carlos Campano Vlag van Spanje Spanje
10 Martin Michek Vlag van Tsjechië Tsjechië

Uitslag Reeksen[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste Reeks (MX1 + MX2)[bewerken | brontekst bewerken]

1 Chad Reed Vlag van Australië Australië
2 Ken Roczen Vlag van Duitsland Duitsland
3 Ryan Dungey Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
4 Tommy Searle Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
5 Tyla Rattray Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
6 Tanel Leok Vlag van Estland Estland
7 Jonathan Barragán Vlag van Spanje Spanje
8 Marvin Musquin Vlag van Frankrijk Frankrijk
9 Dean Wilson Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
10 Joël Roelants Vlag van België België
... ... ...
16 Marvin Van Daele Vlag van België België
... ... ...
23 Donny Bastemeijer Vlag van Nederland Nederland
... ... ...
29 Herjan Brakke Vlag van Nederland Nederland

Tweede reeks (MX2 + Open)[bewerken | brontekst bewerken]

1 Gautier Paulin Vlag van Frankrijk Frankrijk
2 Jeffrey Herlings Vlag van Nederland Nederland
3 Ryan Villopoto Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
4 Ken Roczen Vlag van Duitsland Duitsland
5 Kevin Strijbos Vlag van België België
6 Gareth Swanepoel Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
7 Brett Metcalfe Vlag van Australië Australië
8 Davide Guarneri Vlag van Italië Italië
9 Carlos Campano Vlag van Spanje Spanje
10 Arnaud Tonus Vlag van Zwitserland Zwitserland
... ... ...
12 Joël Roelants Vlag van België België
... ... ...
21 Donny Bastemeijer Vlag van Nederland Nederland

Derde Reeks (MX1 + Open)[bewerken | brontekst bewerken]

1 Ryan Villopoto Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
2 Ryan Dungey Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
3 Tyla Rattray Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
4 Tommy Searle Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
5 Davide Guarneri Vlag van Italië Italië
6 Evgeny Bobryshev Vlag van Rusland Rusland
7 Chad Reed Vlag van Australië Australië
8 Gautier Paulin Vlag van Frankrijk Frankrijk
9 Jeffrey Herlings Vlag van Nederland Nederland
10 Brett Metcalfe Vlag van Australië Australië
11 Kevin Strijbos Vlag van België België
... ... ...
20 Marvin Van Daele Vlag van België België
... ... ...
26 Herjan Brakke Vlag van Nederland Nederland

Eindstand[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 26 (1+2+3+3+17)
2 Vlag van Frankrijk Frankrijk 39 (1+8+8+11+11)
3 Vlag van Australië Australië 44 (1+7+7+10+19)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 46 (4+4+9+14+15)
5 Vlag van België België 54 (5+10+11+12+16)
6 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 56 (3+5+6+18+24)
7 Vlag van Duitsland Duitsland 68 (2+4+13+21+28)
8 Vlag van Spanje Spanje 68 (7+9+14+19+19)
9 Vlag van Nederland Nederland 81 (2+9+21+23+26)
10 Vlag van Estland Estland 86 (6+12+18+22+28)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]