Nederlandse Rode Lijst (mossen)
De Nederlandse Rode Lijst voor mossen bevat de in Nederland voorkomende maar in mindere of meerdere mate bedreigde soorten van de mossen (Bryophyta), levermossen (Marchantiophyta) en hauwmossen (Anthocerotophyta).
De rode lijsten worden regelmatig bijgewerkt, bijvoorbeeld eens in de tien jaar. Minister Cees Veerman van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit heeft op 5 november 2004 de toenmalige Rode Lijsten voor bedreigde dier- en plantensoorten vastgesteld.[1] Van de 12.000 soorten wereldwijd staan er 246 op de Nederlandse Rode Lijst Mossen (2004).
Plaatsing op de Rode Lijst betekent niet automatisch dat de soort beschermd is. Daarvoor is opname van de soort in de Wet natuurbescherming nodig. De Rode Lijsten hebben daarvoor een belangrijke signaalfunctie.
Op de Rode Lijsten staan, naast de bedreigde soorten, beschermingsmaatregelen om deze soorten weer in aantal te laten toenemen. Doordat overheden en terreinbeherende organisaties bij hun beleid en beheer rekening houden met de Rode Lijsten wordt gehoopt dat van de nu bedreigde organismen er over tien jaar een aantal niet meer bedreigd zullen zijn en dus van de Rode Lijst afgevoerd kunnen worden.
Op 15 oktober 2015 werd de nieuwe Rode Lijst Mossen uit het Basisrapport 2012[2] vastgesteld door Staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische zaken. De bescherming is van kracht per 1 januari 2016.[3]
Categorieën[bewerken | brontekst bewerken]
Er worden op de Nederlandse Rode lijsten acht categorieën onderscheiden (waarvan de eerste twee niet gebruikt worden op deze lijst):
- uitgestorven op wereldschaal
- in het wild uitgestorven op wereldschaal
- verdwenen uit Nederland
- in het wild verdwenen uit Nederland
- ernstig bedreigd
- bedreigd
- kwetsbaar
- gevoelig