Overleg:Eetstoornis

Pagina-inhoud wordt niet ondersteund in andere talen.
Onderwerp toevoegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Laatste reactie: 7 jaar geleden door Lucas559 in het onderwerp Tekenen en symptomen

Content from en.wiki and the |Medical Translation Project translated with help from Translators Without Borders. Please incorporate into the main article. Josq your help would especially be appreciated, thanks.

Oorzaak en diagnose[brontekst bewerken]

Het is niet duidelijk waardoor eetstoornissen worden veroorzaakt.[1] Het lijkt erop dat zowel biologische als omgevingsfactoren een rol spelen.[2][1] Verheerlijking van een slank postuur in een cultuur lijkt bij te dragen aan de stoornis.[1] Ongeveer 12 procent van alle dansers heeft te kampen met eetstoornissen.[3] Slachtoffers van seksueel misbruik hebben ook een grotere kans om eetstoornissen te krijgen.[4] Sommige stoornissen, zoals pica en ruminatiestoornis, komen vaker voor bij mensen met een verstandelijke beperking. Er kan slechts één eetstoornis tegelijk worden gediagnosticeerd op een bepaald moment.

Behandeling en prognose[brontekst bewerken]

Veel eetstoornissen kunnen effectief worden behandeld. Doorgaans bestaat de behandeling uit counseling, een gezond dieet, een normale hoeveelheid lichaamsbeweging en het verminderen van pogingen om voeding te vermijden. Een enkele keer is een ziekenhuisopname nodig. Voor sommige gerelateerde symptomen kunnen medicijnen worden gebruikt.[2] Na vijf jaar is ongeveer 70% van de mensen met anorexia en 50% van degenen met boulimia genezen. Genezing van een eetbuistoornis is minder duidelijk en wordt geschat op 20% tot 60%. Zowel anorexia als boulimia verhoogt de kans op overlijden.[5]

Verspreiding[brontekst bewerken]

In de ontwikkelde landen heeft in een bepaald jaar ongeveer 1,6% van de vrouwen en 0,8% van de mannen last van een eetbuistoornis. Aan anorexia lijdt ongeveer 0,4% en aan boulimia ongeveer 1,3% van de jonge vrouwen in een bepaald jaar. Over de hele levensduur heeft ongeveer 4% van de vrouwen anorexia, 2% heeft boulimia en 2% heeft een eetbuistoornis.[5] Anorexia en boulimia komen bijna tien keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Doorgaans beginnen ze aan het einde van de kindertijd of het begin van de puberteit.[2] Percentages voor andere eetstoornissen zijn niet eenduidig. In minder ontwikkelde landen lijken percentages eetstoornissen lager te zijn.[6]

<--Detailed Classification from newest DSM-5--> Boulimia nervosa is een stoornis die wordt gekenmerkt door eetbuien en purgeren, en door een overmatige beoordeling van de eigenwaarde wat betreft lichaamsgewicht of -vorm.[7] Het purgeren kan bestaan uit opzettelijk veroorzaakt braken, overmatige lichaamsbeweging en het gebruik van plasmiddelen, klysma's en laxeermiddelen. Anorexia nervosa gaat gepaard met extreme beperking van de voeding en bovenmatig gewichtsverlies, in combinatie met de angst om dik te worden.[8] Door het extreme gewichtsverlies zal de menstruatiecyclus van vrouwen en meisjes die menstrueren worden onderbroken, een aandoening die bekend staat als amenorroe. Hoewel amenorroe ooit als een essentieel criterium voor de stoornis werd beschouwd, is dit niet langer vereist voor diagnose van de aandoening omdat hiermee patiënten worden uitgesloten die man zijn, de menopauze voorbij zijn of om andere redenen niet menstrueren.[9] De DSM-5 beschrijft twee subtypen van anorexia nervosa: het beperkende type en het eetbui-/purgerende type. Patiënten met het beperkende type anorexia nervosa beperken hun voedselinname en hebben geen eetbuien, terwijl degenen met het eetbui-/purgerende type ten minste tijdelijk de controle over hun eetgedrag verliezen en compensatie kunnen zoeken voor deze eetbuien.[10] Het meest opvallende verschil tussen het eetbui-/purgeertype van anorexia nervosa en boulimia nervosa is het lichaamsgewicht van de patiënt. De anorexiapatiënten van het purgerende type hebben een te laag gewicht, terwijl het lichaamsgewicht van boulimiapatiënten varieert van normaal tot overgewicht.[11][12]

ICD en DSM[brontekst bewerken]

Deze eetstoornissen worden geclassificeerd als psychische aandoeningen in medische standaardwerken zoals de ICD-10,[13] de DSM-5 of beide.

  • Anorexia nervosa (AN), wordt gekenmerkt door verlies van een gezond lichaamsgewicht, een obsessieve angst om zwaarder te worden of verhinderen dat dit gebeurt en een onrealistisch beeld of het niet erkennen van de ernst van het huidige lage lichaamsgewicht.[14] Anorexia kan ertoe leiden dat de menstruatie stopt en heeft vaak botverlies, verlies van de integriteit van de huid, enzovoort tot gevolg. Het vormt een zware belasting voor het hart en verhoogt het risico op hartaanvallen en gerelateerde hartproblemen. Mensen met deze ziekte lopen een aanzienlijk verhoogd risico om te overlijden.[15] De meest opvallende factor die onderzoekers beginnen op te merken is dat het niet alleen een kwestie van ijdelheid, sociale druk of media is, maar dat ook biologische en/of genetische factoren een rol kunnen spelen.[16] De DSM-5 bevat veel wijzigingen die patiënten met deze aandoeningen beter beschrijven. In de DSM-IV werd amenorroe (het ontbreken van de menstruele cyclus) nog als voorwaarde gesteld om een patiënt met anorexia te diagnosticeren.[17] Voor de DSM-5 geldt deze voorwaarde niet meer.
  • Mensen met boulimia nervosa (BN) hebben terugkerende eetbuien, gevolgd door compenserend gedrag zoals purgeren (opzettelijk veroorzaakt braken, dooreten totdat braken optreedt, overmatig gebruik van laxeermiddelen/plasmiddelen). Vasten en overmatige lichaamsbeweging kunnen ook worden gebruikt als purgeermethode na een eetbui.
  • Spierdysmorfie of bigorexia wordt gekenmerkt door zorgen over het uiterlijk omdat het eigen lichaam wordt ervaren als te klein, te mager, te weinig gespierd of niet soepel genoeg. Spierdysmorfie komt voornamelijk voor onder mannen.
  • In geval van een eetbuistoornis (EBS) overeet iemand zich minstens een keer per week gedurende minstens 3 maanden en ervaart hij of zij daarbij een gebrek aan controle[18] en een schuldgevoel na het overeten.[19] Deze stoornis kan zich ontwikkelen bij personen van allerlei leeftijden en uit uiteenlopende sociale klassen.[20][21]
  • Een andere gespecificeerde voedings- of eetstoornis (in het Engels 'Other Specified Feeding or Eating Disorder', afgekort tot OSFED) is een eet- of voedingsstoornis die niet voldoet aan alle DSM-5-criteria voor AN, BN of BED. Voorbeelden van dergelijke stoornissen zijn mensen met atypische anorexia nervosa die voldoen aan alle criteria voor AN behalve het te licht zijn, ook al zijn ze aanzienlijk afgevallen; atypische bulimia nervosa, die voldoen aan

alle criteria voor BN behalve dat het boulimisch gedrag minder vaak voorkomt of nog niet lang genoeg duurt; een purgeerstoornis; en het nachtelijketensyndroom.


Tekenen en symptomen[brontekst bewerken]

Symptomen en complicaties variëren, afhankelijk van de aard en ernst van de eetstoornis:[22]

Mogelijke symptomen en complicaties van eetstoornissen
acne droge huid amenorroe uitvallende tanden, caviteiten
constipatie diarree vochtretentie en/of oedeem lanugohaar
telogeen effluvium hartstilstand hypokaliëmie overlijden
osteoporose[23] elektrolytenonbalans hyponatriëmie hersenatrofie[24][25]
pellagra[26] scheurbuik nierfalen zelfdoding[27][28][29]

Sommige lichamelijke symptomen van eetstoornissen zijn slapte, vermoeidheid, overgevoeligheid voor verkoudheid, verminderde baardgroei bij mannen, afname van ochtenderecties, verminderde libido, gewichtsverlies en achterblijvende groei. Onverklaarbare heesheid kan een symptoom van een achterliggende eetstoornis zijn, ten gevolge van opkomend maagzuur of brandend maagzuur. Patiënten die zelf braken uitlokken, zoals mensen met anorexia nervosa of degenen van het purgeertype met eetbuien of met boulimia nervosa, lopen een risico op brandend maagzuur.[30] Het polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS) is de meest voorkomende endocriene aandoening bij vrouwen. Deze wordt vaak geassocieerd met obesitas, maar kan ook optreden bij individuen met een normaal gewicht. PCOS is in verband gebracht met eetbuistoornissen en boulimiagedrag.[31][32][33][34][35][36]

Lucas559 (overleg) 13 jul 2016 22:34 (CEST)Reageren

  1. a b c Rikani, AA, Choudhry, Z, Choudhry, AM, Ikram, H, Asghar, MW (October 2013). A critique of the literature on etiology of eating disorders.. Annals of Neurosciences 20 (4): 157–61. PMID 25206042. PMC 4117136. DOI: 10.5214/ans.0972.7531.200409.
  2. a b c What are Eating Disorders?. NIMH. Geraadpleegd op 24 May 2015.
  3. Arcelus, J, Witcomb, GL, Mitchell, A (March 2014). Prevalence of eating disorders amongst dancers: a systemic review and meta-analysis.. European eating disorders review : the journal of the Eating Disorders Association 22 (2): 92–101. PMID 24277724. DOI: 10.1002/erv.2271.
  4. Chen, L, Murad, MH, Paras, ML, Colbenson, KM, Sattler, AL (July 2010). Sexual Abuse and Lifetime Diagnosis of Psychiatric Disorders: Systematic Review and Meta-analysis. Mayo Clinic Proceedings 85 (7): 618–629. PMID 20458101. DOI: 10.4065/mcp.2009.0583.
  5. a b Smink, FR, van Hoeken, D, Hoek, HW (November 2013). Epidemiology, course, and outcome of eating disorders.. Current opinion in psychiatry 26 (6): 543–8. PMID 24060914. DOI: 10.1097/yco.0b013e328365a24f.
  6. Pike, KM, Hoek, HW, Dunne, PE (November 2014). Cultural trends and eating disorders.. Current opinion in psychiatry 27 (6): 436–42. PMID 25211499. DOI: 10.1097/yco.0000000000000100.
  7. American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5. American Psychiatric Publishing, Washington, D.C.. ISBN 978-0-89042-555-8.
  8. Anorexia Nervosa. Nationaleatingdisorders.org. Geraadpleegd op 13 februari 2013.
  9. Nolen-Hoeksma (2014). Abnormal Psychology, 6th. McGraw-Hill, US, p. 339. ISBN 1-308-21150-3.
  10. Yale, Susan Nolen-Hoeksema, (2014). Abnormal psychology, 6th. McGraw Hill Education, New York, NY, 340–341. ISBN 978-0-07-803538-8.
  11. Eating Disorders. American Psychiatric Association. Geraadpleegd op 4 december 2014.
  12. NAMI National Alliance on Mental Illness. Geraadpleegd op 4 december 2014.
  13. CD 10 Codes For Psychiatry. Priory Lodge Education Ltd (2011).
  14. Thompson, S.B.N. "Eating disorders: a guide for health professionals." London: Chapman & Hall 1993."
  15. Neumaker, K.J. (2000). Morality rates and causes of death. European Eating Disorders Review 8 (2): 181–187. DOI: <181::AID-ERV336>3.0.CO;2-# 10.1002/(SICI)1099-0968(200003)8:2<181::AID-ERV336>3.0.CO;2-#.
  16. Psychology Second Edition 2009, chap. 8 Eating Disorders by Schacter, Daniel L.
  17. [1]
  18. Binge Eating2
  19. Binge Eating
  20. Striegel-Moore, RH, Franko, DL (2008). Should binge eating disorder be included in the DSM-V? A critical review of the state of the evidence. Annual Review of Clinical Psychology 4: 305–24. PMID 18370619. DOI: 10.1146/annurev.clinpsy.4.022007.141149.
  21. Teaching Students with Mental Health Disorders: Resources for Teachers. Victoria: British Columbia Ministry of Education, Special Programs Branch, 2001. Print.
  22. Strumia, R (2005). Dermatologic signs in patients with eating disorders. American journal of clinical dermatology 6 (3): 165–73. PMID 15943493. DOI: 10.2165/00128071-200506030-00003.
  23. Joyce, JM, Warren, DL, Humphries, LL, Smith, AJ, Coon, JS (1990). Osteoporosis in women with eating disorders: comparison of physical parameters, exercise, and menstrual status with SPA and DPA evaluation. Journal of Nuclear Medicine 31 (3): 325–31. PMID 2308003.
  24. Drevelengas, A, Chourmouzi, D, Pitsavas, G, Charitandi, A, Boulogianni, G (2001). Reversible brain atrophy and subcortical high signal on MRI in a patient with anorexia nervosa. Neuroradiology 43 (10): 838–40. PMID 11688699. DOI: 10.1007/s002340100589.
  25. Addolorato, G, Taranto, C, Capristo, E, Gasbarrini, G (1998). A case of marked cerebellar atrophy in a woman with anorexia nervosa and cerebral atrophy and a review of the literature. The International Journal of Eating Disorders 24 (4): 443–7. PMID 9813771. DOI: <443::AID-EAT13>3.0.CO;2-4 10.1002/(SICI)1098-108X(199812)24:4<443::AID-EAT13>3.0.CO;2-4.
  26. Jagielska, G, Tomaszewicz-Libudzic, EC, Brzozowska, A (2007). Pellagra: a rare complication of anorexia nervosa. European child & adolescent psychiatry 16 (7): 417–20. PMID 17712518. DOI: 10.1007/s00787-007-0613-4.
  27. Pompili, M, Mancinelli, I, Girardi, P, Accorrà, D, Ruberto, A (2003). Suicide and attempted suicide in anorexia nervosa and bulimia nervosa. Annali dell'Istituto Superiore di Sanità 39 (2): 275–81. PMID 14587228.
  28. Franko, DL, Keel, PK, Dorer, DJ, Blais, MA, Delinsky, SS (2004). What predicts suicide attempts in women with eating disorders?. Psychological Medicine 34 (5): 843–53. PMID 15500305. DOI: 10.1017/S0033291703001545.
  29. Fedorowicz, VJ, Falissard, B, Foulon, C, Dardennes, R, Divac, SM (2007). Factors associated with suicidal behaviors in a large French sample of inpatients with eating disorders. The International Journal of Eating Disorders 40 (7): 589–95. PMID 17607699. DOI: 10.1002/eat.20415.
  30. (2013). Unexplained Hoarseness: One Clue to an Eating Disorder. Eating Disorders Review 24 (1). {{author missing|date=April 2015}}
  31. Hirschberg, AL, Naessén, S, Stridsberg, M, Byström, B, Holtet, J (2004). Impaired cholecystokinin secretion and disturbed appetite regulation in women with polycystic ovary syndrome. Gynecological endocrinology : the official journal of the International Society of Gynecological Endocrinology 19 (2): 79–87. PMID 15624269. DOI: 10.1080/09513590400002300.
  32. Naessén, S, Carlström, K, Garoff, L, Glant, R, Hirschberg, AL (2006). Polycystic ovary syndrome in bulimic women—an evaluation based on the new diagnostic criteria. Gynecological endocrinology : the official journal of the International Society of Gynecological Endocrinology 22 (7): 388–94. PMID 16864149. DOI: 10.1080/09513590600847421.
  33. McCluskey, S, Evans, C, Lacey, JH, Pearce, JM, Jacobs, H (1991). Polycystic ovary syndrome and bulimia. Fertility and Sterility 55 (2): 287–91. PMID 1991526.
  34. Jahanfar, S, Eden, JA, Nguyent, TV (1995). Bulimia nervosa and polycystic ovary syndrome. Gynecological endocrinology : the official journal of the International Society of Gynecological Endocrinology 9 (2): 113–7. PMID 7502686. DOI: 10.3109/09513599509160199.
  35. Morgan, JF, McCluskey, SE, Brunton, JN, Hubert Lacey, J (2002). Polycystic ovarian morphology and bulimia nervosa: a 9-year follow-up study. Fertility and Sterility 77 (5): 928–31. PMID 12009345. DOI: 10.1016/S0015-0282(02)03063-7.
  36. Lujan, ME, Chizen, DR, Pierson, RA (2008). Diagnostic Criteria for Polycystic Ovary Syndrome: Pitfalls and Controversies. Journal of obstetrics and gynaecology Canada : JOGC 30 (8): 671–9. PMID 18786289. PMC 2893212.