Overleg:Péladanomanie

Dit lijkt me nu echt een spookwoord, een verzinsel. Het woord komt voor in een boek van Walter van den Broeck, verder is het niet te vinden. Als je de term googlet, kom je alleen een paar Belgische, Nederlandstalige hits tegen, geen enkele Franstalige. Met die hits kom je óf bij Walter van den Broeck uit óf bij dit Wikipedia-artikel. Onder bibliofielen heb ik het woord nooit horen gebruiken. En het is helemaal niet moeilijk om Péladan te verzamelen (kijk hier eens: [1]).

Het is niet juist dat Péladans werken in kleine oplage werden gedrukt (350 tot 500 exemplaren). 350-500 exemplaren is trouwens niet zo weinig. En 'de Péladanomanen (worden) op enkele duizenden in de wereld geschat'... Door wie dan? Ik wil de bron van die schatting graag weten.

'Wanneer andere auteurs op de boekenveilingen onrealistisch hoge prijzen halen, wordt bij uitbreiding van het begrip ook vaak over Péladanomanie gesproken, hoewel deze boeken niets met Péladan te maken hebben'. Als dat zo vaak gebeurt, is het vast niet moeilijk om hier even een bron te geven. Soczyczi 10 mei 2007 10:57 (CEST)

Vervolg

Samenvatting van de relevante delen van het overleg van Gebruiker:Salilus naar hier gekopieerd. Soczyczi 22 mei 2008 18:24 (CEST)

Beste Salilus,

Ik zag dat je (al jaren geleden) dit lemma hebt aangemaakt. Heb je ook een bron voor deze term? Als boekhandelaar en -verzamelaar kan ik me er inhoudelijk niets bij voorstellen. In de bibliofiele kringen waarin ik verkeer heb ik het woord nog nooit horen gebruiken.

Je schrijft: Een bijkomend probleem is dat een aantal van zijn werken in kleine oplage werden gedrukt (350 tot 500 exemplaren) terwijl de Péladanomanen op enkele duizenden in de wereld worden geschat. Dat is echt onzin, de oplage van Péladans werken was groot, er zijn veel herdrukken. En door wie wordt het aantal Péladanomanen op enkele duizenden geschat? Dat wil ik ook graag weten.

Verder vind je, als je de term googlet, alleen een paar Belgische, Nederlandstalige hits, geen enkele Franstalige. Ik verzoek je een beetje verantwoording te geven. Soczyczi 10 mei 2007 10:36 (CEST)

Graag zou ik de Péladanomanie verantwoord zien. Als die manie alleen bij Walter van den Broeck voorkomt, prima, maar zet dat er dan bij. Ik blijf erbij dat het woord helemaal niet gebruikt wordt in bibliofiele kringen, en evenmin klopt het dat Péladans werken alleen op veilingen te vinden zijn. Soczyczi 11 mei 2007 14:39 (CEST)

• Beste Soczyczi,

Je vragen zijn terecht, maar ik wil wel verduidelijken, waarom ik je wijziging ongedaan heb gemaakt.

1. De oplage van de Péladan-boeken is voor enkele titels zeer groot, zoals voor Le Vice Suprême en les amants de Pise, maar voor de meeste is die vrij klein. Pomone, bijvoorbeeld, deel 20 van de décadance Latine, werd slechts op 550 exemplaren uitgegeven door Sansot in 1913. In de verzamelde editie van de Décadance, door Slatkine uitgegeven, komt hij natuurlijk ook voor, doch die is niet per deel te koop. Zijn toneelstukken, werden ook vaak op zeer kleine oplage uitgegeven en nooit herdrukt. Van enkele boeken bestaan moderne herdrukken, zoals het toneel van Wagner, l'Androgyne, enz.

2. Péladanomanie is een term die ik zowel op veiling nog heb gehoord als op antiquarenbeurs.

3. Helemaal niet moeilijk om Péladan te verzamelen? Het zijn altijd dezelfde titels die je tegenkomt en vaak aan absurd hoge prijzen. Voor sommige titels heb ik mensen een leven lang weten zoeken!

4. Enkele duizenden Péladanomanen, tja, dat heb ik ooit van een Engels antiquaar gehoord, die een groot aanbod Péladan had. Ik ben zijn naam vergeten, sorry.

Ik ben zelf jarenlang antiquaar geweest en zit nog veel in die middens. Ik hoop hiermee een bevredigend antwoord te hebben gegeven.

Vriendelijke groet,

Salilus 11 mei 2007 14:42 (CEST)

Beste Salilus,

Maar het is altijd zo dat van bepaalde schrijvers sommige titels zeldzaam zijn en sommige niet. Dat is eigen aan het antiquarische wereldje, waar ik nu zo'n 25 jaar bij hoor. Wat dat betreft is er niets ongewoons aan Péladan. Ik heb de term nog nooit gehoord, en ik ken wel degelijk verzamelaars. Geef mij één, één enkele gedrukte referentie van voor het jaar 2000, en ik zal je geloven. Soczyczi 12 mei 2007 03:00 (CEST)

• Beste Soczyczi,
• Jammer genoeg zijn de enige bronnen die ik bezit, wat ik hierboven al aangaf, dus meestal mondelinge.
• Ik zit zelf ook meer dan een kwarteeuw in de wereld van het oude boek en ik heb wel meer rages rond auteurs en zeldzame dingen gezien, maar een gekte als rond Péladan lijkt me vrij uniek. Anders was overigens de term Péladanomanie nooit ontstaan. Als er geschreven bronnen voor deze term bestaan, dan zal het in de werken zijn van René-Louis Doyon of Christophe Beaufils, waarvan de laatste wellicht een Péladanomaan is. De eerste was vooral een Rictus-deskundige. Als ik de tijd heb, zal ik dit nagaan.

Groetje, Salilus 12 mei 2007 17:38 (CEST)

Beste Salilus, Een gekte als rond Péladan lijkt je uniek - maar is er dan een gekte rond Péladan geweest de laatste 25 jaar? Soczyczi 12 mei 2007 22:17 (CEST)

Beste Soczyczi, Ik volg het verschijnsel Péladan reeds sedert 1975 (eigenlijk iets langer) en die gekte heb ik weten ontstaan. Een voorbeeld: in 1975 had de uitgever Chacornac in Parijs nog enkele boeken van Péladan op zijn catalogus staan. Deze boeken waren door hem uitgegeven of zelfs van zijn collega Lucien Chamuel overgenomen. Het jaar van publicatie van deze boeken lag eind 19de eeuw. Dus in 75 jaar was de uitgever er niet in geslaagd een oplage van deze boeken, nl. Traité des Antinomies en Le livre du sceptre te slijten. Je kon er dus zo veel exemplaren van kopen als je maar wilde aan... 3 Franse Frank. Omgerekend in onze vertrouwde euro's komt dit neer op zo'n 55 eurocent. Dus was er toen blijkbaar nog geen Péladanomanie. Ook de uitgever De Boccard had nog voorraden Péladans uit de eerste wereldoorlog, die ook voor een prikje niet aan de man te brengen waren. En toen kwam die Péladanrevival. Ten dele kan dit te maken hebben gehad met de revival van Félicien Rops of het doorbreken van Erik Satie, ik weet het niet. Maar plots kreeg je overal waar je naar Péladan vroeg, te horen. Péladan, nee, ik verzamel die zelf! Eén uitzondering: een bekend antiquaar in Antwerpen, waarvan ik uit respect de naam niet zal verklappen, had nooit over hem gehoord. Péla-wat? antwoordde hij.

Wat had Péladan dit graag zelf meegemaakt! Hij die er zo op uit was om in de schijnwerpers te staan, heeft zoals van Gogh tot lang na zijn dood moeten wachten om de mensen voor zijn werk te laten vechten!

Salilus 12 mei 2007 23:05 (CEST)

Om de Péladan-gekte nog even in de verf te zetten. De twee titels die ik vernoemde, Traité des Antinomies en Le livre du Sceptre, worden tegenwoordig verhandeld tussen de 50 en de 150 euro per stuk (in de uitgave op gewoon papier - anders is het nog veel meer), tegenover de genoemde 50 eurocent rond 1975! Dus op 30 jaar tijds is de marktwaarde vermenigvuldigd met 100 tot 300. Ik denk dat we dit een gekte kunnen noemen, als dit plots gebeurt, zoveel jaar na de dood van de auteur.

Salilus 12 mei 2007 23:13 (CEST)

Beste Salilus,

Je hebt je er wel behoorlijk in verdiept, zie ik. Toch vind ik het dan jammer dat je geen gedrukte referentie voor dit woord kunt geven. De enige internetbronnen (via Google) verwijzen hetzij naar dit Wikipedia-artikel en deszelfs klonen, hetzij naar Walter van den Broeck. Er is geen enkele Franstalige verwijzing. Ook via antiquarische websites zoals Addall vind je niets. Je zou dan zeggen dat Péladanomanie alleen in Vlaanderen voorkomt. Niets op tegen, maar dat zou dan wel in het Wikipedia-artikel moeten staan. Soczyczi 13 mei 2007 02:21 (CEST)

Bestaat Péladanomanie buiten het werk van Walter Van den Broeck?

Anders dan dertien jaar geleden, toen bovenstaande discussie plaatsvond, kun je tegenwoordig woorden in publicaties, kranten en dergelijke opzoeken. Ik noem websites als Gallica, het Belgische Kranten online, het Nederlandse Delpher. Het woord Péladanomanie is helaas nergens te vinden... Bestaat het begrip wel buiten de verbeelding van Salilus en die van Walter Van den Broeck? Glatisant (overleg) 13 sep 2020 09:33 (CEST)