Overleg:Peter Criss

"Hoewel hij altijd als drummer werd vermeld, heeft hij niet gespeeld op het grootste gedeelte van Dynasty..." Bij mijn weten heeft Peter Criss slechts 1 nummer ingedrumt en ingezongen (dirty living) en verder helemaal niets, dus ook niet de grootste hit van Kiss: I was made for loving you

en

"In datzelfde jaar brachten alle vier bandleden een solo album uit. Dat van Criss was disco georiënteerd, waarmee hij al aangaf dat hij afdwaalde van de richting die KISS op ging."

Het album heb ik zelf nooit gehoord, maar ik heb vernomen dat dit album meer Jazz georiënteerd is, aangezien hij ook in een "Jazz-gezin" is opgegroeid. Kiss ging juist de disco kant op met het album Dynasty.

Het solo album van Peter is na dat van Ace zonder twijfel het beste van de vier. De plichtmatige demon-gromt-een-liedje en demon-zingt-een-'onverwacht'-lief-deuntje nummers op het album van Gene zijn tergend en alleen te verteren voor de die-hard Kiss-fans die nu eenmaal alles willen hebben van hun band. Het album van Paul ligt wel lekker in het gehoor, maar is -nader beschouwd- hoogstens middle-of-the-road gitaarpoprock te noemen [wel enkele positieve uitschieters onder de nummers]. Het album van Ace is zowel qua originaliteit als muzikaliteit echt van grote klasse. Met het experimentele nr. Fractured Mirrors toont Ace en passant zelfs nog even aan dat hij meer is dan een hele goede rockgitarist: hij is gewoon een begenadigd gitaarspeler! Dit nummer is eigenlijk de bron voor alle [ook vaak prachtige, maar soms ook overbodige] stukken van spelers als Steve Vai en met name Joey Satriani. En dan het album van Peter: Nee, dit lijkt in de verste verte niet op disco [Stanley/Simmons zitten later wel te klooien in die hoek met de albums Dynasty en Unmasked]. De solo van Peter is een zeer catchy mix van rock, rock&roll en rythm&Blues met een snuifje soul erdoor. Absoluut een aanradertje. R