Overleg:Redundantie (taalkunde)

Pagina-inhoud wordt niet ondersteund in andere talen.
Onderwerp toevoegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Laatste reactie: 16 jaar geleden door BesselDekker

Er lijkt wat redundantie in de eerste alinea te zitten. Verder begrijp ik de betekenis van de alinea onder "spelling" niet. Klankvolgorde --> spellingvolgorde, waar is de redundatie?Madyno 9 sep 2007 23:19 (CEST)Reageren

De lead geeft vier zinnen: 1. definitie 2. nadere uitwerking van het begrip 3. ±weglaatbaarheid 4. ±informatietoevoeging. De tweede zin is nodig om de eerste toe te lichten. De derde en de vierde maken een essentieel onderscheid, dat in de tekst herhaaldelijk terugkomt; zonder die afbakening zou een groot deel van de tekst de lezer voor problemen stellen (verwarring tussen grammaticale regel en informatietoevoeging).

De regel dat schrifttekens klanktekens min of meer in dezelfde sequens volgen, bevat redundantie. De tekst legt uit dat de noodzaak slechts ten dele aanwezig is, zij het niet geheel áfwezig. Bessel Dekker 9 sep 2007 23:48 (CEST)Reageren

  • Na enig nadenken heb ik de lead anders geformuleerd, ter verduidelijking. Overigens bevat hij nu juist méér redundantie, maar het is dan ook de bedoeling van het artikel duidelijk te maken dat redundantie een onontkoombaar taalgegeven is.
    De spellingredundantie heb ik nader uitgewerkt (niet alleen tekenwisseling, maar ook -weglating), en ik heb een expliciete conclusie toegevoegd om duidelijk te maken dat de redundantie zich op regelniveau bevindt. Bessel Dekker 10 sep 2007 15:30 (CEST)Reageren
Zo is het veel duidelijker. Ik blijf nog wel zitten met die redundantie als gevolg van de genoemde spellingregel. M.i. is in de gesproken taal sowieso al redundantie aanwezig, zodat een goede verstaander maar een half woord nodig heeft. Ik weet nu niet of de spellingregel de redundantie veroorzaakt, of dat de redundantie in de geschreven taal het gevolg is van de aanwezige redundantie in de gesproken taal.Madyno 10 sep 2007 18:46 (CEST)Reageren
Je hebt gelijk: in gesproken taal is evenzeer redundantie aanwezig, zelfs op allerlei niveaus. (Klank: drie man(nen); morfeem: ik heb het (ge)maakt; woord: (ik) ben zo terug enzovoort.)
De spellingsredundantie is echter een andere. Schrifttekens dienen om taalvormen weer te geven; nu blijkt dat niet alle tekens voor die weergave nodig zijn: na weglating of omdraaiing is de weergave nog steeds adequaat. Dat heeft dus niet met de spraak te maken: eerder met onze spellingregels, die tot meer verplichten dan (minimaal) nodig is.
Moeten we bijvoorbeeld wel zo nodig de klinkers schrijven? Er zijn ook spellingsalfabetten die dat niet doen, en toch een bruikbare weergave van woorden verschaffen. Goed, dan moet je natuurlijk niet zinnen produceren als k hb m n gkcht: misschien is "ik heb ... gekocht" nog wel te herkennen, maar dat m n voor "mooie uien" staat?!
Maar hoe kan dit in de tekst worden verduidelijkt? Ik heb iets geprobeerd, en ben benieuwd wat je ervan vindt. Bessel Dekker 10 sep 2007 20:59 (CEST)Reageren
Het is prima zo. Ik vraag me echter af of redundantie niet een relatief begrip is. Er is redundantie in de gesproken en geschreven taal met betrekking tot de informatie-inhoud, maar er is ook redundantie in de geschreven taal als het gaat om de weergave van de gesproken. Mogelijk kun je ook redundantie hebben met betrekking tot nog iets anders.Madyno 16 sep 2007 22:38 (CEST)Reageren
Zo beschouwd, is het ook een dubbelzinnig begrip: enerzijds informatie-inhoud, aanderzijds weergave. Bessel Dekker 18 sep 2007 12:25 (CEST)Reageren

Verwisseling[brontekst bewerken]

De mogelijkheid tot het lezen van woorden zolang de eerste en laatste letter gelijk zijn wordt hier genuanceerd: http://www.mrc-cbu.cam.ac.uk/people/matt.davis/Cmabrigde/

Referentie naar het oorspronkelijke werk: Rawlinson, G. E. (1976) The significance of letter position in word recognition. Unpublished PhD Thesis, Psychology Department, University of Nottingham, Nottingham UK.