Overleg gebruiker:Verrekijker/vertaling
Onderwerp toevoegenAlain Escada[brontekst bewerken]
Alain Escada is een Belgisch politiek activist van nationaal katholieke ultraconservatieve strekking. Hij werd geboren op 16 mei 1970 in Brussel.
Biografie[brontekst bewerken]
Alain Escada begon op zijn 16e met activisme in rechts royalistische en unitaristische milieus. Hij stond dicht bij Luitenant-Generaal Emile Janssens, voorzitter van Pro Belgica, en werd zijn persoonlijk secretaris en zaakgelastige voor persrelaties.
In de jaren 1990 tekent hij artikels in de meeste bulletins van patriotistische verenigingen en oudstrijders.
Hij is tot aan hun dood nauw bevriend gebleven met de generaals Jules Everaert en Robert Close. Besmet door het virus van de politiek werd Alain Escada vice-voorzitter van de BEB partij, vervolgens voorzitter van de partij UNIE, twee erg rechtse antiseparatistische minipartijtjes.
Ook al braken deze partijen nooit door bij verkiezingen, toch voorzag Alain Escada ze van een paar mediastunts zoals de installatie van een nep grenspost op de taalgrens, of, bij het uitkomen van de film Schindlers list, een peiling naar de historische kennis over die feiten bij jongeren.
In dezelfde periode gaat hij een vriendschapsband met Rudy Bogaerts aan, oud-mandataris van prins Laurent van België. Rudy Bagaerts zal mee op de lijst staan met Alain Escada voor UNIE. Wanneer Rudy Bogaerts later de leiding van het satirisch weekblad Père Ubu op zich neemt, vervoegt Alain Escada enige tijd de redactie hiervan.
In 1995 richt Alain Escada Polémique-Hebdo op, een informatieblad voor francofoon ultrarechts, naar het politiek model van het Nouvel Europe magazine. Men treft er de signatuur en interviews in aan van mensen als de humorist Stéphane Steeman, generaal Close, liberaal ex-senator Daniel Noël de Burlin, ex-senator CEPIC, Jean-Pierre de Clippelle, ex-senator UDRT en overgestapt naar de PRL, Roger Nols, ex-burgemeester van Schaarbeek, Marguerite Bastien, voorzitster van het Front nouveau de Belgique (FNB, radikale dissidentie van het Front national), maar ook Jean-Pierre Kimbulu, destijds ambassadeur van Zaïre of Nobelprijswinnaar Christian de Duve.
In 1996 wordt Alain Escada persattaché van Marguerite Bastien, voorzitster van het Front nouveau de Belgique en moet enkele maanden later ontslag nemen vanwege een aantal ideologische conflicten. Op dat moment pogen alle extreem rechtse groeperingen hem aan zich te binden, waarbij ze elk op zich voorhouden de verklaring van zijn publicaties te hebben, de enige die in dit milieu als ernstig en onafhankelijk van elke politieke partij wordt bestempeld. Polémique houdt in 2002 op te bestaan.
Alain Escada laat opnieuw van zich horen in 2002 als voorzitter van de VZW Belgique et Chrétienté. Hij dreigt de inrichters van de Gay Pride met een proces, indien deze optocht nog "aanvallen tegen de godsdienst" bevat. De media geven hem vooral in Vlaanderen een ruime publieke tribune. Vanaf dan lanceert hij meer van dit soort operaties met wisselend succes. In 2005 organiseert hij een manifestatie voor het Vlaams theater in Brussel tegen de opvoering van Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen. De vier televisiejournaals van het land geven beelden. In de maanden die daarop volgen wijden meerdere televisie-uitzendingen in Vlaanderen een sequentie aan Belgique et Chrétienté/België en Christenheid.
Alain Escada toont momenteel geen verdere politieke ambitie. Hij is wel bezig een relatienetwerk over heel Europa uit te bouwen.
Als persoonlijk vriend van Bruno Gollnisch (europees afgevaardigde van het FN) en van Mario Borghezio (europees afgevaardigde van de Ligue du Nord) maar ook van Maciej Giertych (europees afgevaardigde van de Ligue des familles polonaises), heeft hij 'België en Christenheid' als lobby bekend gemaakt bij het Europees Parlement.
Naar aanleiding van de manifestatie van het collectief "Papa, maman et moi", dat hij op 17 september 2005 tegen adoptie door homokoppels organiseerde, heeft Alain Escada een zetigtal christelijke verenigingen in zijn steuncomité weten te verzamelen uit België, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Spanje, Portugal en Ierland. Hij slaagde erin talloze universiteitsprofessoren het peterschap over zijn comité te laten op zich nemen, evenals monseigneur Léonard, bisschop van Namen.
Alain Escada ligt ook aan de basis van het initiatief van een Europese dag voor het leven die de eerste keer op 25 juillet 2006 in Brussel werd gehouden. De keuze van deze datum was in functie van de verjaardag van de publicatie van de pauselijke encycliek Humanae Vitae. Bij die gelegenheid werd door een veertigtal verenigingen een gemeenschappelijke strategie onderschreven tegen abortus.
Verder is hij woordvoerder van de Fraternité sacerdotale Saint-Pie X van België[1].
Ook is hij een van de steunpilaren van de Belgische Identitairen. Alain Escada houdt regelmatig ultrakatholieke toespraken op de Identiteitsfeesten, tegenover de meest radicale leiders van franstalig extreem rechts in België.
Nota's[brontekst bewerken]
Zie ook[brontekst bewerken]
- Homoparentaliteit
- Abortus
- Ethiek
- Catholicisme
- Traditionalisme
- Conservatisme
- Patriotisme
- Extreem rechts
- Nationalisme
- Souverainisme
- Pro-vie
- Belgique et Chrétienté
Externe links[brontekst bewerken]
Mijnheer Escada is ook een actief lid van de Gemeenschap van de Heilige Pius X, die de verworvenheden van het tweede Vaticaanse concilie niet aanvaardt en sympathiseert met de conservatieve, geëxcommuniceerde Franse aartsbisschop Lefebvre. Voorts was mijnheer Escada de voorbije vijftien jaar actief in een aantal extreem-rechtse partijtjes en organisaties en is hij oprichter en hoofdredacteur van Polémique-Info, een antisemitisch en pro-nazi-tijdschrift.