Naar inhoud springen

Palaeocoma

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Palaeocoma
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Midden-Trias tot Vroeg-Jura
Palaeocoma egertoni
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dierenrijk)
Stam:Echinodermata (Stekelhuidigen)
Klasse:Ophiuroidea (Slangsterren)
Orde:Ophiurida
Familie:Ophiuridae
Geslacht
Palaeocoma
d'Orbigny, 1850
Palaeocoma
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Palaeocoma op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Paleontologie

Palaeocoma is een geslacht van uitgestorven slangsterren die leefden van het Midden-Trias tot het Vroeg-Jura. De fossielen zijn gevonden in Europa.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Deze slangsterren hadden een lichaam met vijf lange flexibele armen, die bedekt waren met vier rijen bijna even grote plaatjes, en een kleine centrale schijf, die aan de bovenzijde was samengesteld uit tien grote, peervormige platen. De onderzijde was bezet met vijf platen. De normale schijfdiameter bedroeg ongeveer twee centimeter.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Vertegenwoordigers van dit geslacht leefden op siltbodems.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht Palaeocoma werd herzien door Hess (1960, 1962) en is bekend van het Midden-Trias (Ladinien) tot het Vroeg-Jura (Toarcien) met meldingen gerapporteerd vanuit het Verenigd Koninkrijk (Hess, 1964; Kutscher, 1996 ), Frankrijk (Thuy, 2011; Thuy et al., 2011), Luxemburg (Kutscher & Hary, 1991), Duitsland (Kutscher, 1988), Zwitserland (Hess, 1960, 1962), Italië (Pinna, 1985), en Servië en Montenegro (Bachmayer & Kollmann, 1968).

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]