Papyrus 77

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Papyrus 77
Papyrus77: Matteüs 23:30-34
Naam P. Oxyrhynchus 2683 en 4405
Symbool :77
Bijbeltekst Mat 23: 30-39
Datering 175-225
Taal Grieks
Vindplaats Oxyrhynchus Egypte
Huidige locatie Sackler Library, Oxford
Publicatie L. Ingrams, P. Kingston, P. Parsons, and J. Rea, OP XXXIV (1968), pp. 4-6.
Grootte 4,6 x 7 cm
Teksttype Alexandrijnse tekst; minstens normaal
Categorie 1
Aantekening Waarschijnlijk van dezelfde codex als Papyrus 103

Papyrus 77 (in de nummering van Aland), 77, (of Papyrus Oxyrhynchus 2683 en 4405 is een Grieks handschriften op papyrus. Het is een heel oude weergave van een deel van het Evangelie volgens Matteüs (23:30-39). 77 is geschreven met een mooi handschrift. Het wordt op grond van het schrifttype gedateerd tussen 175 en 225. Het fragment is 4,6 x 7 cm groot. Waarschijnlijk maakte het deel uit van dezelfde codex als Papyrus 103.[1]

Tekst[bewerken | brontekst bewerken]

De Griekse tekst van deze codex vertegenwoordigt de Alexandrijnse of neutrale tekst. Kurt Aland beschrijft de tekst als “minstens normaal” en plaatste haar in Categorie I van zijn Categorieën van manuscripten van het Nieuwe Testament[2] 77 heeft de grootste verwantschap met de Codex Sinaiticus.[1]

Verblijfplaats[bewerken | brontekst bewerken]

Het handschrift wordt bewaard in de Sackler Library (P. Oxy. 2683) in Oxford.[2]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b Philip W. Comfort, Encountering the Manuscripts. An Introduction to New Testament Paleography & Textual Criticism, Nashville, Tennessee: Broadman & Holman Publishers, 2005, p. 73.
  2. a b Kurt Aland,en Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, transl. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, p. 101.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • L. Ingrams, P. Kingston, Peter Parsons, and John Rea, Oxyrhynchus Papyri, XXXIV (London: 1968), pp. 4-6.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]