Philiscus van Milete

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Philiscus van Milete (Oudgrieks: Φιλίσκος, Philískos) was een redenaar uit Milete.

Philiscus, voorheen een begenadigd luitspeler, was een leerling van Isocrates.[1] Hij schreef redevoeringen (Μιλησιακός, Ἀμφικτυονικός, Ἰσοκράτους ἀπόφασις) en een retorica (Τέχνη ῥητορικὴ, een handleiding retoriek).[2] Daarnaast schreef hij ook een leven van de redenaar Lycurgus[3] en een epigram op Lysias.[4]

De historicus Timaeus van Tauromenium[5] en Neanthes van Cyzicus[6] worden als zijn leerlingen genoemd.

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ Suda, s. v. Φιλίσκος, (pseudo-)Plutarchus, Vitae decem oratorum 3. Vgl. Scholia Graeca, in Aeschinem et Isocratem: Vita Isocratis.
  2. ↑ Suda, s. v. Φιλίσκος, Dionysius van Halicarnassus, Epistula ad Ammaeum I 2.
  3. ↑ Olympiodorus de Jongere, ad Plato, Gorgias 41.10.
  4. ↑ (Pseudo-)Plutarchus, Vitae decem oratorum 3.
  5. ↑ Suda, s. v. Τίμαιος.
  6. ↑ Suda, s. v. Νεάνθης.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  • art. Philiscus (3), in F. Lübker - trad. ed. J.D. Van Hoëvell, Classisch Woordenboek van Kunsten en Wetenschappen, Rotterdam, 1857, p. 738.
  • art. Philiscus (2), in J.G. Schlimmer - Z.C. De Boer, Woordenboek der Grieksche en Romeinsche Oudheid, Haarlem, 19203, p. 480.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Philiscus_van_Milete&oldid=64756983"