Pianosonates nr. 19 en 20 (Beethoven)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pianosonates nr. 19 en 20
Componist Ludwig van Beethoven
Soort compositie Pianosonate
Toonsoort g mineur en G majeur
Opusnummer 49 nr. 1 en 2
Compositiedatum 1795-1798
Duur ca. 8' en 8'
Vorige werk Zes liederen op. 48
Volgende werk Romance voor viool en orkest nr. 2 op. 50
Oeuvre Oeuvre van Ludwig van Beethoven
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

Pianosonate nr. 19 in g mineur, op. 49 nr. 1, en pianosonate nr. 20 in G majeur, op. 49 nr. 2, zijn twee korte, relatief simpele sonates van Ludwig van Beethoven. Sonate nr. 19 is gedurende 1795 tot 1798 geschreven, sonate nr. 20 gedurende 1795 tot 1796. Beide sonates duren circa 8 minuten.

Sonate nr. 19[bewerken | brontekst bewerken]

De sonate bestaat uit twee delen:

Andante[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is het eerste deel van de sonate. Het stuk heeft een sonatevorm, staat in g mineur, heeft een 2/4 maat en duurt circa 4 minuten.

Rondo: allegro[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is het tweede en laatste deel van de sonate. Het stuk heeft een rondo-vorm. Het heeft een 6/8 maat en duurt ongeveer vier minuten.

Sonate nr. 20[bewerken | brontekst bewerken]

De sonate bestaat uit twee delen:

  • I Allegro, ma non troppo
  • II Tempo di Menuetto

Allegro, ma non troppo[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is het eerste deel van de sonate. Dit deel heeft een sonatevorm. De twee thema's ondergaan in de doorwerking weinig veranderingen. Het stuk staat in G majeur, heeft een 2/2 maat en duurt circa 4 minuten.

Tempo di Menuetto[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is het tweede en laatste deel van de sonate. Het staat in G majeur, heeft een 3/4 maat en duurt circa 4 minuten.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Piano Sonata No. 19 (Beethoven) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.