Portaal:Brussel/Brusselaar in de kijker/02
Paul-Emile Janson was de Belgische eerste minister van november 1937 tot mei 1938. Hij was de zoon van Paul Janson, de broer van Marie Janson en de oom van Paul-Henri Spaak. Hij doorliep een aanzienlijke loopbaan als lid van de Belgische regering, voornamelijk als minister van Justitie. In 1931 werd hij minister van Staat. Bij het uitbreken van de oorlog trok hij met de regering naar Zuid-Frankrijk. Hij weigerde echter verder mee te vluchten naar Londen en bleef met zeven andere ministers achter op het vasteland. Alle acht boden op 28 augustus 1940 hun ontslag aan bij eerste minister Pierlot. Ze werden door de regering als definitief ontslagen beschouwd, ondanks hun latere pogingen om opnieuw in de regering te worden opgenomen. In 1943 werd Zuid-Frankrijk (de zogenaamde 'zone libre') door de Duitsers bezet en Janson werd in Nice gearresteerd. Hij overleed op 3 maart 1944 in het concentratiekamp van Buchenwald.