Portaal:In het nieuws/Atletiek/2019

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Nieuwsfeiten met betrekking tot atletiek in 2019.

17 december[brontekst bewerken]

12 december[brontekst bewerken]

Peter Snell
  • In zijn woonplaats Dallas overlijdt de Nieuw-Zeelandse atleet Peter Snell in zijn slaap. Snell was 21, toen hij op de Olympische Spelen van 1960 in Rome kampioen werd op de 800 m. Twee jaar later verbeterde hij op deze afstand het op naam van de Belg Roger Moens staande wereldrecord van 1.45,7 uit 1955 en bracht het terug tot 1.44,3. In 1964 werd hij vervolgens in Tokio olympisch kampioen op zowel de 800 als de 1500 m. Deze prestatie heeft sindsdien niemand hem nagedaan. Een jaar later zette hij op 25-jarige leeftijd een punt achter zijn carrière. Hij verhuisde naar de Verenigde Staten, waar hij wetenschappelijk onderzoek verrichtte naar extreme sportprestaties. Snell, die ook het wereldrecord op de Engelse mijl in bezit heeft gehad, is 80 jaar geworden.


8 december[brontekst bewerken]

  • Op de EK veldlopen in Lissabon behalen de delegaties van zowel België als Nederland succes. Bij de mannen zijn het de Belgen die een zilveren medaille veroveren in het landenklassement. Na de ruim 10 km over het snelle, maar geaccidenteerde parcours finishen zowel Soufiane Bouchikhi (zevende) als Isaac Kimeli (achtste) bij de eerste tien. Dit, gevoegd bij de 23e plaats van Lahsene Bouchikhi en de 24e van Michael Somers levert alles bij elkaar de tweede plaats op, een evenaring van de beste Belgische prestatie uit 2013. De Nederlandse U23-vrouwen scoren in het landenklassement zelfs goud. Jasmijn Lau krijgt er daarnaast ook nog een individuele zilveren medaille bij, want zij wordt na de ruim 6 km veldloop tweede. Jasmijn Bakker valt kort daarachter met een vierde plaats net buiten het podium. Diana van Es maakt met een elfde plaats het succes voor Nederland compleet. De vierde Nederlandse, Famke Heinst, moet opgeven, maar dat doet geen afbreuk aan het eindresultaat.

1 december[brontekst bewerken]

16 november[brontekst bewerken]

Harrison Dillard

9 november[brontekst bewerken]

  • De organisatoren van de Urban Trail Lille 5 km hoopten weliswaar, dat het wereldrecord eraan zou gaan, maar hadden daarbij andere deelnemers in gedachten dan de man die dat wereldrecord ten slotte inderdaad verbetert, Robert Keter uit Kenia. De 29-jarige Keter, die zijn eerste 5 km op de weg loopt, finisht die race in Rijsel namelijk in 13.22, zeven seconden sneller dan het bestaande record van Julien Wanders van begin dit jaar, dat in april werd geëvenaard door Keters landgenoot Edward Cheserek. Ook de drie volgende atleten, allen Kenianen, finishen met 13.28 nog binnen de oude recordtijd.

13 oktober[brontekst bewerken]

  • Nog nauwelijks bekomen van de marathonsensatie, veroorzaakt door de Keniaan Eliud Kipchoge in Wenen, dient de volgende zich alweer aan: in Chicago wint Brigid Kosgei, landgenote van Kipchoge, de marathon in 2:14.04. Hiermee verbetert zij het zestien jaar oude en onaantastbaar geachte wereldrecord bij de vrouwen van 2:15.25 van de Britse Paula Radcliffe niet met één of twee seconden, maar verpulvert zij het met bijna anderhalve minuut. Kosgei loopt in Chicago aanvankelijk zelfs op een schema van rond de 2:10, maar moet in het tweede deel van de wedstrijd iets op dit schema toegeven. Haar eigen PR van 2:18.20 verbetert zij met ruim vier minuten.

12 oktober[brontekst bewerken]

Eliud Kipchoge
  • Waar vrijwel niemand in geloofde, gebeurt: de Keniaen Eliud Kipchoge, met 2:01.39 houder van het officiële wereldrecord op de marathon, doorbreekt de grens van 2 uur en legt een marathonafstand af in 1:59.40. Op een speciaal daarvoor uitgekozen vlak en met bomen omzoomd parcours in Wenen loopt hij een marathon in een strak geregisseerde sololoop. Hij wordt hierbij omringd door in totaal 41 toplopers die, elkaar om beurten afwisselend, als tempomakers fungeren en in een van tevoren in een windtunnel uitgedachte formatie lopen om de luchtweerstand voor Kipchoge zoveel mogelijk te reduceren. Het is de tweede keer dat de Keniaan een poging waagt. Bij zijn eerste, in 2017 op het circuit van Monza in Italië, bleef hij nog 25 seconden boven de magische grens, bij zijn tweede poging slaagt hij met glans. Een officieel record zal het echter niet worden, omdat niet is voldaan aan het wedstrijdreglement van de IAAF. De historische betekenis van de prestatie van Kipchoge is desondanks onmiskenbaar.

6 oktober[brontekst bewerken]

5 oktober[brontekst bewerken]

Sifan Hassan

4 oktober[brontekst bewerken]

3 oktober[brontekst bewerken]

Nafissatou Thiam

1 oktober[brontekst bewerken]

  • De pas negentien jaar oude Femke Bol verrast op de WK in Doha op de 400 m horden door zich in haar serie te plaatsen voor de halve finale. De Nederlandse doet dit in een tijd van 55,32 s, niet alleen een persoonlijk, maar ook een nationaal jeugdrecord en tevens een tijd die binnen de kwalificatielimiet ligt voor de Olympische Spelen van 2020.

29 september[brontekst bewerken]

28 september[brontekst bewerken]

  • Op de tweede dag van de WK in Doha maakt Sifan Hassan de hooggespannen verwachtingen voor de 10.000 m helemaal waar. De Nederlandse bouwt haar race vanuit de achterhoede rustig op, voegt zich in de tweede helft ervan bij de kop en snelt ten slotte al haar concurrentes voorbij om de tweede 10.000 m die zij ooit liep te winnen in 30.17,62, een PR. Het is de vierde gouden medaille voor Nederland in de WK-historie. De Belgische afvaardiging boekt zijn eerste succes op het nieuwe onderdeel 4 x 400 m estafette voor gemengde teams. In 3.16,16 snellen Robin Vanderbemden, Camille Laus, Imke Vervaet en Dylan Borlée in de series naar een Belgisch record en behalen er tevens een finaleplaats mee.

15 september[brontekst bewerken]

Geoffrey Kamworor

10 september[brontekst bewerken]

1 september[brontekst bewerken]

29 augustus[brontekst bewerken]

Lisanne de Witte

24 augustus[brontekst bewerken]

18 augustus[brontekst bewerken]

11 augustus[brontekst bewerken]

Fanny Smets

29 juli[brontekst bewerken]

21 juli[brontekst bewerken]

Churandy Martina

20 juli[brontekst bewerken]

Karsten Warholm
  • De Noor Karsten Warholm verbetert zijn eigen, ruim een maand oude Europese record op de 400 m horden. Hij laat ditmaal 47,12 s voor zich klokken en dat is alweer 0,21 seconden sneller dan in Oslo vorige maand.
  • Nederland stevent af op de beste EK U20-aflevering ooit. Op de derde dag van dit toernooi in Borås worden maar liefst vier medailles veroverd, eenmaal goud en driemaal zilver. Het goud is voor rekening van Onyema Adigida, die op de 200 m in 21,08 s iedereen zijn hielen laat zien. Robin en Rick van Riel treden beiden aan in de finale van de 1500 m, waarin de oudste van de twee broers, Robin, na een spannende laatste ronde naar het zilver sprint in 3.56,03. Rick wordt vijfde in 3.57,15. Eveneens zilver is er voor Mark Heiden op de 110 m horden. In een PR-tijd van 13,58 s finisht hij achter de Brit Joshua Zeller (goud in 13,39), maar blijft hij de Fransman Paul Chabauty (brons in 13,64) knap voor. Het derde zilver is voor tienkamper Léon Mak, die na een zeer sterke tweede dag opklimt naar de tweede plaats in de eindrangschikking met een PR-totaal van 7700 punten. Met zijn 7851 punten is de Zwitserse winnaar Simon Ehammer voor iedereen een maatje te groot.
    Voor België is er eveneens succes weggelegd, want Lucie Ferauge sprint op de 200 in 23,63 s naar het brons, achter de ongenaakbare Britse Amy Hunt (goud in 22,94) en de Française Gemima Joseph (zilver in 23,60).

19 juli[brontekst bewerken]

  • Op de tweede dag van de EK U20 in het Zweedse Borås – de eerste dag waarop finales plaatsvinden – doet de Nederlandse afvaardiging direct een greep in de korf met medailles. Bij het discuswerpen verovert Alida van Daalen het goud door het werptuig in haar vijfde worp naar 55,92 m te gooien, meer dan anderhalve meter verder dan de eerstvolgende, de Turkse Öslem Becerek (tweede met 54,17). Op de 100 m stuift N’ketia Seedo gelijk met de winnares, de Italiaanse Vittoria Fontana, in 11,40 s over de finish. Uiteindelijk blijkt de Nederlandse er 0,006 seconde langer over gedaan te hebben dan de Italiaanse en krijgt dus het zilver omgehangen.

17 juli[brontekst bewerken]

14 juli[brontekst bewerken]

Nick Smidt

13 juli[brontekst bewerken]

12 juli[brontekst bewerken]

  • Op de tweede dag van de Europese kampioenschappen U23 in het Zweedse Gävle boeken Nederlandse en Belgische atleten successen. Op de 100 m verovert Joris van Gool brons. Hij finisht in 10,27 (+2,2 m/s) en moet slechts 0,04 sec. toegeven op de winnaar. Brons is er ook weggelegd voor Jasmijn Lau, die op de 10.000 m in 33.35,66 weliswaar de Duitse nummers een en twee niet bij kan houden, maar verder iedereen achter zich laat. Op de zevenkamp kaapt de Belgische Hanne Maudens met een totaal van 6093 punten het brons voor de neus weg van de Nederlandse Emma Oosterwegel, die met haar totaal van 6072 21 punten tekort komt voor een medaille.
Sifan Hassan

30 juni[brontekst bewerken]

23 juni[brontekst bewerken]

16 juni[brontekst bewerken]

13 juni[brontekst bewerken]

9 juni[brontekst bewerken]

Dafne Schippers

8 juni[brontekst bewerken]

  • Tijdens de wedstrijden om de Gouden Spike in Leiden scherpt Lisanne Schol haar eigen nationale record speerwerpen van enkele weken eerder in Lisse alweer aan. Ditmaal komt zij onder moeilijke, winderige omstandigheden tot een afstand van 60,92 m. Hiermee begint Schol tevens zicht te krijgen op de kwalificatielimiet van 61,50 m voor deelname aan de komende WK in Doha.

30 mei[brontekst bewerken]

18 mei[brontekst bewerken]

12 mei[brontekst bewerken]

Jonathan Sacoor

11 mei[brontekst bewerken]

3 mei[brontekst bewerken]

2 mei[brontekst bewerken]

28 april[brontekst bewerken]

Bashir Abdi

26 april[brontekst bewerken]

  • Abraham Kiptum, de Keniaanse atleet die vorig jaar oktober het wereldrecord op de halve marathon op 58.18 stelde, is voorlopig door de 'Athletics Integrity Unit' (AIU) geschorst wegens een dopingovertreding. De AIU verdenkt hem van dopinggebruik op basis van onregelmatigheden in zijn biologisch paspoort. Er zou sprake zijn van significante veranderingen in zijn bloedwaarden, die in principe niet op natuurlijke wijze tot stand kunnen komen. Kiptum zou op 28 april hebben deelgenomen aan de marathon van Londen, maar dat gaat vanwege de voorlopige schorsing dus niet door.

18 april[brontekst bewerken]

13 april[brontekst bewerken]

7 april[brontekst bewerken]

Abdi Nageeye

6 april[brontekst bewerken]

3 maart[brontekst bewerken]

  • Na twee eerdere, vergeefse pogingen om de wereldindoorrecords op de 1500 m en de mijl te verbeteren, slaagt de Ethiopiër Yomif Kejelcha bij een derde poging deels wel in zijn opzet. Tijdens de Bruce Lehane Invitational in Boston laat hij op de mijl de klokken stilstaan op 3.47,01, een ruime verbetering met 1,44 seconden van het eerdere record van Hicham El Guerrouj uit 1997. Met zijn tussentijd op de 1500 m van 3.31,25 blijft hij wel 0,21 seconden boven de tijd die zijn landgenoot Samuel Tefera enkele weken eerder op deze afstand als wereldrecord had laten optekenen.
Nadine Visser
  • Op de laatste dag van de EK indoor in Glasgow zetten zowel de Nederlandse als Belgische vertegenwoordigers de kers op de taart van een toch al geslaagd toernooi. Op de 60 m horden maakt Nadine Visser haar favorietenrol, haar opgedrongen na haar bronzen plak op de WK indoor van 2018, volledig waar. Na in haar serie en halve finale al steeds met 7,99 s binnen de acht seconden te zijn gebleven, laat zij in de finale na een vlekkeloze race 7,87 s voor zich noteren, eentiende van een seconde sneller dan titelverdedigster Cindy Roleder uit Duitsland, die ditmaal met zilver genoegen moet nemen. De Wit-Russische Elvira Herman verovert in 8,00 s het brons. Bij de mannen komen op de 400 m estafette de Belgische Tornados, bestaande uit Julien Watrin, Dylan, Jonathan en Kevin Borlée, weer eens als sterksten uit de strijd tevoorschijn. Zij winnen in 3.06,27. Het zilver gaat naar Spanje, dat met 3.06,32 een nationaal record loopt, het brons naar Frankrijk in 3.07,71. Voor Jonathan en Kevin Borlée is het alweer de vijfde gouden Europese plak in estafetteverband sinds 2012, voor Dylan Borée de vierde en voor Julien Watrin de derde. De Belgische vrouwen komen op ditzelfde onderdeel niet op het podium terecht, maar worden vijfde in 3.32,46. Toch is dat voor Cynthia Bolingo Mbongo, Hanne Claes, Margo Van Puyvelde en Camille Laus een Belgisch indoorrecord, want niet eerder kwam een Belgisch team op dit onderdeel tot een dergelijke prestatie.

2 maart[brontekst bewerken]

Dafne Schippers
  • De Belgische en Nederlandse delegaties op de EK indoor beleven een historische dag in Glasgow. Die begint op de 400 m voor vrouwen, waar Cynthia Bolingo Mbongo het onmogelijke waarmaakt en met 51,62 s niet alleen haar eigen, een dag oude nationale record opnieuw aanzienlijk verbetert, maar er ook de zilveren medaille mee verovert, op eenhonderdste van een seconde achter winnares Lea Sprunger uit Zwitserland, die met 51,61 de beste wereldjaartijd neerzet. Achter dit tweetal vecht Lisanne de Witte zich vanuit de ongunstige baan 1 naar de bronzen medaille in 52,34, een PR-prestatie van de Nederlandse. De Witte geeft blijkbaar het goede voorbeeld, want binnen drie kwartier volgen een drietal landgenoten haar in haar dadendrang: Tony van Diepen pakt in zijn 400 m finale eveneens de bronzen medaille, die hij zich op de finish met een snoekduik toe-eigent in 46,13, een Nederlands record. De winnaar van deze finale, de Noor Karsten Warholm, laat 45,05 voor zich optekenen, een evenaring van het 31(!) jaar oude Europese record van de Oost-Duitser Thomas Schönlebe. Dafne Schippers toont in de finale van de 60 m vervolgens aan, dat zij nog steeds bij de beste sprintsters van Europa behoort. Alleen de Poolse Ewa Swoboda blijft buiten haar bereik. Die wint in 7,09, terwijl voor Schippers 7,14 wordt geklokt, haar beste seizoenprestatie. Waarna Joris van Gool aan de beurt is, die op hetzelfde sprintonderdeel in 6,62, een PR, verrassend het brons grijpt, achter de Slowaak Ján Volko (goud in 6,60) en de Turk Emre Zaver Barnes (zilver in 6,61).

1 maart[brontekst bewerken]

  • Op de eerste dag van de EK indoor in Glasgow verbetert de Belgische Cynthia Bolingo Mbongo tot tweemaal toe haar eigen kersverse nationale record van 52,70 s op de 400 m. Eerst komt zij in haar serie tot 52,60, waarna zij in haar halve finale er nog een schepje bovenop gooit en, al vechtend met de Nederlandse Lisanne de Witte, deze in 52,37 met een honderdste van een seconde voorblijft. Beide atletes kwalificeren zich hiermee voor de finale.

17 februari[brontekst bewerken]

  • Bij de NK indoor wordt op de tweede dag door diverse atleten de kans gegrepen op kwalificatie voor de EK indoor in Glasgow. Op de 3000 m bij de mannen slagen de eerste drie er zelfs in om zich te plaatsen voor Glasgow: Mike Foppen (goud in 7.54,95), Bram Anderiessen (zilver in 7.55,46) en Benjamin de Haan (brons in 7.55,62) blijven alledrie binnen de limiet van 7.56,00. Op de 400 m profiteert Liemarvin Bonevacia van de felle strijd met Tony van Diepen, die zich reeds voor Glasgow heeft gekwalificeerd. Terwijl Van Diepen kampioen wordt in 46,81 s, wordt Bonevacia tweede in 46,87 s en mag dus ook naar de EK indoor. Bij de vrouwen wordt er prima hooggesprongen. Manon Schoop wordt kampioene met een sprong over 1,88 m, de op twee na beste indoorsprong ooit van een Nederlandse. Zij kwalificeert zich hiermee tevens voor de EK U23 in Zweden.
Sifan Hassan
Cynthia Bolingo Mbongo

16 februari[brontekst bewerken]

  • In Oakley overlijdt oud-olympisch kampioen polsstokhoogspringen Don Bragg. De Amerikaan, die ook een zestal nationale titels veroverde, werd in 1960 olympisch kampioen en was de laatste polsstokhoogspringer die in 1960 een wereldrecord (4,80 m) vestigde met een metalen polsstok. Overigens was Bragg een van die polsstokspringers die indoor beter presteerden dan outdoor, want binnen sprong hij zelfs over 4,81 m. Bragg, die de bijnaam 'Tarzan' droeg, omdat hij bij het overschrijden van de lat steevast de Tarzankreet slaakte, leed aan de ziekte van Parkinson en aan suikerziekte en overleed op 83-jarige leeftijd aan de gevolgen van een beroerte.
  • Op de eerste dag van de NK indoor in Apeldoorn komt Richard Douma, daarin geholpen door Thijmen Kupers, in de series van de 800 m tot 1.48,90. Hiermee voldoet Douma aan de kwalificatielimiet voor de komende EK indoor in Glasgow. Overigens wint Kupers die serie in 1.48,58, maar die was al zeker van deelname aan de EK indoor.
  • Niet de Ethiopiër Yomif Kejelcha, maar diens negentien jaar jonge landgenoot Samuel Tefera verbetert het 22 jaar oude wereldindoorrecord op de 1500 m tijdens de Muller Indoor Grand Prix in Birmingham. Kejelcha, die een week eerder tijdens de Millrose Games tot op eentiende seconde van het wereldindoorrecord op de mijl was gekomen, had zijn zinnen op het 1500 meterrecord gezet. Maar in de eindsprint van de door de Nederlander Bram Som op gang getrokken race gaat wereldindoorkampioen Tefera over Kejelcha heen en wint in 3.31,04, waarmee hij het record van de Marokkaan Hicham El Guerrouj uit 1997 met 0,14 seconden verbetert. Kejelcha komt tot 3.31,58.

8 februari[brontekst bewerken]

6 februari[brontekst bewerken]

Tilly van der Zwaard

3 februari[brontekst bewerken]

2 februari[brontekst bewerken]

Nadine Visser
  • In Karlsruhe maken bij indoorwedstrijden vier Nederlandse deelnemers van de gelegenheid gebruik om zich te kwalificeren voor de EK indoor in Glasgow, volgende maand. Nadine Visser blijkt reeds over een uitstekende vorm te beschikken. Na op de 60 m horden al in de series tot 8,04 s te zijn gekomen, gooit zij er in de finale nog een schepje bovenop. Zij wint in 7,97 s. De EK-limiet is 8,10 s. Dafne Schippers wordt op de 60 m tweede in 7,19 s, ruim onder de limiet van 7,25 s. Op de 3000 m komt Maureen Koster tot 8.47,61 en dat is meer dan vijftien seconden onder de EK-limiet van 9.03,00. Bij de mannen viert Thijmen Kupers na een lange blessureperiode zijn comeback met een tijd van 1.47,94 s op de 800 m. Ook hij mag nu naar Glasgow, want de EK-limiet staat op 1.49,00.
  • Bij indoorwedstrijden in Luxemburg loopt Tony van Diepen de 400 m in 47,18 s. Hiermee kwalificeert de Nederlander zich voor de EK indoor, want daarvoor staat de vereiste limiettijd op 47,20 s.

1 februari[brontekst bewerken]

  • Ivan Oechov is zijn olympische titel van 2012 kwijt. De Russische hoogspringer blijkt in die tijd de dopingregels te hebben overtreden. Uit een onderzoek in opdracht van het WADA is gebleken, dat Oechov tot de twaalf atleten behoort die deel hebben uitgemaakt van het Russische staatsdopingprogramma. Het CAS heeft hem nu vanwege deze vaststelling voor vier jaar geschorst, terwijl al zijn prestaties vanaf 16 juli 2012 tot en met 31 december 2015 zijn geschrapt. Ook kan hij zijn gouden medaille inleveren, want die is nu voor de Amerikaan Erik Kynard. Andere tegen de lamp gelopen Russische atleten zijn hoogspringster Svetlana Sjkolina, derde op de Spelen in Londen en wereldkampioene in 2013 en olympisch kampioene kogelslingeren Tatjana Lysenko, maar die was al eerder geschorst. Sjkolina is eveneens voor vier jaar geschorst, terwijl de eerdere schorsing van vier jaar van Lysenko door het CAS is verhoogd tot acht jaar.

27 januari[brontekst bewerken]

Lisanne de Witte

26 januari[brontekst bewerken]