Portaal:Latijn/Uitgelicht/05

Pseudo-Latijn is een woord dat of zin die gevormd is naar de analogie van Latijnse woorden.

De meeste taxonomische benamingen zijn ontstaan lang nadat het Latijn als taal van de wetenschap in gebruik was. Benamingen in de taxonomie zoals Homo sapiens voor onze eigen soort vallen onder de noemer Pseudo-Latijn. Meestal wordt wel de stam van een woord min of meer correct gebruikt maar is de juiste vervoeging een toevalsproces. Veel uitdrukkingen zijn hoewel formeel onjuist al eeuwen gangbaar

Niet zelden is ook het Grieks als bron aan te wijzen voor de herkomst van begrippen in Pseudo-Latijn.

Begrippen in het Latijn (of daarop lijkend) die worden gebruikt door artsen en apothekers zijn een voorbeeld van Psuedo-Latijn. Zij worden wel potjeslatijn genoemd.

In letterproeven wordt wel een Pseudo-Latijnse zin aangetroffen die begint met Lorem Ipsum.

Pseudo-Latijn wordt ook wel als grapje gebruikt, soms zelfs op gebouwen. In Amsterdam is aan het Kleine Gartmanplantsoen het volgende devies in gouden letters op een gevel te lezen: "Homo sapiens non urinat in ventum" - een verstandig mens pist niet tegen de wind in.

Een ander voorbeeld is de zin: Antonius Dominicus ad liveras pergis assure augurquis. Hyphrat seva sogus tosavus. Lapdatum ocus. De 'vertaling' luidt: Antonius Dominicus at liever asperges als (dan!) zure augurkjes. Hij vrat ze van 's ochtends tot 's avonds. Lap dat 'm ook 's.

Zie ook: Potjeslatijn