Portaal:Romeinse Rijk/Uitgelicht/12
Marcus Tullius Cicero (Arpinum, 3 januari 106 v.Chr. – Formiae, 7 december 43 v.Chr.) was een Romeins redenaar, politicus, advocaat en filosoof. Zijn leven viel samen met de val van de Romeinse Republiek en de gebeurtenissen die daaraan vooraf gingen. Zelf speelde hij bij veel van de politieke gebeurtenissen in deze tijd een grote rol. Cicero's schrijven schenkt een belangrijk historisch inzicht in deze periode.
In 63 v.Chr. werd Cicero consul. Zijn enige significante verworvenheid tijdens zijn ambtstermijn was het verijdelen van een complot, dat tot doel had de Romeinse Republiek ten val te brengen, opgezet door Lucius Sergius Catilina, de tegenstander van Cicero in de verkiezing tot Consul. Hij kondigt een staat van beleg af (senatus consultum de re publica defendenda) en laat een handvol samenzweerders executeren. Hij ontvangt hiervoor de eretitel "Pater Patriae", maar leeft de jaren daarop in angst voor vervolging wegens het zonder proces ter dood veroordelen van Romeinse burgers.
Na een politieke turbulente periode combineren in 60 v.Chr. Julius Caesar, Pompeius en Crassus hun krachten om de Romeinse politiek over te nemen, het zogenaamde eerste triumviraat (driemanschap). Het drietal probeert Cicero over te halen zich bij hen te voegen, maar na een periode van aarzeling besluit deze dat zijn loyaliteit aan de Senaat en het Republikeinse ideaal sterker is.
- Lees verder: Marcus Tullius Cicero