Deze pagina geeft een overzicht van alle uitgelichte artikels en/of afbeeldingen op het portaal Vlaggen en wapens. Voor elke dag van de maand is er zo'n artikel en/of afbeelding. Voel u vrij om deze te bewerken door de bijhorende bewerk-link te volgen.
Uitgelicht vandaag (15 mei)
Koninklijk wapen van Nederland
Het Wapen van het Koninkrijk der Nederlanden wordt in drie versies gebruikt:
Het Koninklijk wapen, het volledige wapen wordt enkel gebruikt als symbool voor “de Koning” zelf (nu is dat Koningin Beatrix).
Het Rijkswapen, een kleinere versie van het wapen, waarbij de wapenmantel en het baldakijn (wapentent) ontbreken. De regering, de overheid en daaraan verbonden instellingen gebruiken deze versie. (Het Rijkswapen staat bijvoorbeeld op het paspoort.)
Het Kleine Rijkswapen, bestaat alleen uit het schild met de Koninklijke kroon. Deze versie wordt gebruikt als er bijvoorbeeld beperkte ruimte is op brieven of munten. Een (nog kleinere) versie, zonder de kroon, komt vrijwel niet officieel voor.
De beschrijving van huidige versie is vastgelegd door Koningin Wilhelmina in een Koninklijk Besluit van 10 juli 1907 en is opnieuw vastgelegd door Koningin Juliana op 23 april 1980. Op basis van deze beschrijving en de heraldische regels mag een tekenaar zelf bepalen in welke stijl en vorm een wapen gemaakt wordt.
(Lees verder)
De vlag van de Samen is de officiële vlag van het Sami-volk, dat in het noorden van de Noordse landen en op het RussischeKola-schiereiland woont. De vlag wordt ook wel gebruikt als onofficieel symbool van Lapland. Het ontwerp bestaat uit een rood en een blauw vlak, van elkaar gescheiden door een groene en een gele verticale baan met daaroverheen een blauw-rode cirkel.
De kleuren blauw, rood, geel en groen komen veel voor in gákti's, een traditioneel Sami-kledingstuk. De blauw-rode cirkel verwijst naar de zon en de maan, belangrijke symbolen in de Samische mythologie. Het rode deel van de cirkel symboliseert de zon; het blauwe de maan.
Het motief werd gekozen met het gedicht Päiven parneh ("Zonen van de zon") in gedachten. Dit gedicht van ... (Lees verder)
De vlag van het Ottomaanse Rijk is de voorloper van de vlag van Turkije. Het Ottomaanse Rijk heeft in zijn geschiedenis verschillende vlaggen gebruikt, en ook de sultans van de Ottomaanse dynastie gebruikten verschillende persoonlijke vlaggen. Vanwege de complexe binnenlandse sociale en politieke situatie, was er tot 1844 geen duidelijke nationale vlag. Dat jaar werd een officiële vlag aangenomen, die vrijwel gelijk is aan de huidige Turkse vlag; deze vlag vindt zijn oorsprong bij de Ottomaanse marine.
De eerste Ottomaanse vlaggen bevatten symboliek van de Kayıhan. In de periode 1299-1453 waren de Ottomanen bezig zichzelf een identiteit te geven. Osman I, een veldheer die in 1299 het rijk stichtte, droeg de titel khan van Kayıhan. Osmans zoon Orhan I zag het rijk dat zijn vader stichtte als opvolgingsstaat van het Oost-Romeinse (Byzantijnse) Rijk, en trouwde zelfs met een Byzantijnse prinses. Zijn vlag combineerde de ... (Lees verder)
De vlag van Hawaï is sinds 20 mei1845 de officiële vlag van Hawaï. Ten tijde van de ingebruikname was Hawaï een onafhankelijk koninkrijk, maar ook toen de archipel in latere tijden achtereenvolgens een protectoraat, republiek, territorium, en Amerikaanse staat zou worden, bleef deze zogeheten Ka Hae Hawai‘i in gebruik (uitgezonderd enkele maanden in 1893). De Hawaïaanse vlag is de enige Amerikaanse statelijke vlag die onder zoveel verschillende bestuursvormen in gebruik was en is een van de oudste Amerikaanse staatsvlaggen.
Ka Hae Hawai‘i is de enige Amerikaanse vlag die de vlag van het Verenigd Koninkrijk toont; deze staat in het kanton. Het veld van de vlag bestaat uit acht horizontale banen die verwijzen naar de acht ... (Lees verder)
De vlag van Schotland bestaat uit een wit andreaskruis op een blauw vlak. Het doek is al eeuwenlang het symbool van Schotland en wordt ook wel Saltire of Saint Andrew's Cross genoemd.
Het andreaskruis staat symbool voor het kruis waaraan de apostel Andreas, de Schotse beschermheilige, zou zijn gekruisigd. De geschiedenis van de vlag gaat terug tot de middeleeuwen.
Volgens een legende zou rond 832 de Pictische koning Angus II de Schotten in een gevecht tegen de Angelen geleid hebben, nabij het huidige Athelstaneford in East Lothian. Tijdens het gevecht raakte Angus omsingeld, en hij en zijn mannen baden om hulp. 's Nachts verscheen Sint Andreas, ter dood gebracht aan een kruis in de vorm van een X, voor Angus. Andreas verzekerde hem dat hij zou winnen. De volgende dag verscheen het witte andreaskruis aan de lucht. De Angelen sloeg de schrik om het hart, en werden verslagen. Sindsdien zou het andreaskruis het symbool van de Schotten zijn.
Bewijs van het andreaskruis als Schots symbool dateert echter pas uit latere tijden. De oudste vermelding stamt uit 1165, in een verwijzing naar de slag van Athelstaneford. (Lees verder)
De symboliek van Dubrovnik bouwt voort op die van de Republiek Ragusa. Deze republiek maakte in zijn eeuwenlange bestaan tegelijkertijd gebruik van twee vlaggen, die, omdat de specificaties nooit werden vastgelegd, in allerlei variaties voorkwamen. In de eerste plaats de witte vlag met Sint-Blasius, die nu de officiële stadsvlag is. Deze vlag werd gebruikt als staatsvlag, dus voor officiële gelegenheden. Vaak, maar niet altijd, werd de heilige tussen zijn initialen geplaatst.
Daarnaast gebruikte men als civiele vlag en handelsvlag een wit doek met daarop, al dan niet in een schild, het Ragusaanse motto Libertas. Als alternatieve handelsvlag gebruikte men een wit doek met daarop het wapen van Ragusa. Deze vlag wees erop dat ... (Lees verder)
De vlag van Namibië werd aangenomen op 21 maart1990, de dag dat Namibië een onafhankelijke staat werd. De vlag bestaat uit een blauwe en groene driehoek, die van elkaar gescheiden worden door een rode diagonale baan met witte randen. In de blauwe driehoek staat een goudgele zon met twaalf stralen.
De kleuren van de vlag zijn overgenomen van de vlag van SWAPO, de belangrijkste beweging die tegen de bezetting door Zuid-Afrika vocht. Die partijvlag was een horizontaal gestreepte, rood-blauw-groene driekleur. Deze drie kleuren zijn de belangrijkste kleuren voor het Owambo-volk, de grootste etnische populatie in Namibië.
Hoewel aan de kleuren en vormen in de vlag geen officiële betekenis is gegeven, wordt er in de praktijk — ook door de regering — wel degelijk symboliek aan toegekend. Het rood staat voor de Namibische bevolking, haar heldendaden en de wil om een toekomst te bereiken waarin iedereen gelijke kansen heeft. De witte kleur symboliseert het vredige samenleven van de Namibiërs, het groen staat voor de vegetatie en de vruchtbaarheid en het blauw symboliseert de Hemel en de Atlantische Oceaan, alsmede de regen en de watervolle watervoorraden in Namibië. De goudgele zon staat voor ... (Lees verder)
Het Wapenboek Gelre is een register van 1755 Europeseheraldische wapens. Het boek is geschreven tussen 1340 en 1370 (sommige bronnen zeggen 1378 of 1386) door de Heraut GelreClaes Heinen. Claes Heinen was als Wapenkoning der Ruwieren, dat is wapenkoning in het rivierengebied, verantwoordelijk voor alle herauten. Een heraut hield zich ambtshalve bezig met de registratie en verificatie van de wapens. Koningen, bisschoppen en hun vazallen waren kenbaar aan hun wapens. Een heraut kon, op basis van de gevoerde wapens en helmtekens, zijn heer vertellen welke ridders aan een toernooi of veldslag deelnamen. Claes Heinen verzamelde de heraldische kennis die hij nodig had in het Wapenboek Gelre.
Het Wapenboek Gelre bevindt zich nu in de Koninklijke Bibliotheek in Brussel. Het bestaat uit 161 folio's, gebundeld in 6 delen. Telkens staat het wapen van de belangrijkste vorst, te beginnen met de paus en de keizer, voorop met een grotere afbeelding en deze wordt gevolgd door zijn ridders, die in volgorde van belangrijkheid staan. (Lees verder)
Een aantal van de elementen op het schild hangen samen met een legende die stelt dat er een totale zonsverduistering plaatsvond tijdens een veldslag die de Spaanse veroveraars van Mexico tegen de indianen uitvochten. Tijdens deze veldslag zou de Spaanse beschermheiligeJakobus de Meerdere verschenen zijn.
Het schild werd in 1665 door de Spaanse kroon aan Santiago de Querétaro verleend en bestaat uit drie velden. In het bovenste veld staat een donkere zon die door een kruis gekroond wordt; in elk van de bovenste hoeken bevindt zich een ster. Het veld linksonder toont een afbeelding van Jakobus in militaire kleren op een wit paard. In zijn ene hand houdt hij een zwaard en in de andere een ... (Lees verder)
De Staat Israël nam het wapen in zijn huidige vorm aan in 1948. Het ontwerp was de winnende inzending van een ontwerpwedstrijd; de tekenaars waren de broers Maxim en Gavriel Shamir. Hun ontwerp is wel iets aangepast aan de hand van elementen van andere inzendingen.
De menora is al bijna drieduizend jaar het symbool van het jodendom. Het werd gebruikt in de oude Joodse Tempel in Jeruzalem. De menora in het wapen is gebaseerd op ... (Lees verder)
De vlag van Georgia heeft twee rode en één witte horizontale baan, en een kanton met daarin het wapen van Georgia en het nationale motto van de Verenigde Staten: In God We Trust. Het wapen en het motto worden door dertien witte sterren omringd, als symbool voor het feit dat Georgia tot de eerste dertien staten van de Verenigde Staten behoorde.
Vanaf 1879 (toen de eerste officiële vlag werd aangenomen) gebruikte de staat achtereenvolgens zeven verschillende vlaggen. Een aantal van deze vlaggen was zeer controversieel, vanwege onder meer vermeende verwijzingen naar de vlag van de Geconfedereerde Staten van Amerika (die in de Amerikaanse Burgeroorlog gebruikt werd door de afgescheide staten van de Verenigde Staten, waaronder Georgia) en slavernij.
De huidige vlag werd in 2003 na een, door veel mensen geboycot referendum aangenomen, en is min of meer een mix van historische vlaggen van Georgia en de Geconfedereerde en Amerikaanse vlag. (Lees verder)
De huidige vlag van Canada, voor het eerst gehesen op 15 februari1965, is een rode vlag met een wit vierkant in het midden, met daarin een rood gestileerd esdoornblad met elf punten.
In 1921 verklaarde koning George V dat de kleuren van Canada rood en wit zijn. Het rood is afkomstig van het kruis van Sint-Joris, dat op de vlag van Engeland staat. Het wit is afgeleid van de witte kleur van de Franse vorsten sinds Karel VII.
Al rond 1700 was het esdoornblad een symbool van de Canadese natuur. Het esdoornblad op de vlag is van de suikeresdoorn. Suikeresdoorns zijn inheemse Canadese bomen; hun bladeren zijn acht tot vijftien centimeter lang en hebben in de herfst een zeer mooie herfstkleur van helder geel, via oranje naar oplichtend rood-oranje. Het aantal punten van de bladeren, elf, heeft geen symbolische betekenis. Dit aantal verwijst niet, zoals sommigen denken, naar de tien provincies plus de federale regering. (Lees verder)
Het wapen van Letland combineert symbolen van de Letse staat met de symboliek van de historische regio's die het huidige Letland vormen. Het centrale element in het wapen is het schild, waar bovenin een zon als symbool van de Letse staat is afgebeeld. De drie sterren boven het wapenschild staan voor de drie historische regio's Lijfland, Letgallen en Koerland gecombineerd met Semgallen die het huidige Letland vormen.
De historische regio's worden ook door andere elementen in het wapen gesymboliseerd. De rode leeuw verscheen in 1569 in het wapen van het hertogdom Koerland en Semgallen; dit heraldische dier is in het schild opgenomen, maar is ook een schilddrager en vertegenwoordigt deze West-Letse streken. De Oost-Letse streken Vidzeme en Letgallen worden sinds 1566 (toen het gebied onder Litouwse controle kwam) gesymboliseerd door de legendarische gevleugelde griffioen, die ook zowel in als naast het schild staat.
Het wapen werd in 1918 aangenomen en is tot de annexatie door de Sovjet-Unie in 1940 het officiële Letse wapen gebleven. In de periode dat Letland tot de Sovjet-Unie behoorde als de Letse SSR (1940-1990) werd een ander wapen gebruikt, gemodelleerd naar Sovjet-symboliek. (Lees verder)
De vlag van Berlijn heeft de kleuren wit en rood en toont de Berliner Bären ("Berlijnse Beer"). Ze wordt met kleine stilistische veranderingen sinds 1911 gebruikt en werd in 1913 voor het eerst vanaf het Rotes Rathaus te Berlijn uitgestoken. De Berlijnse Landesdienstflagge is dezelfde vlag, maar dan met de beer in een wapen onder een kroon.
De kleuren rood en wit zijn de kleuren van de Mark Brandenburg en verwijzen naar de geschiedenis van Berlijn als onderdeel van dat markgraafschap. Daarnaast staan de kleuren ook symbool voor de hechte band met de huidige deelstaat Brandenburg, waarbinnen Berlijn een enclave is; de vlag van Brandenburg is namelijk rood-wit. De in de vlag afgebeelde beer is de beer uit het wapen van Berlijn en symboliseert de stad. Mogelijk verwijst de Duitse naam van het dier, Bär, naar het eerste deel van de naam van de stad.
In de middeleeuwen waren veel steden verplicht om troepen te leveren aan de vorst; zo ook Berlijn. Deze Mannschaften droegen vlaggen (vaandels) en emblemen, zodat vriend en vijand hen kon herkennen. De Berlijners gebruikten in die tijd vlaggen en emblemen in de kleurencombinatie zwart-wit, afkomstig van het stadswapen. Als specifiek Berlijns symbool verscheen een zwarte beer op een zilveren (wit) veld. Na verloop van tijd werden in de steden de vlaggen ook voor civiele doeleinden gebruikt, zodat ze naast de stedelijke zegels en wapens een stadssymbool werden. Toen in de 17e eeuw het koninkrijk Pruisen steeds dominanter werd ... (Lees verder)
Sinds 1911 bleef het wapen ongewijzigd: een in vieren gedeeld wapen met linksboven de vier sterren die het sterrenbeeld Zuiderkruis (ook afgebeeld op de nationale vlag) afbeelden, rechtsboven, een gulden vlies dat de landbouwindustrie afbeeldt, linksonder, wat tarwe dat wederom de landbouw afbeeldt en rechtsonder twee hamers die de mijnbouw en de industrie verbeelden.
(Lees verder)
Het Wapen van het Koninkrijk der Nederlanden wordt in drie versies gebruikt:
Het Koninklijk wapen, het volledige wapen wordt enkel gebruikt als symbool voor “de Koning” zelf (nu is dat Koningin Beatrix).
Het Rijkswapen, een kleinere versie van het wapen, waarbij de wapenmantel en het baldakijn (wapentent) ontbreken. De regering, de overheid en daaraan verbonden instellingen gebruiken deze versie. (Het Rijkswapen staat bijvoorbeeld op het paspoort.)
Het Kleine Rijkswapen, bestaat alleen uit het schild met de Koninklijke kroon. Deze versie wordt gebruikt als er bijvoorbeeld beperkte ruimte is op brieven of munten. Een (nog kleinere) versie, zonder de kroon, komt vrijwel niet officieel voor.
De beschrijving van huidige versie is vastgelegd door Koningin Wilhelmina in een Koninklijk Besluit van 10 juli 1907 en is opnieuw vastgelegd door Koningin Juliana op 23 april 1980. Op basis van deze beschrijving en de heraldische regels mag een tekenaar zelf bepalen in welke stijl en vorm een wapen gemaakt wordt.
(Lees verder)
Het wapen van de Verenigde Staten van Centraal-Amerika toonde een in het water geplaatste driehoek waarin vijf vulkanen onder een opkomende zon en een frygische muts staan afgebeeld. Het wapen werd enkele malen veranderd, dankzij veranderende politieke situaties. Dit artikel bespreekt niet alleen de wapens van de Verenigde Staten van Centraal-Amerika, maar ook van soortgelijke staten:
Verenigde Staten (ook: Provincies) van Centraal-Amerika (1823-1825) (Spaans: Provincias Unidas del Centro de America);
Federale Republiek van Centraal-Amerika (1825-1841) (Republica Federal de Centro America);
Centraal-Amerikaanse Federatie (1851) (Federacion de Centro America);
De symbolische betekenis die men tegenwoordig in Oekraïne aan de kleuren geeft is de weerspiegeling van de uitgestrekte graanvelden onder de blauwe Oekraïense hemel. Deze breedgedragen symboliek is echter pas gedurende de tweede helft van de negentiende eeuw bedacht door nationalisten die een uitleg wilden voor de kleuren van de vlag. Blauw en geel werden namelijk al eeuwenlang gebruikt in de heraldiek van de gebieden die nu tot Oekraïne behoren. Doorheen de geschiedenis hebben beide kleuren dan ook belangrijke symbolische rollen gespeeld, met name als symbolen van het Hoogmiddeleeuwse vorstendom Galicië-Wolynië en later de streek rond Lemberg, alsmede als symbool van de Kozakken die in de 18e eeuw samen met Zweden tegen Rusland vochten. Later waren blauw en geel de kleuren van Oekraïense staten die zich in de periode 1917-1919 kortstondig konden handhaven.
De vlag van Slowakije bestaat uit drie gelijke horizontale banen in de kleuren wit (boven), blauw en rood. In de bovenhoek aan de hijskant staat het wapenschild van Slowakije afgebeeld, gecentreerd tussen de witte en de rode baan. Sinds 3 september1992 vormt dit ontwerp de officiële vlag van Slowakije.
De kleurencombinatie wit-blauw-rood gaat terug tot 1848, toen Oostenrijk-Hongarije, waar Slowakije toen een deel van was, met revoluties te kampen had. In eerste instantie gebruikten de Slowaakse opstandelingen een rood-witte vlag, maar al snel werd daar het blauw aan toegevoegd (in allerlei combinaties, zonder het wapen). Pas in 1868 werd de huidige kleurenvolgorde de standaard. Hoewel het gebruik van deze vlag in de Oostenrijks-Hongaarse Dubbelmonarchie verboden was, is de wit-blauw-rode driekleur sindsdien een symbool van de Slowaken gebleven.
Op 1 maart 1990, toen de Slowaken meer autonomie binnen Tsjechoslowakije verkregen, werd de wit-blauw-rode vlag (nog steeds zonder wapen) de officiële vlag van de Slowaakse Republiek in Tsjechoslowakije. Het wapen werd toegevoegd in ... (Lees verder)
De nationale vlag van België is een driekleur bestaande uit drie verticale banden. Art. 193 van de Grondwet bepaalt slechts: "De Belgische Natie kiest als kleuren rood, geel en zwart" (omgekeerd dus dan de huidige kleuren). De kleuren van de Belgische vlag zijn die van het wapenschild van het voormalige hertogdom Brabant. Het stelde een leeuw van goud (geel) voor, op achtergrond van sabel (zwart), geklauwd en getongd van keel (rood). De ongebruikelijke afmetingen (13:15) zijn van onbekende oorsprong.
Het wapen van Brazilië werd in gebruik genomen op 19 november1889, dezelfde dag als de Braziliaanse vlag werd aangenomen en vier dagen nadat Brazilië een republiek is geworden. Het wapen is daarna een aantal maal op details aangepast, voor het laatst op 11 mei1992.
Het wapen bestaat uit een centraal embleem, omringd door een koffieplant (links) en een tabaksplant (rechts), belangrijke Braziliaanse landbouwproducten. Onder het embleem staat op een lint de officiële naam van het land in het Portugees en de datum waarop Brazilië een republiek werd.
Het embleem zelf bestaat uit een vijfpuntige groen-gele ster met een rood-gele rand. Groen en geel zijn de nationale kleuren van Brazilië. In het midden van de ster staan in een blauwe cirkel vijf witte sterren, die, net als in de nationale vlag, het sterrenbeeld Zuiderkruis symboliseren. De 27 sterren die er in een cirkel omheen staan, verwijzen naar de 26 deelstaten en het Federaal District.
(Lees verder)
Het wapen van Liechtenstein is zowel het symbool van de staat Liechtenstein als van het vorstenhuis Liechtenstein en in die laatste hoedanigheid bekend als het wapen van het Prinselijke Huis van Liechtenstein. Men kan onderscheid maken tussen het grote wapen en het kleine wapen: het kleine wapen is het geel-rode hartschild in het midden van het grote wapen.
Het wapen bestaat uit een schild op een wapenmantel onder een kroon. Het schild bestaat uit vier kwartieren en een tussenstuk aan de onderkant. De elementen die daar getoond worden verwijzen naar gebieden die ooit aan het Huis Liechtenstein behoorden. Tevens bevat het schild een geel-rood hartschild, dat het stamschild van het Huis Liechtenstein is.
(Lees verder)
De Rudolfinische Keizerskroon is een specifieke keizerskroon. Omdat de keizerskroon van het Heilige Roomse Rijk meestal in Neurenberg lag, lieten de keizers voor dagelijks gebruik eigen kronen vervaardigen. Een belangrijk voorbeeld daarvan is de Rudolfinische Keizerskroon (of: Habsburgse huiskroon), vervaardigd door de Nederlandse goudsmid Jan Vermeyen voor Rudolf II.
Deze in de Rudolfinische stijl vervaardigde kroon heeft twee zijdelings geplaatste gouden schelpen met daartussen los staand nog een diadeem, dat getopt is met een kruis met daarop een grote lichtblauwe saffier. Ertussen is een muts te zien die rood gekleurd is. De hoofdband is bezet met rode en groene edelstenen en op de rand van de hoofdband staan beurtelings fleurons en korte met parels getopte pieken. Alles is verder omrand met witte parels.
De vormgeving getuigt van zowel middeleeuwse als renaissancistische tradities en heeft grote symbolische betekenis die voor de gemiddelde hedendaagse mens niet op het eerste gezicht herkenbaar is. (Lees verder)
De vlag van de Bahama's toont drie horizontale banen in de kleurencombinatie blauw-geel-blauw met aan de hijszijde een zwarte driehoek. De vlag werd op 10 juli1973 in gebruik genomen, de dag dat de Bahama's onafhankelijk werden van het Verenigd Koninkrijk.
De zwarte kleur van de driehoek vertegenwoordigt de inwoners van de Bahama's, die voornamelijk Afrikaans van oorsprong zijn. Daarnaast staat zwart als 'sterke kleur' voor de kracht van de in het staatsverband van de Bahama's verenigde mensen.
De bovenste en de onderste zijn blauw van kleur en deze stellen de Caribische Zee en de Atlantische Oceaan voor. De middelste baan is geel van kleur en vertegenwoordigt het land tussen deze twee wateren: de goudkleurige zanderige kust van de eilanden.
De puntige vorm van de driehoek symboliseert de... (Lees verder)
Er zijn verschillende interpretaties van deze kleuren, maar meestal wordt aangenomen dat het rood het bloed dat door de Armeniërs ter verdediging van hun land werd vergoten symboliseert, terwijl het blauw voor de Armeense lucht staat en het oranje voor de vruchtbare bodem van het land en de daarop werkzame boeren.
In de Oudheid voerden de Armenieense dynastieën vlaggen met daarop afbeeldingen van dieren. Dit konden bestaande dieren zijn, zoals de adelaar, maar ook fantasiedieren als draken. Deze hadden veelal een religieuze betekenis. Deze vlaggen werden gebruikt als strijdvlag in veldslagen. Toen het Armeense rijk over ging op het christendom, kwamen er vlaggen in gebruik die behoorden bij de verschillende dynastieën. De Artaxiad-dynastie gebruikte bijvoorbeeld tussen 189 v.Chr. en 1 na Chr. een rode vlag waarop twee naar elkaar kijkende adelaars stonden, met in hun midden een bloem. (Lees verder)
De Nederlandse vlag is een horizontale driekleur in rood, wit en blauw. In de vlaginstructie van het Ministerie van Algemene Zaken worden de kleuren benoemd als helder vermiljoen, helder wit en kobaltblauw. In normblad 3055 zijn deze kleuren vastgesteld in Eclairage-coördinaten. Deze kleuren zijn niet direct in Pantone-codering om te zetten, zodat voor de laatste uiteenlopende waarden gebruikt worden.
Over de afmetingen van de vlag zijn geen voorschriften. In de niet bekrachtigde Vlaggenwet van 1937 werd de verhouding tussen hoogte en lengte vastgesteld als 2:3, en over het algemeen wordt die verhouding nog steeds nagevolgd.
(Lees verder)
Dit symbool wordt gebruikt op borden die Franse consulaten aanduiden.
Het huidige embleem van Frankrijk is sinds 1953 een symbool van Frankrijk geweest, hoewel het geen legale status heeft als het wapen van Frankrijk. Het staat op de voorkant van het Franse paspoort en werd vanaf 1912 oorspronkelijk gebruikt door het Franse Ministerie van Buitenlandse Zaken voor gebruik bij diplomatieke en consulaire gezantschappen. Het ontwerp is gemaakt door de beeldhouwer Jules-Clément Chaplain.
In 1953 kreeg Frankrijk een verzoek van de Verenigde Naties voor een afbeelding van haar nationale wapen om naast de wapens van andere landen in de vergaderzaal op te hangen. Een commissie droeg Robert Louis (1902-1965), een wapenkenner, op om een versie van het ontwerp van Chaplain te maken. Dit leidde voor de republiek echter niet tot de aanname van een officieel wapenschild.
(Lees verder)
Een mon (紋) is een Japans teken of embleem dat eigen is aan een familie en daarom met de, geheel los van de "mon" ontstane, Europese heraldiek vergeleken wordt. De meeste mon zijn in een enkele kleur afgebeeld en meestal gaat het om een gestileerd dier of een gestileerde plant binnen een versierde cirkel.
De uitspraak van mon is ook in het Nederlands eenvoudig "mon", het meervoud is ook "mon". Daarnaast bestaat monshō (紋章), mondokoro (紋所) en kamon (家紋). Het begrip mon is gereserveerd voor het symbool en ieder symbool is een mon. Met kamon en mondokoro worden uitsluitend de hieronder beschreven familiesymbolen aangeduid. Een passende Nederlandse vertaling is moeilijk te geven; de Duitsers laten mon onvertaald en de Engelsen geven "crest" of "badge" maar deze begrippen komen in het Nederlands niet voor. De Mon zijn ook, voor zover het gebruik betreft, duidelijk verwant aan de huismerken.
Net als in grote delen van Europa wordt het Japanse familiewapen dat de vorm van een mon heeft en "kamon" werd genoemd, door de opeenvolgende generaties van een huis of "honke" gebruikt.
(Lees verder)
Daarnaast zijn er ook witte, rode en zelfs geblokte adelaars bekend.
Keizer Sigismund van het Heilige Roomse Rijk nam in 1433 als eerste van de Duitse keizers een dubbelkoppige adelaar in zijn wapen op. Hij volgde daarmee het Byzantijnse voorbeeld. Hij legde vast dat de "Rooms koning" (de nog niet gekroonde maar wel gekozen keizer) een adelaar met één kop in zijn wapen zou dragen. Pas na de keizerskroning in Aken of Frankfurt kreeg de adelaar twee koppen.
De leeuw is in de heraldiek een populair wapendier. In Duitsland en het oostelijk deel van Europa spelen adelaars een belangrijke rol in de heraldiek. In het Westen van het continent is de leeuw het meest gebruikte wapendier.
De leeuw staat voor moed. Afgezien van kleine verschillen, zijn er twee houdingen mogelijk. De “klimmende leeuw” staat verticaal, op twee poten. De “gaande leeuw” of “luipaard” staat horizontaal op drie poten. Zegt men zonder meer “leeuw”, dan wordt een klimmende leeuw bedoeld. Er zijn uitzonderingen want de fantasie van de heraldicus heeft in de loop der eeuwen tientallen verschillende en nauwkeurig benoemde leeuwen voortgebracht. Zo is er de zeeleeuw, een heraldisch wezen met de romp van een leeuw en de staart van een vis. Er kwam vervolgens ook een "dubbele zeeleeuw" die één romp en twee vissenstaarten heeft. Ook de gevleugelde leeuw van Sint-Marcus, wapendier van Venetië, is een heraldisch bedenksel.
Leeuwen kunnen ook twee staarten hebben of een blauwe tong en blauwe nagels. Er is in de heraldiek ook een "laffe leeuw" met staart tussen de achterpoten beschreven.
De anatomie van de leeuw is in de heraldiek meestal niet natuurgetrouw. Het gaat immers om een heraldisch symbool, niet om een tekening naar de natuur. De leeuw werd aangepast om schilden en wapens zoals een bijl of een zwaard te kunnen dragen.
De vlag van de Verenigde Naties werd op 7 december1946 in gebruik genomen en bestaat uit een equidistante azimutale projectie van een kaart van de aarde (met uitzondering van Antarctica), met de noordpool als middelpunt. De wereld wordt omsloten door twee olijftakken, die de vrede symboliseren. De afgebeelde continenten staan voor alle mensen op aarde. Een soortgelijke vlag werd voor het eerst gebruikt in het jaar dat de organisatie van de Verenigde Naties werd opgericht (1945), maar deze vlag gebruikte een kaart waarop Amerika centraal weergegeven stond. In 1946 werd beslist dat de nulmeridiaan en de internationale datumlijn centraal moeten staan om zodoende geen enkel land te bevoordelen.
Wit en blauw zijn de officiële kleuren van de Verenigde Naties.
Het wapen van Amsterdam bestaat uit een zwarte balk met drie witte (oorspronkelijk zilveren) Andreaskruisen of sautoirs, die verticaal onder elkaar staan. De zwarte balk staat op een rode achtergrond. Ditzelfde ontwerp vindt men terug op de Amsterdamse vlag, maar dan liggend. Historici gaan ervan uit dat het wapen van Amsterdam afgeleid is van wapen van Jan Persijn heer van Amsterdam tussen 1280 en 1282. Andere bezittingen van de familie Persijn, Amstelveen (Nieuwer-Amstel) en Ouderkerk aan de Amstel (Ouder-Amstel) voeren vergelijkbare wapens die eveneens grote overeenkomsten met het familiewapen van Persijn vertonen.
Sommigen menen dat de kruisen staan voor de drie plagen die Amsterdam getroffen hebben, namelijk het water, het vuur en de pest. Deze symboliek wordt soms echter ook aan de kleuren toegeschreven: rood is het vuur, wit het water en zwart de Pest. Een andere theorie is dat de drie kruizen staan voor drie doorwaadbare plaatsen in de Amstel. Voor geen van deze ideeën bestaat enige historische basis. De drie kruizen vindt men terug op allerlei gebouwen, in vele logo's en ook op de Amsterdammertjes.
(Lees verder)
.svg)
.svg)
.svg)
