René Marie

René Marie
	René Marie in 2014
Algemene informatie
Volledige naam	René Marie Stevens
Geboren	Warrenton (Virginia), 7 november 1955
Geboorteplaats	Warrenton
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1997-heden
Genre(s)	jazz
Beroep	singer-songwriter
Label(s)	MAXJAZZ, Motéma
	(en) Discogs-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

René Marie, geboren als René Marie Stevens (Warrenton (Virginia), 7 november 1955), is een Amerikaanse jazzsinger-songwriter.^[1]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Ze begon haar professionele muziekcarrière op 42-jarige leeftijd.^[2] Oorspronkelijk trad ze op als René Croan en bracht ze haar eerste album onder deze naam uit in 1999.^[3] Dat jaar trad ze ook op in Blues Alley in Washington D.C. en tekende ze een contract met het in Saint Louis (Missouri) gevestigde Maxjazz label.^[4] Ze bracht vier albums uit bij het label, waarvan de tweede (Vertigo) een coronet-rangschikking kreeg van The Penguin Guide to Jazz, een onderscheiding die wordt gegeven aan minder dan 85 andere opnamen in de jazzgeschiedenis.^[5] In haar werk combineert de zangeres vaak contrasterende liedjes (Dixie en Strange Fruit bij Vertigo Records) of andere werken van Maurice Ravels Boléro en Leonard Cohens Suzanne bij Live at Jazz Standard.

René Marie zorgde voor controverse in 2008, toen ze werd uitgenodigd om The Star-Spangled Banner te zingen tijdens een publieksevenement in Denver en de songteksten te vervangen door die van Lift Every Voice and Sing.^[2] Dit arrangement van het volkslied maakt deel uit van de titulaire suite van Marie's cd uit 2011 The Voice of My Beautiful Country (Motéma Music). Ze is gespecialiseerd in het schrijven van haar eigen muziek en ze merkt op dat dit niet de norm is in jazz in een van haar liedjes, This for Joe, na een clubmanager die boos op haar werd omdat ze originelen zong. Haar publicatie Black Lace Freudian Slip uit 2011 bevat slechts drie nummers, die ze niet heeft geschreven en een daarvan is geschreven door haar zoon Michael A. Croan, die met haar op het nummer optreedt.

Ze bracht in 2007-2009 ook een aantal singles uit, gericht op daklozenkwesties (This Is Not a Protest Song) en de raciale problemen in Jena (Louisiana) (3 Nooses Hanging).

Naast haar puur muzikale werken heeft ze ook de one-woman-show Slut Energy Theory - U'Dean met woorden en muziek geschreven, geproduceerd en opgevoerd, waarin ze de reis van seksueel misbruik naar zelfrespect verkent.^[6] Meer recente producties van de show hebben de titel simpelweg ingekort tot Slut Energy Theory. De soundtrack van deze show is vrijgegeven.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

René Marie trouwde op 18-jarige leeftijd en was op 23-jarige leeftijd moeder van twee kinderen. Toen haar man na 23 jaar huwelijk een ultimatum stelde om te stoppen met zingen of te vertrekken, koos ze muziek boven haar turbulente huwelijk.^[7]

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

1999: Renaissance (Flat 5, als René Croan)
2000: How Can I Keep from Singing? (Maxjazz)
2001: Vertigo (Maxjazz)
2003: Live at the Jazz Standard (Maxjazz)
2004: Serene Renegade (Maxjazz)
2007: Experiment in Truth
2011: Black Lace Freudian Slip (Motema)
2011: Voice of My Beautiful Country (Motema)
2013: I Wanna Be Evil: With Love to Eartha Kitt (Motema)
2016: Sound of Red (Motema)
2018: Darius de Haas, Rene Marie, Karen Oberlin, Janis Siegel, Ice on the Hudson: Songs door Renee Rosnes en David Hajdu (SMK)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Officiële website

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) René Marie (Canceled) | Kennedy Center. www.kennedy-center.org. Geraadpleegd op 01-03-2021.
↑ ^a ^b Poëtische licentie roept een met sterren bezaaid debat op. All Things Considered. NPR (3 juli 2009). Geraadpleegd op 01-03-2021.
↑ "Jazzzangeres Rene Marie vond een liefdevol publiek en een nieuw leven in", Style Weekly. Geraadpleegd op 01-03-2021.
↑ The jazz singers: the ultimate guide. Music Dispatch (20082008), p. 143. ISBN 978-0-87930-825-4.
↑ Penguin Guide to Jazz: Crown Albums List. Tomhull.com. Geraadpleegd op 01-03-2021.
↑ Rene Marie, die vrouwelijkheid op een uitdagende manier opnieuw definieert. The Denver Post (27 september 2009). Geraadpleegd op 01-03-2021.
↑ Bio. Gearchiveerd op 27-2-2021. Geraadpleegd op 01-03-2021.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel René Marie op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] (en) René Marie (Canceled) | Kennedy Center. www.kennedy-center.org. Geraadpleegd op 01-03-2021.

[pellegrinelli-2] Poëtische licentie roept een met sterren bezaaid debat op. All Things Considered. NPR (3 juli 2009). Geraadpleegd op 01-03-2021.

[3] "Jazzzangeres Rene Marie vond een liefdevol publiek en een nieuw leven in", Style Weekly. Geraadpleegd op 01-03-2021.

[4] The jazz singers: the ultimate guide. Music Dispatch (20082008), p. 143. ISBN 978-0-87930-825-4.

[5] Penguin Guide to Jazz: Crown Albums List. Tomhull.com. Geraadpleegd op 01-03-2021.

[moore-6] Rene Marie, die vrouwelijkheid op een uitdagende manier opnieuw definieert. The Denver Post (27 september 2009). Geraadpleegd op 01-03-2021.

[7] Bio. Gearchiveerd op 27-2-2021. Geraadpleegd op 01-03-2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]