Resolutie 521 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Resolutie 521
Van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Datum 19 september 1982
Nr. vergadering 2396
Code S/RES/521
Stemming
voor
15
onth.
0
tegen
0
Onderwerp Libanese Burgeroorlog
Beslissing Veroordeling bloedbad en uitbreiding VN-waarnemers.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1982
Permanente leden
Niet-permanente leden
Vlag van Spanje Spanje · Vlag van Guyana Guyana · Vlag van Ierland Ierland · Vlag van Jordanië Jordanië · Vlag van Japan (1870–1999) Japan · Vlag van Panama Panama · Vlag van Polen (1928-1980) Polen · Vlag van Togo Togo · Vlag van Oeganda Oeganda · Vlag van Zaïre Zaïre
Het vluchtelingenkamp Sabra en Shatila anno 2003.

Resolutie 521 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 19 september 1982 unaniem aangenomen.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Libanese Burgeroorlog en Bloedbaden in Sabra en Shatila voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

In de zomer van 1982 was de Libanese hoofdstad Beiroet het toneel van een oorlog tussen Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. In augustus kwam een akkoord tot stand, waarbij die laatste Libanon zou verlaten. Midden september werd de aankomende Libanese president Bashir Gemayel vermoord. De dag daarop bezette Israël West-Beiroet. Zij lieten strijders van de Libanese Christelijke Militie, een bondgenoot van Israël en de militie van Gemayels partij, binnen in het Palestijnse vluchtelingenkamp Sabra en Shatila, waar ze uit wraak een bloedbad aanrichtten. Daarbij kwamen naar schatting 700 tot 3500 mensen om het leven.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad:

  • Is ontzet door de slachting van Palestijnse burgers in Beiroet.
  • Heeft het verslag van de secretaris-generaal gehoord.
  • Merkt op dat Libanon ermee instemt om VN-waarnemers te sturen naar de ergst getroffen plaatsen in die stad.
  1. Veroordeelt de misdadige slachting.
  2. Herbevestigt nogmaals de resoluties 512 en 513 die opriepen tot respect voor de rechten van de bevolking.
  3. Machtigt de secretaris-generaal het aantal VN-waarnemers onmiddellijk van tien naar vijftig te verhogen.
  4. Vraagt de secretaris-generaal om, in samenspraak met Libanon, de waarnemers snel in te zetten ter bescherming van de bevolking.
  5. Vraagt de secretaris-generaal snelle consultaties te houden met het oog op bijkomende stappen waaronder de mogelijke inzet van een VN-macht en vraagt hem binnen 24 uur te rapporteren.
  6. Dringt er bij alle betrokkenen op aan dat de VN-waarnemers en macht hun mandaat moeten kunnen uitvoeren, en wijst op de verplichting van de lidstaten om de beslissingen van de Veiligheidsraad te aanvaarden en uit te voeren.
  7. Vraagt de secretaris-generaal om de Veiligheidsraad op de hoogte te houden.

Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]