Ronde van Trentino 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Ronde van Trentino 2014
38e editie
Periode 22 – 25 april
Startplaats Riva del Garda
Finishplaats Monte Bondone
Totale afstand 537,3 km
Gem. snelheid 37,747 km/h
Deelnemers 123
Klassementen na 4e etappe
Winnaar Vlag van Australië Cadel Evans
Punten Vlag van Colombia Leonardo Duque
Berg Vlag van Venezuela Jonathan Monsalve
Jongeren Vlag van Zuid-Afrika Louis Meintjes
Ploegen Vlag van Kazachstan Astana
Navigatie
← Ronde van Trentino 2013     Ronde van Trentino 2015 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 38e editie van de Ronde van Trentino vond in 2014 plaats van 22 tot en met 25 april. De start was in Riva del Garda, de finish op de Monte Bondone. De ronde maakte deel uit van de UCI Europe Tour 2014, in de categorie 2.HC. In 2013 won de Italiaanse Giro-winnaar Vincenzo Nibali. Dit jaar won de Australische oud-wereldkampioen en oud-tourwinnaar Cadel Evans.

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

WorldTour ProContinentaal
Vlag van Italië Cannondale Vlag van Italië Androni Giocattoli
Vlag van Italië Lampre-Merida Vlag van Italië Bardiani CSF
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Italië Neri Sottoli
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Spanje Caja Rural-Seguros RGA
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Polen CCC Polsat Polkowice
Vlag van Spanje Movistar Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka
Vlag van Duitsland NetApp-Endura
Vlag van Rusland RusVelo

Etappe-overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

etappe datum start finish type afstand winnaar klassementsleider
1e 22 april Riva del Garda Arco Tijdritklokje Ploegentijdrit 14,3 km Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Italië Daniel Oss
2e 23 april Limone sul Garda San Giacomo di Brentonico Bergachtig profiel Bergrit 164,5 km Vlag van Italië Edoardo Zardini Vlag van Australië Cadel Evans
3e 24 april Mori Roncone Bergachtig profiel Bergrit 184,4 km Vlag van Australië Cadel Evans
4e 25 april Val Daone Monte Bondone Bergachtig profiel Bergrit 175 km Vlag van Spanje Mikel Landa

Etappe-uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

1e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Riva del Garda – Arco (14,3 km (TTT))
Plaats Ploeg Tijd
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 14'12"
2 Vlag van Duitsland NetApp-Endura + 5"
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling + 9"
4 Vlag van Spanje Movistar + 12"
5 Vlag van Italië Cannondale + 13"
6 Vlag van Kazachstan Astana + 19"
7 Vlag van Rusland RusVelo + 21"
8 Vlag van Italië Lampre-Merida + 23"
9 Vlag van Polen CCC Polsat Polkowice + 26"
10 Vlag van Colombia Colombia + 27"
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Roze trui Vlag van Italië Daniel Oss Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 14'12"
2 Vlag van Australië Cadel Evans Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
3 Vlag van Duitsland Rick Zabel Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
4 Vlag van Zwitserland Steve Morabito Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
5 Vlag van Verenigde Staten Brent Bookwalter Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
6 Vlag van België Yannick Eijssen Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
7 Vlag van Spanje Iker Camaño Vlag van Duitsland NetApp-Endura + 5"
8 Vlag van Spanje David de la Cruz Vlag van Duitsland NetApp-Endura z.t.
9 Vlag van Tsjechië Leopold König Vlag van Duitsland NetApp-Endura z.t.
10 Vlag van Portugal José Mendes Vlag van Duitsland NetApp-Endura z.t.

2e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De etappe werd gekleurd door een kopgroep van drie man. Giorgio Cecchinel, Adrian Honkisz en Leonardo Duque reden de hele dag vooraan. Het drietal kreeg een maximale voorsprong van bijna negen minuten. In het peloton zorgden BMC en AG2R La Mondiale voor de achtervolging. De drie leiders werden aan het begin van de lastige slotklim naar Brentonico gegrepen.

Vervolgens regende het aanvallen. Mikel Landa, Stefano Pirazzi en Edoardo Zardini slaagden erin een kleine voorsprong op te bouwen. Zardini vond kennelijk dat ze vooraan niet snel genoeg reden en ging er in zijn eentje vandoor. De Italiaan had met nog drie kilometer te gaan een voorsprong van veertig seconden op het peloton, dat lange tijd werd geleid door Bradley Wiggins.

Op twee kilometer van de meet gingen de favorieten voor de eindzege in de aanval. Fabio Aru, Cadel Evans, Domenico Pozzovivo en Fabio Duarte wisten een gat te slaan. Even later kwam ook Przemysław Niemiec zich daarbij aansluiten. Ze kwamen echter te laat om Zardini nog bij te halen. De Italiaan behaalde zijn eerste professionele overwinning.[1]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Limone sul Garda – San Giacomo di Brentonico (164,5 km)
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Italië Edoardo Zardini Vlag van Italië Bardiani CSF 4u25'39"
2 Vlag van Polen Przemysław Niemiec Vlag van Italië Lampre-Merida + 19"
3 Vlag van Colombia Fabio Duarte Vlag van Colombia Colombia z.t.
4 Vlag van Australië Cadel Evans Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
5 Vlag van Italië Domenico Pozzovivo Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale + 23"
6 Vlag van Italië Fabio Aru Vlag van Kazachstan Astana + 26"
7 Vlag van Italië Franco Pellizotti Vlag van Italië Androni Giocattoli + 36"
8 Vlag van Spanje Omar Fraile Vlag van Spanje Caja Rural-Seguros RGA z.t.
9 Vlag van Spanje Igor Antón Vlag van Spanje Movistar + 38"
10 Vlag van Portugal Tiago Machado Vlag van Duitsland NetApp-Endura z.t.
106 Vlag van België Yannick Eijssen Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 11'51"
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Roze trui Vlag van Australië Cadel Evans Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 4u40'10"
2 Vlag van Italië Edoardo Zardini Vlag van Italië Bardiani CSF + 9"
3 Vlag van Polen Przemysław Niemiec Vlag van Italië Lampre-Merida + 17"
4 Vlag van Colombia Fabio Duarte Vlag van Colombia Colombia + 23"
5 Vlag van Portugal Tiago Machado Vlag van Duitsland NetApp-Endura + 24"
6 Vlag van Italië Fabio Aru Vlag van Kazachstan Astana + 26"
7 Vlag van Spanje Igor Antón Vlag van Spanje Movistar + 31"
8 Vlag van Zwitserland Steve Morabito Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 36"
9 Vlag van Italië Michele Scarponi Vlag van Kazachstan Astana + 38"
10 Vlag van Italië Domenico Pozzovivo Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale z.t.
98 Vlag van België Yannick Eijssen Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 11'32"

3e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Al vroeg tijdens de etappe reden een groot aantal renners weg uit het peloton. Niet minder dan twaalf renners kozen het hazenpad. Andrej Zejts, Adriano Malori, Damiano Caruso, Dario Cataldo, Diego Rosa, Carlos Quintero, Antonio Piedra, Mateusz Taciak, Sergio Pardilla, Jonathan Monsalve, Julián Sánchez en de iets later aangesloten Andrea Pagani vormden de kopgroep van de dag.

In het peloton werd het tempo gemaakt door BMC van leider Cadel Evans. Vooraan kon Malori het tempo niet bijhouden en dus gingen de elf leiders gezamenlijk de finale in. Aan de voet van de slotklim naar Roncone was het echter gedaan met de vluchters. Caruso, Pimienta en Monsalve werden als laatste gegrepen door het pak, waar Astana, Lampre-Merida en Team Sky een strak tempo onderhielden.

Tijdens de beklimming van de Pozza stonden de renners lastige stroken te wachten. In de laatste anderhalve kilometer liep het stijgingspercentage op tot 17%. Op de steile flanken van de slotklim bleken Michele Scarponi, Cadel Evans, Mikel Landa, Domenico Pozzovivo en de verrassende Francesco Manuel Bongiorno over de sterkste benen te beschikken. Scarponi en Bongiorno konden het tempo vooraan echter niet volgen en ook Landa loste kort daarna. Evans was vervolgens op de streep de betere sprinter en verwees Pozzovivo met speels gemak naar plek twee.[2]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Mori – Roncone (184,4 km)
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Australië Cadel Evans Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 4u43'43"
2 Vlag van Frankrijk Domenico Pozzovivo Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale + 3"
3 Vlag van Spanje Mikel Landa Vlag van Kazachstan Astana + 9"
4 Vlag van Italië Michele Scarponi Vlag van Kazachstan Astana + 18"
5 Vlag van Spanje Igor Antón Vlag van Spanje Movistar + 20"
6 Vlag van Italië Francesco Manuel Bongiorno Vlag van Italië Bardiani CSF + 25"
7 Vlag van Italië Fabio Aru Vlag van Kazachstan Astana z.t.
8 Vlag van Portugal Tiago Machado Vlag van Duitsland NetApp-Endura z.t.
9 Vlag van Zuid-Afrika Louis Meintjes Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka + 27"
10 Vlag van Colombia Fabio Duarte Vlag van Colombia Colombia + 28"
68 Vlag van België Yannick Eijssen Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 14"55"
Algemeen klassement
Plaats Naam Ploeg Tijd
Roze trui Vlag van Australië Cadel Evans Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 9u23'43"
2 Vlag van Frankrijk Domenico Pozzovivo Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale + 45"
3 Vlag van Portugal Tiago Machado Vlag van Duitsland NetApp-Endura + 59"
4 Vlag van Spanje Igor Antón Vlag van Spanje Movistar + 1'01"
5 Vlag van Italië Fabio Aru Vlag van Kazachstan Astana z.t.
6 Vlag van Polen Przemysław Niemiec Vlag van Italië Lampre-Merida z.t.
7 Vlag van Colombia Fabio Duarte Vlag van Colombia Colombia z.t.
8 Vlag van Italië Edoardo Zardini Vlag van Italië Bardiani CSF + 1'04"
9 Vlag van Italië Michele Scarponi Vlag van Kazachstan Astana + 1'06"
10 Vlag van Italië Francesco Manuel Bongiorno Vlag van Italië Bardiani CSF + 1'32"
87 Vlag van België Yannick Eijssen Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 26'37"

4e etappe[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Op de vierde dag werd deze Italiaanse rittenkoers besloten met een bergrit over drie cols. Een grote groep met daarin de favorieten van de eindzege begon gezamenlijk aan de slotklim. Op zes kilometer van het einde liet Louis Meintjes zijn medevluchters achter zich. Met nog enkele kilometers te gaan kreeg de Zuid-Afrikaans kampioen gezelschap van Mikel Landa, die hem in de laatste kilometers achter zich liet. De 24-jarige Spanjaard - die de voorbije winter overkwam van Euskaltel - boekte zijn eerste zege van het seizoen.[3]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Val Daone – Monte Bondone (175 km)
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Spanje Mikel Landa Vlag van Kazachstan Astana 4u49'39"
2 Vlag van Zuid-Afrika Louis Meintjes Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka + 10"
3 Vlag van Italië Franco Pellizotti Vlag van Italië Androni Giocattoli + 35"
4 Vlag van Polen Przemysław Niemiec Vlag van Italië Lampre-Merida + 41"
5 Vlag van Australië Cadel Evans Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
6 Vlag van Colombia Fabio Duarte Vlag van Colombia Colombia z.t.
7 Vlag van Italië Domenico Pozzovivo Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale + 46"
8 Vlag van Italië Michele Scarponi Vlag van Kazachstan Astana z.t.
9 Vlag van Portugal Tiago Machado Vlag van Duitsland NetApp-Endura + 49"
10 Vlag van Italië Fabio Aru Vlag van Kazachstan Astana z.t.
61 Vlag van België Yannick Eijssen Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 16'03"

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Roze trui Vlag van Australië Cadel Evans Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team 14u14'03"
2 Vlag van Italië Domenico Pozzovivo Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale + 50"
3 Vlag van Polen Przemysław Niemiec Vlag van Italië Lampre-Merida + 1'01"
4 Vlag van Colombia Fabio Duarte Vlag van Colombia Colombia z.t.
5 Vlag van Zuid-Afrika Louis Meintjes Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka + 1'06"
6 Vlag van Portugal Tiago Machado Vlag van Duitsland NetApp-Endura + 1'07"
7 Vlag van Italië Fabio Aru Vlag van Kazachstan Astana + 1'09"
8 Vlag van Italië Michele Scarponi Vlag van Kazachstan Astana + 1'11"
9 Vlag van Italië Franco Pellizotti Vlag van Italië Androni Giocattoli + 1'26"
10 Vlag van Spanje Mikel Landa Vlag van Kazachstan Astana + 1'32"
11 Vlag van Spanje Igor Antón Vlag van Spanje Movistar + 3'28"
12 Vlag van Nieuw-Zeeland George Bennett Vlag van Italië Cannondale + 3'53"
13 Vlag van Italië Matteo Rabottini Vlag van Italië Neri Sottoli + 4'03"
14 Vlag van Italië Francesco Manuel Bongiorno Vlag van Italië Bardiani CSF + 4'17"
15 Vlag van Frankrijk Hubert Dupont Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale + 4'22"
16 Vlag van Wit-Rusland Kanstantsin Siwtsow Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling + 5'42"
17 Vlag van Spanje Marcos García Vlag van Spanje Caja Rural-Seguros RGA + 5'52"
18 Vlag van Italië Mauro Finetto Vlag van Italië Neri Sottoli + 6'07"
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bradley Wiggins Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling + 6'26"
20 Vlag van Italië Edoardo Zardini Vlag van Italië Bardiani CSF + 6'37"
71 Vlag van België Yannick Eijssen BMC Racing Team + 41'59"

Puntenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Punten
Rode trui Vlag van Colombia Leonardo Duque Vlag van Colombia Colombia 12
2 Vlag van Italië Adriano Malori Vlag van Spanje Movistar 10
3 Vlag van Spanje Sergio Pardilla Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka 4

Bergklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Punten
Groene trui Vlag van Venezuela Jonathan Monsalve Vlag van Italië Neri Sottoli 24
2 Vlag van Italië Diego Rosa Vlag van Italië Androni Giocattoli 18
3 Vlag van Spanje Mikel Landa Vlag van Kazachstan Astana 14

Jongerenklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Witte trui Vlag van Zuid-Afrika Louis Meintjes Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka 14u15'09"
2 Vlag van Italië Fabio Aru Vlag van Kazachstan Astana + 3"
3 Vlag van Nieuw-Zeeland George Bennett Vlag van Italië Cannondale + 2'47"

Klassementenverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe Winnaar Algemeen klassement
 Puntenklassement
 Bergklassement
 Jongerenklassement
 Ploegenklassement
1 BMC Racing Team Daniel Oss niet uitgereikt niet uitgereikt Rick Zabel BMC Racing Team
2 Edoardo Zardini Cadel Evans Leonardo Duque Giorgio Cecchinel Fabio Aru Astana
3 Cadel Evans Adriano Malori Jonathan Monsalve
4 Mikel Landa Leonardo Duque Louis Meintjes
Eindstanden
 Cadel Evans Leonardo Duque Jonathan Monsalve Louis Meintjes Astana

UCI Europe Tour[bewerken | brontekst bewerken]

In deze Ronde van Trentino waren punten te verdienen voor de ranking in de UCI Europe Tour 2014. Enkel renners die reden voor een (pro-)continentale ploeg, maakten aanspraak om punten te verdienen.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e 7e 8e 9e 10e 11e 12e 13e 14e 15e
Eindklassement 100 70 40 30 25 20 15 10 9 8 7 6 5 4 3
Per etappe 20 14 8 7 6 5 4 2
Drager leiderstrui (per dag) 10
Ranking
# Renner Ploeg Punten
1 Vlag van Colombia Fabio Duarte Vlag van Colombia Colombia 43
2 Vlag van Zuid-Afrika Louis Meintjes Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka 39
3 Vlag van Portugal Tiago Machado Vlag van Duitsland NetApp-Endura 24,8
4 Vlag van Italië Franco Pellizotti Vlag van Italië Androni Giocattoli 21
5 Vlag van Italië Edoardo Zardini Vlag van Italië Bardiani CSF 20
6 Vlag van Italië Francesco Manuel Bongiorno Vlag van Italië Bardiani CSF 9
7 Vlag van Italië Matteo Rabottini Vlag van Italië Neri Sottoli 5
8 Vlag van Spanje Iker Camaño Vlag van Duitsland NetApp-Endura 2,8
Vlag van Spanje David de la Cruz Vlag van Duitsland NetApp-Endura
Vlag van Tsjechië Leopold König Vlag van Duitsland NetApp-Endura
Vlag van Portugal José Mendes Vlag van Duitsland NetApp-Endura
Vlag van Italië Cesare Benedetti Vlag van Duitsland NetApp-Endura
Vlag van Polen Bartosz Huzarski Vlag van Duitsland NetApp-Endura
14 Vlag van Spanje Omar Fraile Vlag van Spanje Caja Rural-Seguros RGA 2
15 Vlag van Rusland Artjom Ovetsjkin Vlag van Rusland RusVelo 0,8
Vlag van Rusland Sergej Firsanov Vlag van Rusland RusVelo
Vlag van Rusland Ilnoer Zakarin Vlag van Rusland RusVelo
Vlag van Rusland Aleksandr Serov Vlag van Rusland RusVelo
Vlag van Rusland Artoer Jersjov Vlag van Rusland RusVelo
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Trentino_2014&oldid=66793377"