Salm-Blankenburg

Salm-Blankenburg is een zijlinie van het geslacht Salm, dat gebied bezat rond Blâmont (Blankenberg) in Lotharingen.

Het grondgebied van het geslacht Salm werd in 1165 verdeeld in twee graafschappen: Neder-Salm (in de Ardennen) en Opper-Salm (in de Vogezen in het huidige Frankrijk). In 1246 werd Opper-Salm in twee gebieden opgedeeld: het ene gebied kreeg weer de naam Opper-Salm en het andere werd Salm-Blankenburg genoemd. De eerste wild- en rijngraaf van Salm-Blankenburg, Frederik I, was de kleinzoon in mannelijk lijn van de laatste graaf van Salm, Hendrik van Salm.

In 1506 stierf de laatste graaf van Salm-Blankenburg, Ulrich, tevens bisschop van Toul, zonder nageslacht. Ulrich had echter de hertog van Lotharingen tot zijn erfgenaam bedoeld, waardoor het grondgebied van Salm-Blankenburg na zijn dood werd geannexeerd door Lotharingen.

Wild- en rijngraven

• Frederik I (1210-1270)
• Hendrik I (1270-1301)
• Hendrik II (1301-1361)
• Theobald I (1361-1363)
• Hendrik III (1363-1382)
• Theobald II (1382-1396)
• Hendrik IV (1396-1441)
• Frederik II (1441-1442)
• Theobald III (1442-1443)
• Lodewijk (1443-1503)
• Ulrich (1503-1506)