Schenkia spicata
| Schenkia spicata | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Schenkia spicata (L.) G.Mans. (2004) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Schenkia spicata op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Schenkia spicata is een eenjarig kruid uit de gentiaanfamilie. Het heeft een zeer brede verspreiding in de oude wereld, variërend van Noord-Afrika, door Europa tot in Azië.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Schenkia spicata is een eenjarige of tweejarige plant die een hoogte bereikt van 10 tot 55 cm. De plant is kaal en rechtop vertakt vanaf de basis of het midden, met een bladverliezende basale rozet van brede eivormige bladeren. De talrijke stengelbladeren zijn tegenoverstaand zittend, elliptisch langwerpig en hebben 3-5 zenuwen. De bovenste stengelbladeren zijn lancetvormig.
De bloemen zijn ongesteeld en staan in opgaande, enigszins eenzijdige, aarachtige doorbladerde bloeiwijzen. De bloemen zijn 12-14 mm lang. De roze bloemkroon bestaat uit 5 uitgespreide knobbels van ongeveer 4,5 mm lang. De kelk met aangrenzende tanden is even lang als de kroonbuis.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Schenkia spicata is wijdverbreid op de Canarische Eilanden en in het Middellandse Zeegebied en dringt door van oost naar centraal Azië.
Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]
Het werd voor het eerst gepubliceerd als Gentiana spicata door Carl Linnaeus in zijn Species plantarum uit 1753. Het werd later overgebracht naar Erythraea en vervolgens Centaurium, onder een brede omschrijving van het laatste geslacht dat later polyfyletisch bleek te zijn. In 2004 werd Centaurium opgesplitst in vier geslachten, waarbij C. spicatum Schenkia spicata werd. Tegelijkertijd werd opgemerkt dat Europese en Australische exemplaren die aan deze soort worden toegeschreven in feite verschillende taxa zijn; alle bestudeerde Australische exemplaren waren bijvoorbeeld tetraploïde, terwijl alle bestudeerde Europese exemplaren diploïde waren. Daarom werden de Australische exemplaren gescheiden in een nieuwe soort, Schenkia australis.