Sidney Irving Smith

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sidney Irving Smith
Sidney Irving Smith
Volledige naam Sidney Irving Smith
Geboren 18 februari 1843
Overleden 6 mei 1926
Geboorteland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Standaardafkorting S.I. Smith of Smith
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Sidney Irving Smith (Norway, Maine, 18 februari 1843 - New Haven, Connecticut, 6 mei 1926) was een Amerikaans zoöloog.

Sidney Smith was de zoon van Elliot Smith en Lavinia Barton. Zijn zwager was Addison Emery Verrill. Smith trouwde met Eugenia Pocahontas Barber in New Haven in 1882.

In zijn jeugd, werd Smith al snel expert op het gebied van de fauna rond zijn geboortestad, en een expert in het prepareren van insecten voor zijn collecties. Hij studeerde aan de Sheffield Scientific School van Yale University en behaalde zijn Ph.B. (Bachelor of Philosophy) in 1867. Yale University verleende hem in 1887 een eredoctoraat. In 1875 werd hij als eerste hoogleraar in de vergelijkende anatomie, een functie die hij behield tot aan zijn emeritaat in 1906.

Smith begon als entomoloog maar verlegde zijn werkgebied al vroeg in zijn carrière naar de studie van schaaldieren. Hij nam deel aan vele veldexcursies, soms in samenwerking met Verrill of met Louis Agassiz. Smith was de belangrijkste zoöloog die onderzoek deed tijdens het baggeren van Lake Superior, uitgevoerd door de United States Lake Survey in 1871, enhet baggeren in de regio van St. George's Banks in 1872, uitgevoerd door de United States Coast Survey. In 1884 werd Smith tot lid gekozen van de National Academy of Sciences. Hij stierf op 6 mei 1926 aan keelkanker. Smith schreef en publiceerde meer dan 70 artikelen. Zijn collecties zijn nu ondergebracht in het Peabody Museum of Natural History in Yale en in het National Museum of Natural History.

Taxa[bewerken | brontekst bewerken]

Sidney Irving Smith beschreef onder andere de volgende nieuwe soorten:

Sidney Irving Smith wordt geëerd in de wetenschappelijke namen van een aantal soorten, zoals: