Sniff 'n' the Tears

Sniff 'n' the Tears
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1977-1983, 1992 - heden
Oorsprong	Londen, Verenigd Koninkrijk
Label(s)	Chiswick Records, Atlantic Records
	Officiële website
	(en) IMDb-profiel
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Last.fm-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Sniff 'n' the Tears is een Britse rockband uit Londen. Ze zijn vooral bekend van hun hit Driver's Seat.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Sniff 'n' the Tears werd in 1974 opgericht onder de naam Ashes of Moon. Omdat de groep er niet in slaagde een platencontract te sluiten, werd hij al snel weer opgeheven.

Toen drummer Luigi Salvoni enkele jaren later nog eens het demobandje beluisterde, haalde hij zanger Paul Roberts (die inmiddels kunstenaar in Frankrijk was geworden) over om opnieuw met Nick Dyche (gitaar), Laurence Netto (gitaar), Keith Miller (keyboard) en Nick South (basgitaar) een band te beginnen. In de zomer van 1978 kreeg de groep een platencontract aangeboden. Het nummer Driver's Seat was een grote hit in onder meer de Verenigde Staten, Australië en Nederland in het najaar van 1980. In Nederland was Driver's Seat hun 2e hit, nadat One love al de 38e positie in zowel de Nationale Hitparade als de TROS Top 50 en een 34e plaats in de Nederlands Top 40 haalde. De single The Driving Beat behaalde na het succes van Driver's Seat in 1981 nog een tipnotering, hierna ging het bergafwaarts met de groep. Laurence Netto scoorde onder de naam Loz Netto's Bzar begin 1983 nog een bescheiden hit met het nummer Fadeaway.

In juni 1991 werd het nummer Driver's Seat opnieuw op single uitgebracht in Nederland, nadat het te horen was in een tv-en radio reclamespot voor Pioneer Car Audio. De plaat werd opgepikt door Radio 3, veelvuldig gedraaid en werd een gigantische hit in de destijds twee hitlijsten op de nationale publieke popzender. Ditmaal bereikte de plaat de nummer 1-positie in zowel de Nederlandse Top 40 als de Nationale Top 100.

In België werden destijds de twee Vlaamse hitlijsten en de Waalse hitlijst niet bereikt.

Frontzanger-songwriter Paul Roberts, die ook verantwoordelijk was voor de platenhoezenafbeeldingen, is inmiddels kunstschilder.

In het voorjaar van 1992 kwam de groep na het tweede succes van Driver's Seat weer bij elkaar en treden tot op heden nog regelmatig op.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Album	UK	CAN	US
1979	Fickle Heart	-	43	35
1980	The Game's Up	-	77	-
1981	Love/Action	-	-	192
1982	Ride Blue Divide	-	-	-
1992	No Damage Done	-	-	-
2001	Underground	-	-	-
2011	Downstream	-	-	-
2017	Random Elements	-	-	-

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
One Love	1980	23-08-1980	34	3	#38 in de Nationale Hitparade / #38 in de TROS Top 50
Driver's Seat	1978	18-10-1980	4	11	#31 in de Nationale Hitparade / #4 in de TROS Top 50
Driver's Seat	1991	29-06-1991	1(3wk)	11	Re-entry / #1 in de Nationale Top 100

NPO Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000^{[noot 1]}	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Driver's Seat	382	650	474	534	329	594	610	766	970	638	977	921	959	897	918	1118	1180	931	1060	1019	1118	1129	1075	1243	1299

↑ Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

[T2000-1] Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

[noot 1]