Sonate voor viool en piano (Borgstrøm)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sonate voor viol en piano
Componist Hjalmar Borgstrøm
Soort compositie sonate
Gecomponeerd voor viool, piano
Toonsoort G majeur
Opusnummer 19
Compositiedatum 1906
Première 4 december 1906
Vorige werk opus 18: Vaarbrud en Drikkevise
Volgende werk opus 20: Poetiske tonebilleder
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

De sonate voor viool en piano opus 19 is een compositie van Hjalmar Borgstrøm. De sonate is een geliefde compositietechniek bij componisten, toch kreeg Borgstrøm er uiteindelijk maar één op papier/uitgegeven. Hij heeft nog pogingen ondernomen voor een Sonate voor cello en piano en een pianosonate, maar deze bleven alleen in manuscript achter.

Een sonate voor viool en piano kon Borgstrøm eenvoudig schrijven. Hij had zelf op die muziekinstrumenten les gekregen van Martin Ursin (piano) en Fredrik Ursin (viool). Bovendien was Amalie Müller, de pianiste, toen al mevrouw Borgstrøm.

Amalie Borgstrøm gaf de eerste uitvoering van dit werk op 4 december 1906 met op de viool Gustav Lange. Zij moesten het werk wel spelen vanuit het manuscript. Het is daarbij een van de weinige manuscripten van Borgstrøm die het opusnummer draagt.

Er zijn de volgende delen:

  1. Largo
  2. Andante maestoso
  3. Vivace