Sporting Charleroi in het seizoen 2000/01

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sporting Charleroi
Naam Royal Charleroi Sporting Club
Bijnaam De Zebra's
Opgericht 1904
Stadion Stade du Pays de Charleroi
Capaciteit 26.000
Voorzitter Vlag van Iran Abbas Bayat
Trainer Vlag van België Enzo Scifo
Vlag van België Manu Ferrera
Competitie Eerste Klasse
Thuis
Uit
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Dit artikel beschrijft de prestaties van de Belgische voetbalclub Sporting Charleroi in het seizoen 2000–2001.

Gebeurtenissen[bewerken | brontekst bewerken]

Voorzitterswissel[bewerken | brontekst bewerken]

In maart 2000 grepen Enzo Scifo, die toen nog als speler onder contract lag bij RSC Anderlecht, en diens entourage de macht binnen de club. Scifo werd meerderheidsaandeelhouder van Charleroi en installeerde zijn advocaat en rechterhand Pol Massart als interim-voorzitter met het idee om hem na zijn spelerscarrière, die hij bij Charleroi zou afsluiten, op te volgen.[1][2] Na afloop van het seizoen 1999/00 kreeg Abbas Bayat, eigenaar van waterproducent Chaudfontaine, de meerderheid (81 procent) van de aandelen in handen, waarna hij ook de nieuwe voorzitter van de club werd.[3][4]

In de zomer van 2000 maakte Scifo als speler de overstap van Anderlecht naar Charleroi. Ondanks de overname van Bayat bleef hij aanvankelijk aan de sportieve touwtjes trekken binnen de club. Als speler maakte hij deel uit van de A-kern. Daarnaast was Scifo ook een minderheidsaandeelhouder en bekleedde hij de functie van vicevoorzitter.[5] Op die manier woog hij ook op het beleid van de club. Na het ontslag van trainer Manu Ferrera eind november 2000 werd hij ook hoofdcoach van Charleroi.

Trainerswissel[bewerken | brontekst bewerken]

Manu Ferrera begon als hoofdcoach aan het seizoen 2000/01. In tegenstelling tot een seizoen eerder slaagde Charleroi er ditmaal in om uit de degradatiezone te blijven. Ferrera loodste de Zebra's naar een gedeelde vijfde plaats in het klassement. Desondanks kon hij op weinig vertrouwen van het bestuur rekenen en werd zijn positie regelmatig in vraag gesteld.[6] Begin november werd Charleroi in de beker uitgeschakeld na een wanprestatie tegen STVV (3–0).[7] Op 29 november 2000, enkele dagen na de competitienederlaag tegen KV Mechelen (4–3), werd Ferrera aan de kant geschoven.[8] De club bood hem vervolgens een rol als scout en sportief raadgever aan, maar Ferrera ging niet op het aanbod in.[9] Enkele dagen na zijn ontslag werd hij opgevolgd door Scifo, die om medische redenen een punt achter zijn spelerscarrière moest zetten.

Transfers[bewerken | brontekst bewerken]

Charleroi nam in de zomer van 2000 afscheid van verschillende buitenlanders. Zo verloor de club spits Alexandros Kaklamanos aan AA Gent. In ruil trok Charleroi hoofdzakelijk Belgen aan. Enzo Scifo, die sinds maart 2000 ook aandeelhouder van de club was, maakte de overstap van landskampioen RSC Anderlecht. Verder verhuisden ook Roberto Bisconti, Ronald Foguenne en Marc Vangronsveld naar Charleroi. In het najaar keerde ook de jonge doelman Olivier Renard terug na een seizoen Udinese. Philippe Albert probeerde na een lange revalidatie terug te keren op het hoogste niveau, maar besloot uiteindelijk in oktober 2000, na nieuwe problemen met de knie, om een punt achter zijn carrière te zetten.[10] Enkele weken later stopte ook Scifo om medische redenen met voetballen.[11]

Competitie[bewerken | brontekst bewerken]

Charleroi begon uitstekend aan het nieuwe seizoen. Onder leiding van coach Ferrera steeg Charleroi in het najaar van 2000 naar een gedeelde vijfde plaats in het klassement. De club won voor eigen supporters van onder meer van KRC Harelbeke (5–0), AA Gent (4–3), Lierse SK (2–0) en Sporting Lokeren (1–0). Desondanks kon Ferrera op weinig vertrouwen rekenen van het bestuur. Zo kwam er onder meer kritiek op de zware nederlagen tegen de topclubs. Charleroi verloor met zware cijfers van RSC Anderlecht (7–2), Standard Luik (4–0) en Club Brugge (4–0).

Eind november werd Ferrera aan de kant geschoven en opgevolgd door Scifo. Onder diens leiding zakten de Zebra's terug naar de negende plaats. Op de 32e speeldag verloor Charleroi met 4–0 op het veld van Eendracht Aalst, dat geleid werd door Scifo's voorganger Ferrera. Na de zware nederlaag zette Scifo middenvelder Roberto Bisconti uit de selectie en insinueerde hij dat er sprake was van omkoping.[12] Na zijn uitspraken stelde bondsprocureur René Verstringhe een onderzoek in. Een week na de zware nederlaag tegen Aalst werd Charleroi in eigen stadion met 1–7 ingeblikt door STVV. Scifo's manier van werken en gebrek aan tactisch inzicht werden in de media hevig bekritiseerd.[13]

Beker van België[bewerken | brontekst bewerken]

In de Beker van België werd Charleroi na een wanprestatie in de eerste ronde uitgeschakeld door Sint-Truidense VV (3–0). De ervaren leiders van het team, Enzo Scifo en Dante Brogno, pakten beide een rode kaart. Voor zijn uitsluiting had Brogno ook al een strafschop gemist.[7]

Spelerskern[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Naam Nationaliteit Geboortedatum Vorige club
Keepers
1 Ištvan Dudaš Vlag van Joegoslavië (1992-2003) Joegoslavië 02-08-1973 Lleida Esportiu (1999)
12 Jean-François Lecomte Vlag van België België 17-11-1968 Sint-Truidense VV (1997–1999)
21 Olivier Renard Vlag van België België 24-05-1979 Udinese (1999–2000)
Frédéric Van Belle Vlag van België België 04-10-1980 /
Keevin Boon Vlag van België België 25-07-1983 /
Verdedigers
2 Bertin Tokéné Vlag van Kameroen Kameroen 10-05-1975 Unisport Bafang (1996–1997)
3 Marc Vangronsveld Vlag van België België 29-03-1972 KRC Genk (1992–2000)
4 Romuald Petit Vlag van België België 19-10-1972 RAEC Mons (1999–2000)
5 Nikola Jerkan Vlag van Kroatië Kroatië 08-12-1964 Nottingham Forest (1998–1999)
16 Frank Defays Vlag van België België 23-02-1974 UR Namur (1992–1999)
17 Gauthier Remacle Vlag van België België 26-05-1977 Standard Luik (1996–2000)
18 Mahamoudou Keré Vlag van Burkina Faso Burkina Faso 02-01-1982 Santos FC (1997–1998)
29 Mohammad Reza Mahdavi Vlag van Iran Iran 17-12-1972 Esteghlal FC (2000)
Enzo Biondo Vlag van België België 04-11-1979 /
Serge Eputa Asembwa Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinsh. 04-02-1980 /
Fabrice Kelban Vlag van Frankrijk Frankrijk 09-10-1978 Paris Saint-Germain (1997–1999)
Philippe Albert Vlag van België België 10-08-1967 Fulham FC (1999)
Middenvelders
6 Aziz Rabbah Vlag van Frankrijk Frankrijk 10-09-1976 RC Strasbourg (1995–1998)
7 Roberto Bisconti Vlag van België België 21-07-1973 Standard Luik (1998–2000)
8 Ronald Foguenne Vlag van België België 10-08-1970 AA Gent (1996–2000)
10 Enzo Scifo Vlag van België België 19-02-1966 RSC Anderlecht (1997–2000)
13 Christian Negouai Vlag van Frankrijk Frankrijk 20-01-1978 UR Namur (1998–1999)
14 Dimitri De Condé Vlag van België België 07-01-1975 Standard Luik (1995–1999)
15 Serhij Omeljanovitsj Vlag van Oekraïne Oekraïne 13-08-1977 Zorja Loehansk (1994)
19 Grégory Dufer Vlag van België België 19-12-1981 /
22 Pascal Dias Vlag van Frankrijk Frankrijk 10-02-1976 Standard Luik (1999–2000)
28 Alireza Emamifar Vlag van Iran Iran 16-09-1974 Fajr Sepasi Shiraz (2000)
30 Dariush Yazdani Vlag van Iran Iran 02-06-1977 Esteghlal FC (1999–2000)
Francesco Quaglia Vlag van België België 23-01-1982 /
Sébastien Rassart Vlag van België België 18-09-1979 /
Aanvallers
9 Sergio Rojas Vlag van Argentinië Argentinië 22-11-1973 Douglas Haig (1998–1999)
11 Dante Brogno Aanvoerder Vlag van België België 02-05-1966 RA Marchiennoise (1984–1986)
23 Eduardo Vlag van Brazilië Brazilië 13-10-1979 Vasco da Gama (2000)
Luciano Djim Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek Centr.-Afrik. Rep. 03-08-1978 /
Philippe Urbain Vlag van België België 03-09-1980 /
  • Aanvoerder = aanvoerder

Technische staf[bewerken | brontekst bewerken]

Functie Naam Nationaliteit Opmerking
Coach Enzo Scifo Vlag van België België Vanaf 30 november 2000.
Coach Manu Ferrera Vlag van België België Ontslagen op 29 november 2000.
Assistent-coach Mario Notaro Vlag van België België / Vlag van Italië Italië
Keeperstrainer István Gulyás Vlag van Hongarije Hongarije

Uitrustingen[bewerken | brontekst bewerken]

Shirtsponsor(s): Chaudfontaine
Sportmerk: Umbro

Thuis
Thuis
Uit
Uit
Doelman

Transfers[bewerken | brontekst bewerken]

Winter[bewerken | brontekst bewerken]

Naam Nationaliteit Van / Naar Type
Inkomend
Fabrice Kelban Vlag van Frankrijk Frankrijk Paris Saint-Germain Gekocht
Eduardo Vlag van Brazilië Brazilië Vasco da Gama Gekocht
Alireza Emamifar Vlag van Iran Iran Fajr Sepasi Shiraz Gekocht
Olivier Renard Vlag van België België Udinese Huur
Uitgaand
Philippe Albert Vlag van België België Einde carrière
Enzo Scifo Vlag van België België Einde carrière

Eerste klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

GW W G V DV DT DS Ptn
K (CL) 1 RSC Anderlecht 34 25 8 1 88 25 +63 83
(UEFA) 2 Club Brugge 34 23 9 2 83 24 +59 78
(UEFA) 3 Standard Luik 34 16 12 6 71 44 +27 60
  4 Sporting Lokeren 34 16 9 9 58 41 +17 57
  5 AA Gent 34 16 9 9 61 49 +12 57
  6 Germinal Beerschot 34 17 3 14 62 53 +9 54
  7 Excelsior Moeskroen 34 15 8 11 63 49 +14 53
(beker) 8 KVC Westerlo 34 15 8 11 61 53 +8 53
  9 Sporting Charleroi 34 14 5 15 51 65 -14 47
  10 Lierse SK 34 12 7 15 44 51 -7 43
  11 KRC Genk 34 11 9 14 45 51 -6 42
  12 Antwerp FC 34 11 7 16 38 45 -7 40
  13 Sint-Truidense VV 34 9 8 17 44 54 -10 35
  14 KSK Beveren 34 9 8 17 30 64 -34 35
  15 La Louvière 34 6 12 16 32 56 -24 30
  16 Eendracht Aalst 34 7 8 19 33 65 -32 29
17 KRC Harelbeke 34 8 4 22 36 79 -43 28
18 KV Mechelen 34 4 10 20 40 72 -32 22

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]