Streepborstwaaierstaart
| Streepborstwaaierstaart IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Streepborstwaaierstaart (Rhipidura rufiventris isura) in Noord-Queensland | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Rhipidura rufiventris (Vieillot, 1818) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Streepborstwaaierstaart op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De streepborstwaaierstaart (Rhipidura rufiventris) is een waaierstaart. De vogel komt voor in het oosten van Indonesië, Australië, Papoea-Nieuw-Guinea en de Salomonseilanden.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het is een zangvogel van 16,5 - 18,5 cm lengte. De vogel is van boven donker grijsbruin. De vogel lijkt wat meer op een vliegenvanger, met een grotere kop en een forsere snavel in vergelijk met de andere waaierstaarten. Qua gedrag is het ook minder een typische waaierstaart; de vogel heeft minder de neiging de staart te spreiden en zit vaak als een vliegenvanger rustig op een tak. Opvallend aan het verenkleed is de combinatie van een brede, donker gestippelde borstband, witte keel en licht okerkleurige buik.[2][3]
Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]
De streepborstwaaierstaart kent een 20-tal ondersoorten waaronder endemische ondersoorten op diverse kleine eilanden. De tanimbarwaaierstaart (Rhipidura fuscorufa) van de Tanimbar-eilanden is de enige van deze ondersoorten die sinds de jaren 1990 onbetwist de soortstatus heeft.[4]
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Het is een vogel van een groot aantal typen bos, vaak de randen van vochtig tropisch regenbos, maar ook mangrove, moessonbos, gebieden met struikgewas en andere vegetaties langs waterlopen.[2]
De soort telt 20 ondersoorten:
- R. r. tenkatei: Roti.
- R. r. rufiventris: Timor.
- R. r. pallidiceps: Wetar.
- R. r. hoedti: Romang, Damar, Leti-eilanden, Moa en Sermata.
- R. r. assimilis: Tayandu en de Kei-eilanden.
- R. r. finitima: Watubela.
- R. r. bouruensis: Buru.
- R. r. cinerea: Ceram en Ambon.
- R. r. obiensis: Obi.
- R. r. vidua: Kofiau.
- R. r. gularis: West-Papoea, Nieuw-Guinea en de nabijgelegen eilanden.
- R. r. nigromentalis: de Louisiaden.
- R. r. finschii: Nieuw-Brittannië en Duke of York.
- R. r. setosa: Nieuw-Ierland, Lavongai en Djaul.
- R. r. gigantea: Lihir en Tabar.
- R. r. tangensis: Boang en Tanga.
- R. r. niveiventris:de Admiraliteitseilanden.
- R. r. mussai: St. Matthias.
- R. r. isura: noordelijk Australië.
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De vuurstuitwaaierstaart heeft een enorm groot verspreidingsgebied dat reikt van de Kleine Soenda-eilanden via Nieuw-Guinea en alle omliggende eilanden, Noord-Australië (de ondersoort R. r. isura) tot aan de Salomonseilanden. Daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De vogel is plaatselijk redelijk algemeen. Om deze redenen staat deze waaierstaart als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|