Super Prestige Pernod 1982

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Super Prestige Pernod 1982 was de 24e editie van dit regelmatigheidsklassement in het wielrennen. Ten opzichte van vorig seizoen leverde de Ronde van de Toekomst dit jaar voor het eerst punten op voor het klassement. Verder bleef de kalender van vorig jaar intact, waardoor er dit jaar 26 koersen meetelden voor de Super Prestige Pernod, het hoogste aantal tot dan toe.

Het eindklassement was voor het vierde jaar op rij een prooi voor Bernard Hinault. De Fransman won de Rondes van Italië en Frankrijk en werd de vierde renner die deze dubbel wist te behalen. Het was (na 1978) de tweede keer dat Hinault twee grote rondes in hetzelfde jaar won. Hinault was na de Grote Herfstprijs (de een-na-laatste wedstrijd die meetelde voor het klassement) al zeker van de eindzege: in deze wedstrijd werd wereldkampioen Giuseppe Saronni (de nummer twee in de stand) geschaduwd door Hinault, waardoor beide coureurs niet in aanmerking kwamen voor de winst. De voorsprong van Hinault werd hierdoor onoverbrugbaar.[1] Omdat Saronni een week later de Ronde van Lombardije won eindigde hij in het klassement op slechts zestien punten achterstand van Hinault. Silvano Contini werd derde met minder dan de helft van het puntenaantal van zijn landgenoot Saronni.

Jan Raas was de hoogstgeplaatste Nederlander (zesde). Hij won onder meer voor de vijfde keer de Amstel Gold Race. Hiermee verstevigde hij zijn record in deze wedstrijd, waaraan hij zijn bijnaam Amstel Gold Raas te danken had. Dit record staat tot op heden (2023) nog steeds. De Grand Prix du Midi Libre werd voor de derde achtereenvolgende keer door Jean-René Bernaudeau gewonnen. Bernaudeau werd hiermee de eerste renner met drie overwinningen in deze koers. De 21-jarige Greg LeMond was tweede geworden op het wereldkampioenschap en had later die maand de Ronde van de Toekomst gewonnen. Hiermee was hij de eerste niet-Europese winnaar van een wedstrijd in de Super Prestige Pernod. Behalve de Super Prestige Pernod werden er nog twee andere prijzen uitgereikt: de Prestige Pernod voor Franse renners en de Promotion Pernod voor Franse renners onder de 25 jaar.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Koers Winnaar
11–18 maart Vlag van Frankrijk Parijs-Nice Vlag van Ierland Sean Kelly
13–18 maart Vlag van Italië Tirreno-Adriatico Vlag van Italië Giuseppe Saronni
20 maart Vlag van Italië Milaan-San Remo (1982) Vlag van Frankrijk Marc Gomez
4 april Vlag van België Ronde van Vlaanderen (1982) Vlag van België René Martens
7 april Vlag van België Gent-Wevelgem Vlag van België Frank Hoste
11 april Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik (1982) Vlag van Italië Silvano Contini
15 april Vlag van België Waalse Pijl (1982) Vlag van Italië Mario Beccia
18 april Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix (1982) Vlag van Nederland Jan Raas
24 april Vlag van Nederland Amstel Gold Race (1982) Vlag van Nederland Jan Raas
1 mei Vlag van Duitsland Rund um den Henninger-Turm Vlag van België Ludo Peeters
2 mei Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Nederland Adrie van der Poel
20 april–9 mei Vlag van Spanje Ronde van Spanje (1982) Vlag van Spanje Marino Lejarreta
4–9 mei Vlag van Zwitserland Ronde van Romandië Vlag van Noorwegen Jostein Wilmann
4–9 mei Vlag van Frankrijk Vierdaagse van Duinkerke Vlag van België Frank Hoste
23 mei Vlag van Frankrijk Bordeaux-Parijs Vlag van Frankrijk Marcel Tinazzi
13 mei–6 juni Vlag van Italië Ronde van Italië (1982) Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
31 mei–7 juni Vlag van Frankrijk Critérium du Dauphiné Libéré Vlag van Frankrijk Michel Laurent
16–20 juni Vlag van Frankrijk Grand Prix du Midi Libre Vlag van Frankrijk Jean-René Bernaudeau
16–25 juni Vlag van Zwitserland Ronde van Zwitserland Vlag van Italië Giuseppe Saronni
2–25 juli Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk (1982) Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
5 september Vlag van Verenigd Koninkrijk Wereldkampioenschap op het Goodwood Circuit (1982) Vlag van Italië Giuseppe Saronni
8–20 september Vlag van Frankrijk Ronde van de Toekomst (1982) Vlag van Verenigde Staten Greg LeMond
23 september Vlag van België Parijs-Brussel Vlag van Nederland Jacques Hanegraaf
26 september Vlag van Frankrijk Grote Landenprijs Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
10 oktober Vlag van Frankrijk Grote Herfstprijs Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke
16 oktober Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Giuseppe Saronni

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Individueel[bewerken | brontekst bewerken]

Plek Renner Punten
1 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault 266
2 Vlag van Italië Giuseppe Saronni 250
3 Vlag van Italië Silvano Contini 123
4 Vlag van Zweden Tommy Prim 120
5 Vlag van Ierland Sean Kelly 114
6 Vlag van Nederland Jan Raas 110
Vlag van Noorwegen Jostein Wilmann
8 Vlag van Verenigde Staten Greg LeMond 105
Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke
10 Vlag van België Fons De Wolf 95
Vlag van Italië Francesco Moser