TT Assen 1949

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1949
Officiële naam 19e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 9 juli 1949
Organisator FIM/KMNV
500 cc
Poleposition Vlag van Ierland Artie Bell
Snelste ronde Vlag van Italië Nello Pagani
Eerste Vlag van Italië Nello Pagani
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Derde Vlag van Italië Arciso Artesiani
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Nello Pagani
Eerste Vlag van Italië Nello Pagani
Tweede Vlag van Italië Oscar Clemencigh
Derde Vlag van Italië Carlo Ubbiali

De TT Assen 1949 was de derde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1949 en ook de derde officiële WK-race in de geschiedenis. De races werden verreden op 9 juli 1949 op Circuit van Drenthe vlak bij Assen. In deze Grand Prix bracht men slechts drie klassen aan de start: 500 cc, 350 cc en 125 cc.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De TT van Assen was pas de derde GP van 1949, maar leverde met Freddie Frith meteen de eerste wereldkampioen in de geschiedenis op.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Artie Bell was in de trainingen de snelste geweest, maar in de race kwam hij niet verder dan de vierde plaats, ruim twee minuten achter winnaar Nello Pagani, die ook de 125cc-race al gewonnen had. Pagani was het seizoen begonnen op een eencilinder-Gilera Saturno omdat hij ruzie had met constructeur Piero Remor. Na zijn teleurstellende resultaat in de Grand Prix van Zwitserland greep directeur Giuseppe Gilera in. Hij gaf Pagani zijn viercilinder Gilera 500 4C terug en dat werkte. Dat moest ook wel, want Gilera was niet naar de TT van Man gereisd en daardoor hadden Harold Daniell en Les Graham al een behoorlijke voorsprong. Pagani reed ook de snelste ronde, wat hem een extra punt opleverde. Nu Daniell geen punten scoorde liep Pagani flink in en met nog twee races te gaan had hij met zijn Gilera, sneller en lichter dan de AJS Porcupine van Graham, goede kansen op de wereldtitel.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera 1:47"32,7" 10+1[1]
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham AJS + 0"03'1 8
3 Vlag van Italië Arciso Artesiani Gilera + 0"53'9 7
4 Vlag van Ierland Artie Bell Norton + 2"28'7 6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton + 4"37'9 5
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton
7 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera
8 Vlag van Australië Harry Hinton Norton
9 Vlag van Italië Oscar Clemencich Gilera
10 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
11 Vlag van Nederland Drikus Veer Triumph
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Oliver Scott Norton
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Edward C. Nicholls Triumph
14 Vlag van Nederland Jacques Schot Norton
15 Vlag van Nederland Gerard Hoek BMW

Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië George Morrison Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Briggs Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Fry Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Bills Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Dear Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Frend AJS
Vlag van Verenigd KoninkrijkDavid Whitworth Triumph
Vlag van Italië Guido Leoni Moto Guzzi
Vlag van Nederland Hub Pellikaan BMW
Vlag van Nederland Jan Veer Triumph
Vlag van Nederland Piet Knijnenburg BMW
Vlag van Nieuw-Zeeland Syd Jensen Triumph

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock West AJS
Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette
Vlag van Italië Bruno Bertacchini Moto Guzzi

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham AJS 20
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton 17
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera
4 Vlag van Italië Arciso Artesiani Gilera 15
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 13
6 Vlag van Ierland Artie Bell Norton 12
7 Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette 7
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith Velocette 5
Vlag van Nieuw-Zeeland Syd Jensen Triumph

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Nog steeds stond er geen maat op Freddie Frith en de Velocette KTT, die eigenlijk nog van voor de Tweede Wereldoorlog stamde. Naaste concurrent was Reg Armstrong, die met de nieuwe AJS 7R op de tweede plaats in het kampioenschap stond, maar alleen een vijfde en een vierde plaats had gescoord, terwijl Frith beide voorgaande races gewonnen had. In Assen bleef teamgenoot Bob Foster (wellicht opzettelijk) bijna twee seconden achter Frith, die daardoor de allereerste wereldkampioen in de geschiedenis werd. Nog steeds stond Armstrong - die in Assen niet scoorde - op de tweede plaats en hij kon theoretisch nog op hetzelfde puntenaantal komen, maar Frith had nu drie overwinningen en die kon Armstrong niet meer evenaren.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith Velocette 1:47"52'0 10 +1[1]
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette + 0"1'9 8
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton + 1"56'9 7
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Whitworth Velocette + 2"05'1 6
5 Vlag van Australië Eric McPherson AJS 5
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Frend AJS

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Fry Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette
Vlag van Ierland Artie Bell Norton
Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS

Top negen tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts negen coureurs hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith (wereldkampioen) Velocette 33
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 11
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leslie Graham AJS 8
Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 7
Vlag van Ierland Artie Bell Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk David Whitworth Velocette

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Mondial had zich eigenlijk in de kaarten laten kijken door in 1948 al met een viertaktmotor (de Mondial 125 Bialbero) te komen, terwijl de rest van de wereld nog met tweetaktmotoren racete. Dat had Moto Morini de kans gegeven te reageren, maar Nello Pagani had de Grand Prix van Zwitserland al gewonnen met bijna twee minuten voorsprong op Renato Magi (Morini). Ook in Assen won hij, en met nog slechts een race te gaan was hij al vrijwel zeker van de wereldtitel. Als Magi de GP des Nations zou winnen én de snelste ronde zou rijden had Pagani aan de vijfde plaats genoeg. Nu was zijn overwinning echter weer zeer overtuigend, driekwart minuut voor teamgenoot Oscar Clemencigh en meer dan een minuut voor Carlo Ubbiali die nog met een MV Agusta-tweetakt reed.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Nello Pagani Mondial 1:02"38'9 10+1[1]
2 Vlag van Italië Oscar Clemencigh Mondial + 0"48'3 8
3 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta + 1"02'0 7
4 Vlag van Italië Franco Bertoni MV Agusta + 1"42'3 6
5 Vlag van Italië Giuseppe Matucci MV Agusta + 5"09'0 5

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Italië Celeste Cavaciuti MV Agusta
Vlag van Italië Gianni Leoni Mondial
Vlag van Italië Renato Magi Morini
Vlag van Italië Umberto Braga Mondial
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini

Top acht tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts acht coureurs hadden al punten gescoord.)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Nello Pagani Mondial 22
2 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 13
3 Vlag van Italië Renato Magi Morini 8
Vlag van Italië Oscar Clemencigh Mondial
5 Vlag van Italië Celeste Cavaciuti Mondial 7
6 Vlag van Italië Franco Bertoni MV Agusta 6
7 Vlag van Italië Umberto Masetti Morini 5
Vlag van Italië Giuseppe Matucci MV Agusta
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1949 		FIM wereldkampioenschap wegrace
1e seizoen (1949) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1949
Vorige race:
Geen 		TT Assen Volgende race:
TT Assen 1950
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=TT_Assen_1949&oldid=55313140"