Tim Whitehead

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tim Whitehead
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren Liverpool, 12 december 1950
Geboorteplaats LiverpoolBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) Jazz
Beroep Muzikant
Instrument(en) Sopraan/alt/tenorsaxofoon, fluit
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Tim Whitehead (Liverpool, 12 december 1950)[1][2] is een Amerikaanse jazzsaxofonist en -fluitist. Volgens Ian Carr is hij een van de meest creatieve en gepassioneerde tenoren van het Europese circuit en een belangrijke componist voor kleine bands.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Whitehead speelde tijdens zijn schooltijd in een folkband. Daarna studeerde hij rechten, maar stopte in 1976 met de advocatuur om zich op muziek te concentreren. Samen met gitarist Glenn Cartledge leidde hij het prijzen winnende South of the Border Quartet. In 1977 was hij met Nucleus op tournee door Duitsland. Het daarop volgende jaar toerde hij met Graham Collier.[3] In 1980 richtte hij zijn kwartet Borderline op en bleef daarna zijn eigen bands leiden. Sinds 1984 is hij ook een van de Loose Tubes[4] waarmee hij de eerste drie albums heeft opgenomen. In de jaren 1990 speelde hij regelmatig met zijn band in Ronnie Scott’s Jazz Club, maar leidde ook zijn eigen clubs en gaf les. Zijn album Personal Standards (1999), waarin hij zich bezighield met klassiekers van soul en popmuziek, werd in BBC Music Magazine uitgeroepen tot «Jazz Album of the Year» en leidde tot een muziekeducatieproject aan het Trinity College of Music. Zijn zoon is de acteur Fionn Whitehead.[5]

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]