Veronika Decides to Die (film)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Veronika Decides to Die
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Emily Young
Producent Sriram Das
Scenario Larry Gross
Roberta Hanley
Paulo Coelho (roman)
Voice-over Sarah Michelle Gellar
Hoofdrollen Sarah Michelle Gellar
David Thewlis
Jonathan Tucker
Muziek Murray Gold
Montage Úna Ní Dhonghaíle
Cinematografie Seamus Tierney
Production design John Nyomarkay
Distributie First Look International
Entertainment One Films
EIC (dvd)
Première 16 mei 2009 (FR)
20 januari 2015 (VS)
Genre Psychologisch drama
Speelduur 103 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Opnamelocaties New York
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Veronika Decides to Die is een Amerikaanse psychologische dramafilm uit 2009 geregisseerd door Emily Young en met in de hoofdrollen Sarah Michelle Gellar, Jonathan Tucker, Melissa Leo, David Thewlis en Erika Christensen. Het scenario voor de film werd geschreven door Larry Gross en Roberta Hanley en bewerkt vanuit de gelijknamige roman geschreven door Paulo Coelho.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Dit is het verhaal van Veronika Deklava, een 28 jaar jonge vrouw die alles heeft om gelukkig te zijn. Ze ziet er goed uit, heeft een leuke baan en een mooi appartement in New York; kortom: de toekomst ziet er veelbelovend uit. Toch is ze ongelukkig en beslist ze uit het leven te stappen. Ze maakt zorgvuldig haar kamer schoon, schrijft een brief, poetst haar tanden en neemt de door haar opgespaarde slaaptabletten. Tot haar eigen verbazing wordt ze twee weken later echter wakker in een psychiatrisch ziekenhuis, waar ze ontdekt dat “gek” en “normaal” heel relatieve begrippen zijn. De dokters vertellen haar dat ze niet lang meer te leven heeft, doordat haar lichaam schade heeft opgelopen door de poging tot zelfdoding. In het zicht van de dood leert ze juist haar werkelijke verlangens kennen.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]