WGC - Matchplay 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
WGC - Matchplay
Officiële naam WGC-Accenture Match Play Championship
Jaar 2013
Plaats Vlag van Verenigde Staten Marana, Arizona
Golfbaan Ritz-Carlton Golf Club
Par 72
Lengte 7124 m
Tour(s) Europese PGA Tour
Amerikaanse PGA Tour
Japan Golf Tour
Datum 20-24 februari
Prijzengeld $ 8.750.000
Titelhouder Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
Winnaar Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
Vorige: 2012     Volgende: 2014
Portaal  Portaalicoon   Golf
Matt Kuchar, winnaar 2013

Het 15de WGC - Matchplaykampioenschap werd van 20-24 februari 2013 werd in Dove Mountain, Arizona gespeeld.

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

De 64 deelnemers staan in de top van de wereldranglijst. Belangrijke afwezige was Phil Mickelson, hij werd vervangen door nummer 65, Shane Lowry. Op een later tijdstip moest Brandt Snedeker zich wegens een ribblessure terugtrekken, hij werd vervangen door nummer 66, Fredrik Jacobson. Alle spelers hadden eerder in dit toernooi meegedaan behalve Russell Henley.

Het weer[bewerken | brontekst bewerken]

Het weer heeft in 2013 al veel toernooien verstoord, en in Dove Mountain had men zelfs met sneeuw te maken. De eerste ronde kon niet afgemaakt worden. Tien koppels waren nog niet eens gestart toen het spelen gestopt werd, er was in korte tijd bijna vijf centimeter sneeuw gevallen.
's Nachts sneeuwde het weer, zodat er pas om 1 uur gestart werd. Toch werd de tweede ronde die dag nog bijna afgemaakt. Alleen Carl Pettersson & Rickie Fowler en Gonzalo Fernández-Castaño & Francesco Molinari moesten nog een paar holes spelen.

De matchplay[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1: 64 spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Groep Bobby Jones

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
16 Vlag van Ierland Shane Lowry
1 up
1 Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
9 Vlag van Zweden Carl Pettersson
hole 19
8 Vlag van Verenigde Staten Rickie Fowler
5 Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell
2 up
12 Vlag van Ierland Pádraig Harrington
13 Vlag van Zweden Alexander Norén
6&4
4 Vlag van Verenigde Staten Dustin Johnson
11 Vlag van Verenigde Staten Jason Day
6&5
6 Vlag van Verenigde Staten Zach Johnson
14 Vlag van Verenigde Staten Russell Henley
1 up
3 Vlag van Zuid-Afrika Charl Schwartzel
7 Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk
4&2
10 Vlag van Verenigde Staten Ryan Moore
2 Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
2&1
15 Vlag van Engeland Chris Wood

Groep Ben Hogan

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
1 Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen
2&1
16 Vlag van Schotland Richie Ramsay
9 Vlag van Verenigde Staten Robert Garrigus
4&3
8 Vlag van Zuid-Afrika Branden Grace
12 Vlag van Zweden Fredrik Jacobson
1 up
5 Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els
13 Vlag van Australië Marcus Fraser
1 up
4 Vlag van Verenigde Staten Keegan Bradley
6 Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
3&2
11 Vlag van Japan Hiroyuki Fujita
3 Vlag van Spanje Sergio García
hole 20
14 Vlag van Thailand Thongchai Jaidee
10 Vlag van België Nicolas Colsaerts
5&4
7 Vlag van Verenigde Staten Bill Haas
2 Vlag van Engeland Justin Rose
2&1
15 Vlag van Zuid-Korea K.J. Choi

Groep Gary Player

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
16 Vlag van Verenigde Staten Charles Howell III
2&1
1 Vlag van Verenigde Staten Tiger Woods ('03, '04, '08)
8 Vlag van Spanje Gonzalo Fernández-Castaño
2 up
9 Vlag van Italië Francesco Molinari
5 Vlag van Zweden Peter Hanson
3&2
12 Vlag van Denemarken Thomas Bjørn
4 Vlag van Verenigde Staten Webb Simpson
5&4
13 Vlag van Engeland David Lynn
6 Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
4&3
11 Vlag van Italië Matteo Manassero
14 Vlag van Zuid-Afrika Richard Sterne
1 up
3 Vlag van Verenigde Staten Jason Dufner
7 Vlag van Duitsland Martin Kaymer
2&1
10 Vlag van Zuid-Afrika George Coetzee
15 Vlag van Spanje Rafa Cabrera Bello
hole 19
2 Vlag van Engeland Lee Westwood

Groep Sam Snead

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
1 Vlag van Engeland Luke Donald (2001)
1 up
16 Vlag van Duitsland Marcel Siem
9 Vlag van Verenigde Staten Scott Piercy
4&3
8 Vlag van Schotland Paul Lawrie
5 Vlag van Verenigde Staten Nick Watney
5&4
12 Vlag van Verenigde Staten David Toms
4 Vlag van Verenigde Staten Steve Stricker
5&4
13
Vlag van Zweden Henrik Stenson
6 Vlag van Verenigde Staten Bo Van Pelt
6&5
11 Vlag van Australië John Senden
14 Vlag van Engeland Ian Poulter
2&1
3 Vlag van Schotland Stephen Gallacher
7 Vlag van Denemarken Thorbjørn Olesen
3&2
7 Vlag van Wales Jamie Donaldson
15 Vlag van Zuid-Afrika Tim Clark
2&1
2 Vlag van Australië Adam Scott

Ronde 2: 32 spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Groep Bobby Jones

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Ierland Shane Lowry
6&5
Vlag van Zweden Carl Pettersson
Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell
hole 20
Vlag van Zweden Alexander Norén
Vlag van Verenigde Staten Jason Day
hole 19
Vlag van Verenigde Staten Russell Henley
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
hole 22
Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk

Groep Ben Hogan

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Robert Garrigus
3&2
Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen
Vlag van Zweden Fredrik Jacobson
4&3
Vlag van Australië Marcus Fraser
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
2&1
Vlag van Spanje Sergio García
Vlag van België Nicolas Colsaerts
4&2
Vlag van Engeland Justin Rose

Groep Gary Player

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Spanje Gonzalo Fernández-Castaño
6&5
Vlag van Verenigde Staten Charles Howell III
Vlag van Verenigde Staten Webb Simpson
1 up
Vlag van Zweden Peter Hanson
Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
4&3
Vlag van Zuid-Afrika Richard Sterne
Vlag van Duitsland Martin Kaymer
2&1
Vlag van Spanje Rafa Cabrera Bello

Groep Sam Snead

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Scott Piercy
7&6
Vlag van Engeland Luke Donald
Vlag van Verenigde Staten Steve Stricker
hole 21
Vlag van Verenigde Staten Nick Watney
Vlag van Engeland Ian Poulter
3&1
Vlag van Verenigde Staten Bo Van Pelt
Vlag van Zuid-Afrika Tim Clark
3&2
Vlag van Denemarken Thorbjørn Olesen

Ronde 3: 16 spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Groep Bobby Jones

Speler Uitslag Speler
Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell
3&2
Vlag van Ierland Shane Lowry
Vlag van Verenigde Staten Jason Day
4&3
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson

Groep Ben Hogan

Speler Uitslag Speler
Vlag van Verenigde Staten Robert Garrigus
3&1
Vlag van Zweden Fredrik Jacobson
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
4&3
Vlag van België Nicolas Colsaerts

Groep Gary Player

Speler Uitslag Speler
Vlag van Verenigde Staten Webb Simpson
2 up
Vlag van Spanje Gonzalo Fernández-Castaño
Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
5&4
Vlag van Duitsland Martin Kaymer

Groep Sam Snead

Speler Uitslag Speler
Vlag van Verenigde Staten Steve Stricker
1 up
Vlag van Verenigde Staten Scott Piercy
Vlag van Engeland Ian Poulter
5&3
Vlag van Zuid-Afrika Tim Clark

Ronde 4: 8 spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Groep Bobby Jones

Speler Uitslag Speler
Vlag van Verenigde Staten Jason Day
1 up
Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell

Groep Ben Hogan

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
3&2
Vlag van Verenigde Staten Robert Garrigus

Groep Gary Player

Speler Uitslag Speler
Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
1 up
Vlag van Verenigde Staten Webb Simpson

Groep Sam Snead

Speler Uitslag Speler
Vlag van Engeland Ian Poulter
3&2
Vlag van Verenigde Staten Steve Stricker

Ronde 5: 4 spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Om een plaats in de finale
Winnaar Ben Hogan Uitslag Winnaar Bobby Jones
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
4&3
Vlag van Verenigde Staten Jason Day
Om een plaats in de finale
Winnaar Gary Player Uitslag Winnaar Sam Snead
Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
4&3
Vlag van Engeland Ian Poulter
Om de 3de plaats
Speler Uitslag Speler
Vlag van Verenigde Staten Jason Day
1 up
Vlag van Engeland Ian Poulter
Finale
Finalist Uitslag Finalist
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
2&1
Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
De Finale

Het toernooi eindigde met een mooie finale tussen de titelverdediger en de uiteindelijke winnaar.