Wereldkampioenschap snooker 1985

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Embassy World Snooker Championship 1985 vond plaats van 12 tot en met 28 april 1985 in het Crucible Theatre in Sheffield, Engeland. Steve Davis was de titelverdediger. Dennis Taylor won zijn eerste en enige wereldtitel.

De finale van tussen Davis en Taylor ging de geschiedenis in als een van de grootste sportmomenten in de Britse geschiedenis. Davis bouwde een grote voorsprong op, maar Taylor kwam op een indrukwekkende manier terug, hoewel hij gedurende de hele wedstrijd geen enkele maal op voorsprong stond. Uiteindelijk werd de finale beslist door de laatste zwarte bal. Na een paar mislukte pogingen van beide spelers potte Taylor hem uiteindelijk. De finale werd door bijna 20 miljoen kijkers bekeken, na middernacht.[1]

Prijzenpot[bewerken | brontekst bewerken]

  • Winnaar: £ 60.000,-
  • Finalist: £ 35.000,-
  • Halvefinalist: £ 20.000,-
  • Kwartfinalist: £ 10.000,-
  • Laatste 16: £ 5.250,-
  • Laatste 32: £ 2.500,-
  • Hoogste break: £ 60.000,-
  • Maximumbreak: £ 60.000,-

Hoofdtoernooi[bewerken | brontekst bewerken]

  eerste ronde
best of 19 frames
tweede ronde
best of 25 frames
kwartfinale
best of 25 frames
halve finale
best of 31 frames
finale
best of 35 frames
                                               
 Vlag van Engeland Steve Davis (1) 10  
 Vlag van Engeland Neal Foulds 8  
   Vlag van Engeland Steve Davis (1) 13  
   Vlag van Engeland David Taylor (16) 4  
 Vlag van Engeland David Taylor (16) 10
 Vlag van Nieuw-Zeeland Dene O'Kane 4  
   Vlag van Engeland Steve Davis (1) 13  
   Vlag van Wales Terry Griffiths (8) 6  
 Vlag van Noord-Ierland Alex Higgins (9) 10  
 Vlag van Engeland Dean Reynolds 4  
   Vlag van Noord-Ierland Alex Higgins (9) 7
   Vlag van Wales Terry Griffiths (8) 13  
 Vlag van Wales Terry Griffiths (8) 10
 Vlag van Engeland Rex Williams 3  
   Vlag van Engeland Steve Davis (1) 16  
   Vlag van Wales Ray Reardon (5) 5  
 Vlag van Wales Ray Reardon (5) 10  
 Vlag van Ierland Eugene Hughes 9  
   Vlag van Wales Ray Reardon (5) 13
   Vlag van Ierland Patsy Fagan 9  
 Vlag van Engeland Willie Thorne (12) 6
 Vlag van Ierland Patsy Fagan 10  
   Vlag van Wales Ray Reardon (5) 13
   Vlag van Engeland John Parrott 12  
 Vlag van Engeland John Spencer (13) 3  
 Vlag van Engeland John Parrott 10  
   Vlag van Engeland John Parrott 13
   Vlag van Canada Kirk Stevens (4) 6  
 Vlag van Canada Kirk Stevens (4) 10
 Vlag van Engeland Ray Edmonds 8  
 Vlag van Engeland Steve Davis (1) 17
 Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (11) 18
 Vlag van Canada Cliff Thorburn (3) 10  
 Vlag van Engeland Mike Hallett 8  
   Vlag van Canada Cliff Thorburn (3) 13  
   Vlag van Canada Bill Werbeniuk (14) 3  
 Vlag van Canada Bill Werbeniuk (14) 10
 Vlag van Engeland Joe Johnson 8  
   Vlag van Canada Cliff Thorburn (3) 5  
   Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (11) 13  
 Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (11) 10  
 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Silvino Francisco 2  
   Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (11) 13
   Vlag van Australië Eddie Charlton (6) 6  
 Vlag van Australië Eddie Charlton (6) 10
 Vlag van Australië John Campbell 3  
   Vlag van Noord-Ierland Dennis Taylor (11) 16
   Vlag van Engeland Tony Knowles (2) 5  
 Vlag van Engeland Jimmy White (7) 10  
 Vlag van Wales Wayne Jones 4  
   Vlag van Engeland Jimmy White (7) 13
   Vlag van Engeland Tony Meo (10) 11  
 Vlag van Engeland Tony Meo (10) 10
 Vlag van Engeland John Virgo 6  
   Vlag van Engeland Jimmy White (7) 10
   Vlag van Engeland Tony Knowles (2) 13  
 Vlag van Wales Doug Mountjoy (15) 10  
 Vlag van Schotland Murdo MacLeod 5  
   Vlag van Wales Doug Mountjoy (15) 6
   Vlag van Engeland Tony Knowles (2) 13  
 Vlag van Engeland Tony Knowles (2) 10
 Vlag van Engeland Tony Jones 8  

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Regerend wereldkampioen Steve Davis stond na acht frames van de finale tegen Dennis Taylor met 8-0 voor. Taylor won vervolgens zeven van de resterende acht frames van dag 1, waardoor dag 2 begon met een voorsprong van 9-7 voor Davis. In de volgende zes frames trok Taylor de stand gelijk tot 11-11. Davis nam opnieuw een voorsprong tot 13-11 en daarna tot 17-15, waarop Taylor hem weer achterhaalde en 17-17 maakte. Het laatste frame van de wedstrijd werd beslist door de laatste zwarte bal. Davis kreeg de eerste kans om deze te potten en zo de eerste speler ooit te worden met drie opeenvolgende wereldtitels op het WK in Sheffield. Hij miste en liet Taylor een relatief eenvoudige kans, die hij pakte.[2]

Century breaks[bewerken | brontekst bewerken]

Opvallendheden[bewerken | brontekst bewerken]

  • Steve Davis stond tijdens het World Snooker Championship 1985 voor het derde jaar op rij in de WK-finale en voor de vierde keer in totaal. Toernooiwinnaar Dennis Taylor was de eerste die hem hierin versloeg.