Muziekproducent Thom Bell en zangeres Linda Creed schreven het in eerste instantie voor hun eigen muziekgroepThe Stylistics. Het is een R&B-ballad die vooral in de Verenigde Staten goed verkocht in 1971. De single haalde de negende plaats in de Billboard Hot 100. Het zoog het album The Stylistics met zich mee tot een 23e plaats in de Billboard Album Top 200. In Europa was er geen succes voor deze oorspronkelijke versie van het lied in de Philadelphia Soulstijl. Toch konden Bell en Creed tevreden zijn, over de gehele wereld gingen er meer dan een miljoen exemplaren de toonbank over.
In Engeland hadden The Pearls in 1973 er wel succes mee. Een bescheiden 43e plaats was de hoogste positie in drie weken notering.
Toen Diana Ross en Marvin Gaye het opnamen voor hun gezamenlijke album Diana & Marvin was de situatie omgedraaid. Het nummer werd in de Verenigde Staten niet eens uitgebracht op single. In Nederland en Engeland gingen de verkopen van een leien dakje, maar niet in België.