Naar inhoud springen

ATP-toernooi van Hilversum 1978

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP-toernooi van Hilversum 1978
Officiële naam 't Melkhuisje
Editie 1978 (21e editie)
Stad, land HilversumNederland
Locatie 't Melkhuisje
Datum 24 - 30 juli
Auspiciën ATP
Categorie Grand Prix
Prijzengeld $ 75.000
Deelnemers 32 enkel / 14 dubbel
Ondergrond Gravel, buiten
Winnaar enkel Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
Winnaars dubbel Vlag van Nederland Tom Okker
Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
Toernooidirecteur Piet van Eijsden
Vorige: 1977     Volgende: 1979
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het ATP-toernooi van Hilversum 1978 (met de officiële naam 't Melkhuisje 1978) werd van 24 tot en met 30 juli gespeeld. Er werd gespeeld op de gravelbanen van 't Melkhuisje in de Nederlandse stad Hilversum.

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

De Franse titelverdediger Patrick Proisy verloor in de kwartfinale van de West-Duitser Peter Elter In het enkelspel won de Hongaar Balázs Taróczy de titel, in de finale de thuisspeler Tom Okker te verslaan.

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Ranglijst[1] Prestatie Uitgeschakeld door
1 Vlag van Italië Corrado Barazzutti 9 Kwartfinale Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Buster Mottram 17 Kwartfinale Vlag van Nederland Tom Okker
3 Vlag van Hongarije Balázs Taróczy 32 Winnaar
4 Vlag van Frankrijk Patrick Proisy 46 Kwartfinale Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Peter Elter
5 Vlag van Nederland Tom Okker 54 Finale Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Raymond Moore 58 Eerste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Muñoz
7 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Uli Pinner 75 Kwartfinale Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
8 Vlag van Frankrijk Éric Deblicker 82 Eerste ronde Vlag van Australië Mark Edmondson

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Finale
             
3  Vlag van Hongarije Balázs Taróczy 2 6 6 6  
5  Vlag van Nederland Tom Okker 6 1 2 4  

Bovenste helft[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
1  Vlag van Italië Corrado Barazzutti 6 6  
 Vlag van Chili Belus Prajoux 4 2     1  Vlag van Italië Corrado Barazzutti 6 7  
 Vlag van Australië Bob Carmichael 6 5 6      Vlag van Australië Bob Carmichael 2 6  
 Vlag van Nederland Rolf Thung 4 7 2       1  Vlag van Italië Corrado Barazzutti 6 3 6  
 Vlag van Australië David Carter 6 6        Vlag van Australië David Carter 3 6 0  
 Vlag van Australië Wayne Hampson 4 2      Vlag van Australië David Carter 6 2 6
 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Muñoz 6 6      Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Muñoz 4 6 3  
6  Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Raymond Moore 3 1       1  Vlag van Italië Corrado Barazzutti 3 2 0    
3  Vlag van Hongarije Balázs Taróczy 3 7 6       3  Vlag van Hongarije Balázs Taróczy 6 6 6    
 Vlag van Nederland Louk Sanders 6 5 1     3  Vlag van Hongarije Balázs Taróczy 7 6  
 Vlag van Finland Leo Palin 6 6      Vlag van Finland Leo Palin 5 1  
 Vlag van Australië Lawrence Hall 1 4       3  Vlag van Hongarije Balázs Taróczy 6 6
 Vlag van Nederland Peter Geraerts 1 2       7  Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Uli Pinner 1 2  
 Vlag van Chili Álvaro Fillol 6 6      Vlag van Chili Álvaro Fillol 2 1
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Rolf Gehring 2 5     7  Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Uli Pinner 6 6  
7  Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Uli Pinner 6 7  

Onderste helft[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
8  Vlag van Frankrijk Éric Deblicker 5 1  
 Vlag van Australië Mark Edmondson 7 6      Vlag van Australië Mark Edmondson 3 2  
 Vlag van Verenigde Staten Junie Chatman 5 1      Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Peter Elter 6 6  
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Peter Elter 7 6        Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Peter Elter 6 1 7  
 Vlag van Australië Charles Fancutt 4 5       4  Vlag van Frankrijk Patrick Proisy 3 6 5  
 Vlag van Australië Brad Drewett 6 7      Vlag van Australië Brad Drewett 2 6 3
 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Feaver 0 6 2     4  Vlag van Frankrijk Patrick Proisy 6 3 6  
4  Vlag van Frankrijk Patrick Proisy 6 2 6        Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Peter Elter 4 1 4    
5  Vlag van Nederland Tom Okker 6 6       5  Vlag van Nederland Tom Okker 6 6 6    
 Vlag van Mexico Joaquín Loyo-Mayo 3 2     5  Vlag van Nederland Tom Okker 6 6  
 Vlag van Nederland Wouter Fok 7 4 6      Vlag van Nederland Wouter Fok 4 1  
 Vlag van Nederland Frits Don 5 6 2       5  Vlag van Nederland Tom Okker 7 7
 Vlag van Australië Ray Kelly 6 6       2  Vlag van Verenigd Koninkrijk Buster Mottram 6 5  
 Vlag van Australië Barry Phillips-Moore 3 2      Vlag van Australië Ray Kelly 3 0
 Vlag van Verenigde Staten Ben Bishop 0 1     2  Vlag van Verenigd Koninkrijk Buster Mottram 6 6  
2  Vlag van Verenigd Koninkrijk Buster Mottram 6 6  

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

De Nederlander Tom Okker en de Hongaar Balázs Taróczy wonnen de titel.

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Spelers Prestatie Uitgeschakeld door
1. Vlag van Chili Álvaro Fillol
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Muñoz
Eerste ronde Vlag van Australië David Carter
Vlag van Australië Brad Drewett
2. Vlag van Nederland Tom Okker
Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
Winnaars
3. Vlag van Australië Bob Carmichael
Vlag van Australië Mark Edmondson
Finale Vlag van Nederland Tom Okker
Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
4. Vlag van Verenigd Koninkrijk John Feaver
Vlag van Verenigd Koninkrijk Buster Mottram
Kwartfinale Vlag van Nederland Louk Sanders
Vlag van Nederland Rolf Thung

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Kwartfinale   Halve finale   Finale
1  Vlag van Chili Álvaro Fillol
 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Muñoz
5 6 4  
 Vlag van Australië David Carter
 Vlag van Australië Brad Drewett
7 3 6      Vlag van Australië David Carter
 Vlag van Australië Brad Drewett
6 6  
     Vlag van Nederland Fritz Don
 Vlag van Nederland Peter Geraerts
0 1  
       Vlag van Australië David Carter
 Vlag van Australië Brad Drewett
6 3  
 Vlag van Frankrijk Éric Deblicker
 Vlag van Frankrijk Patrick Proisy
1 6 3       3  Vlag van Australië Bob Carmichael
 Vlag van Australië Mark Edmondson
7 6  
 Vlag van Nederland Wouter Fok
 Vlag van Australië Lawrence Hall
6 3 6      Vlag van Nederland Wouter Fok
 Vlag van Australië Lawrence Hall
1 1
 Vlag van Australië Wayne Hampson
 Vlag van Australië Ray Kelly
5 5     3  Vlag van Australië Bob Carmichael
 Vlag van Australië Mark Edmondson
6 6  
3  Vlag van Australië Bob Carmichael
 Vlag van Australië Mark Edmondson
7 7       3  Vlag van Australië Bob Carmichael
 Vlag van Australië Mark Edmondson
6 6 5
4  Vlag van Verenigd Koninkrijk John Feaver
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Buster Mottram
3 6 3       2  Vlag van Nederland Tom Okker
 Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
7 4 7
 Vlag van Nederland Louk Sanders
 Vlag van Nederland Rolf Thung
6 3 6      Vlag van Nederland Louk Sanders
 Vlag van Nederland Rolf Thung
4 6 6  
     Vlag van Verenigde Staten Den Bishop
 Vlag van Verenigde Staten Junie Chatman
6 3 2  
       Vlag van Nederland Louk Sanders
 Vlag van Nederland Rolf Thung
3 3
 Vlag van Mexico Joaquín Loyo-Mayo
 Vlag van Australië Barry Phillips-Moore
5 3       2  Vlag van Nederland Tom Okker
 Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
6 6  
 Vlag van Australië Charlie Fancutt
 Vlag van Finland Leo Palin
7 6      Vlag van Australië Charlie Fancutt
 Vlag van Finland Leo Palin
2 2
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Rolf Gehring
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Ulrich Pinner
5 1     2  Vlag van Nederland Tom Okker
 Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
6 6  
2  Vlag van Nederland Tom Okker
 Vlag van Hongarije Balázs Taróczy
7 6  

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]