Anisolepis
Anisolepis | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Anisolepis Boulenger, 1885 | |||||||||||||||||
Anisolepis op Wikispecies | |||||||||||||||||
|
Anisolepis is een geslacht van hagedissen uit de familie Leiosauridae en de onderfamilie Enyaliinae.[1]
Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door George Albert Boulenger in 1885. Er zijn drie soorten, die vroeger tot verschillende andere geslachten behoorden, zoals Aptycholaemus, Laemanctus, Ecphymotes en Enyalius.
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
Alle soorten komen voor in delen van Zuid-Amerika en leven in de landen Brazilië, Argentinië, Paraguay en Uruguay.[1]
De habitat bestaat uit tropische en subtropische graslanden en in gematigde bossen.[2]
Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. De soort Anisolepis grilli staat bekend als 'veilig' (Least Concern of LC) en de soorten Anisolepis longicauda en Anisolepis undulatus worden beschouwd als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU).[2]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
---|---|---|
Anisolepis grilli | Boulenger, 1891 | Brazilië, Argentinië, Uruguay |
Anisolepis longicauda | Boulenger, 1891 | Argentinië, Paraguay |
Anisolepis undulatus | Wiegmann, 1834 | Brazilië, Argentinië, Uruguay |
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Anisolepis. Gearchiveerd op 31 december 2021.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Anisolepis - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Anisolepis - Website Geconsulteerd 24 juli 2019