Balatum

Presentatie van Balamundi vloerbedekking in 1970 op een beurs te Moskou

Balatum is een gladde vloerbedekking opgebouwd uit met bitumen geïmpregneerd vilt en voorzien van een decoratief bedrukte slijtvaste bovenlaag. Het product werd in de jaren 1920 ontwikkeld en geproduceerd door de Manufacture du Nord Balatum te Baisieux in Noord-Frankrijk, opgericht in 1923 door drie industriëlen waaronder Auguste Lannoye, eigenaar van Papeteries de Genval. Product en naam werden door een patent beschermd. Balatum dat in rollen verkocht werd kende zijn grootste populariteit in het midden van de twintigste eeuw toen het een goedkoop en makkelijker aan te brengen alternatief vormde voor linoleum en andere vaste vloerbedekking.

Balatum Nederland

In 1926 besloot de importeur van balatum in Nederland, M.A.S. Nolte te Amsterdam, om in Nederland met een eigen productie te starten. Hiertoe nam hij het fabrieksgebouw van tapijtfabriek 'Trio' aan de Havenstraat in Huizen over, waar aanvankelijk met eenvoudige hulpmiddelen een deel van de binnenlandse afzet werd vervaardigd. Zo werd de decoratie met de hand gedrukt op uit België geïmporteerd papier. De fabriek raakte al na een paar jaar in problemen: de voorraad was te groot en de afzet door de crisis zodanig teruggelopen dat het bedrijf van november 1931 tot eind 1932 stopgezet werd. Daarna vond expansie en achterwaartse integratie plaats: in 1935 kwam een eigen papierfabriek tot stand.

Balamundi Nederland

De naoorlogse wederopbouw, welvaart- en bevolkingsgroei leidden tot nieuwe expansie. Tevens werden er nieuwe producten ontwikkeld op basis van kunststoffen. In 1961 werd een pvc-fabriek in gebruik genomen. In 1962 veranderde de naam van het bedrijf in Balamundi Nederland, omdat de Nederlandse onderneming deel was gaan uitmaken van een wereldwijd conglomeraat dat zijn hoofdzetel in Luxemburg had. Bovendien onderstreepte de naamsverandering dat het product balatum nog slechts een van de vele woon- en interieurproducten was die het bedrijf leverde. Er werkten in de jaren 1960 in Huizen circa 900 man. Om in de dringende behoefte aan arbeidskrachten te voorzien trok de onderneming veel gastarbeiders aan. Begin jaren 1970 zette de neergang in. In 1972 werden 22 van de 760 arbeidskrachten ontslagen, in 1974 was er werktijdverkorting voor 370 van de 650 werklieden en in 1975 werden van de 580 overgeblevenen weer 50 man ontslagen.