FLP Be 4/8-40
Be 4/8 | ||||
---|---|---|---|---|
Afbeelding gewenst | ||||
Aantal | 2 | |||
Serie | 41 - 42 | |||
Fabrikant | Schweizerische Industrie-Gesellschaft (SIG) Brown, Boveri & Cie (BBC) | |||
Bouwjaar | 1979 | |||
Aantal delen | 2 delen | |||
Asindeling | Bo’ Bo’ + 2’ 2’ | |||
Spoorwijdte | 1000 mm (meterspoor) | |||
Massa | 45 ton | |||
Lengte over buffers | 31,88 m | |||
Maximumsnelheid | 60 km/h | |||
Aantal zitplaatsen | 1e klas: 0 2e klas: 112 | |||
Techniek | ||||
Voeding | = 1350 volt | |||
Vermogen | 4 x 328 kW | |||
Aantal motoren | 4 | |||
|
De Be 4/8 is een elektrisch treinstel bestemd voor het regionaal personenvervoer van de Ferrovia Lugano–Ponte Tresa (FLP).
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Het treinstel werd door Schweizerische Industrie-Gesellschaft (SIG) / Brown, Boveri & Cie (BBC) ontworpen en gebouw voor de volgende spoorwegondernemingen Solothurn-Zollikofen-Bern-Bahn (SZB), Vereinigte Bern-Worb Bahnen (VBW)), Lugano–Ponte Tresa-Bahn (FLP) en Ferrovie autolinee regionali ticinesi (FART).
De treinen zijn van de Ferrovie autolinee regionali ticinesi (FART) overgenomen.
Constructie en techniek[bewerken | brontekst bewerken]
Deze trein is opgebouwd uit een stalen frame. De trein is opgebouwd uit een motorwagen en stuurstandrijtuig. Deze treinstellen kunnen tot drie stuks gecombineerd rijden.
De treinen van de Ferrovie autolinee regionali ticinesi (FART) hadden vanwege krappe bochten in het traject kortere bakken en slechts een balkon per rijtuig.
Treindiensten[bewerken | brontekst bewerken]
De treinen worden door de Ferrovia Lugano–Ponte Tresa (FLP) ingezet op het traject:
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Spoorwegen; diverse jaargangen. Gerrit Nieuwenhuis, Richard Latten. Uitgeverij de Alk BV, Alkmaar.
- Theo Stolz: Triebfahrzeuge der Schweiz. Minirex AG, Luzern, 2007, ISBN 3-907014-31-6.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- FART - Officiële site
Bronnen, noten en/of referenties
|