Gebruiker:AbrahamTuizentfloot/François-Xavier Roth
François-Xavier Roth | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 6 november 1971 | |||
Geboorteplaats | Neuilly-sur-Seine | |||
Land | Frankrijk | |||
Werk | ||||
Genre(s) | Klassiek | |||
Instrument(en) | Dirigent | |||
Officiële website | ||||
|
François-Xavier Roth (6 November 1971, Neuilly-sur-Seine) is een Franse dirigent en leider van het orkest Les Siècles.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Roth is de zoon van Daniel Roth, organist van de Saint-Sulpice kerk in Parijs. Hij studeerde aan het Lycée Racine in Parijs. Hij was eerst fluitist, maar koos later voor een carrière als dirigent. Vervolgens ging hij naar het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris, waar hij studeerde bij Alain Marion en János Fürst. In 2000 won hij de eerste prijs tijdens de Donatella Flick International Conducting Competition in Londen,[1] waarop hij gedurende twee seizoenen assistent-dirigent mocht zijn van het London Symphony Orchestra. Hij assisteerde ook enkele jaren Sir John Eliot Gardiner.
In 2003 richtte hij Les Siècles op, een orkest dat tijdens concerten moderne en authentieke uitvoeringspraktijk laat contrasteren. Hun repertoire omvat muziek uit verschillende periodes, zoals barok, klassiek, romantiek en modern.[2] Als muzikale kameleons passen ze zich aan aan de specifieke historische noden van het repertoire dat ze spelen. Ze gaven concerten in Frankrijk, Italië, Duitsland, Engeland en Japan. Voor de honderdste verjaardag van de première van Le Sacre du printemps speelden ze de muziek van Igor Stravinsky op de BBC Proms[3] en in de Alte Oper Frankfurt, op authentieke instrumenten. Daarna volgden uitvoeringen met de dansgezelschappen van Pina Bausch[4][5] en Dominique Brun.[6] In 2011 speelden Les Siècles en Roth op het Klarafestival in Bozar te Brussel.[7] Ze stonden ook verschillende keren in deSingel in Antwerpen. In 2015 met een programma van Debussy en Sibelius[8] en in 2018 met soliste Tabea Zimmermann.[9]
In 2007 maakte Roth zijn Noord-Amerikaanse debuut met het London Symphony Orchestra en dirigeerde hij Beethovens Symfonie nr. 9 op het Florida International Festival. Tijdens het seizoen 2009-2010 dirigeerde hij het Orchestre Philharmonique Royal de Liège. Van 2010 tot 2016 was hij muzikaal leider van het SWR Symfonie Orkest van Baden-Baden en Freiburg im Breisgau. In 2015 werd hij benoemd tot Generalmusikdirektor (chef dirigent) van de stad Keulen, waar hij de artistieke leiding van het Gürzenich-Orchester en het Oper Köln samenbracht. In seizoen 2017-2018 was hij gastdirigent van het London Symphony Orchestra. Laurent Bayle benoemde hem in 2018 tot Associate Artist van de Philharmonie de Paris.[10] In 2019 werd hij benoemd tot algemeen en artistiek directeur van Atelier Lyrique de Tourcoing, als opvolger van dirigent Jean-Claude Malgoire.
Hij deelde het podium geregeld met Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Berlijn, Koninklijk Concertgebouworkest,[11] Boston Symphony, Wiener Symphoniker, Tonhalle-Orchester Zürich, Bayerische Staatsoper, Bamberger Symphoniker, Radio Filharmonisch Orkest, Deens Radio Symfonieorkest, NHK-symfonieorkest, Tokyo Symphony Orchestra, BBC National Orchestra of Wales en Göteborg Symfonieorkest. Hij werkte samen met Pierre Boulez, Wolfgang Rihm, Jörg Widmann en Helmut Lachenmann. Met het Gürzenich-Orchester Köln speelde hij in Antwerpen[12] en ondernam hij een tournee in Azië.[13]
Tussen 2011 en 2013 werkte Roth, samen met Les Siècles, mee aan drie seizoenen van het televisieprogramma Presto op France 2. Het werd gepresenteerd door Pierre Charvet en elke aflevering was een korte introductie tot een populair klassiek werk, dat door Roth en het orkest ten gehore werd gebracht. Er werden 90 afleveringen gemaakt, die wekelijks meer dan drie miljoen kijkers lokten.[14][15]
Samen met het London Symphony Orchestra werkte hij met het Panufnik Composers Scheme, een stichting die aan jonge componisten de kans geeft om muziek voor een orkest te schrijven.[16] Op het Festival Berlioz in La Côte-Saint-André is hij dirigent van het Jeune Orchestre Européen Hector Berlioz, een orkestacademie met historische instrumenten.[17] In 2019 richtte hij het Kölner Bürgerorchester op, waarbij amateurmusici zij aan zij spelen met professionelen.[18]
Op 14 juli 2017 werd Roth benoemd tot Chevalier van het Legioen van Eer.[19]
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
- 2012 - Preis der Deutschen Schallplattenkritik "Orchestermusik und Konzerte" voor Igor Strawinsky: L’Oiseau de feu, door Roth en Les Siècles.[20]
- 2012 - Edison Klassiek Prijs "De Ontdekking", voor Stravinsky: De Vuurvogel, door Les Siècles en Roth.[21]
- 2015 - Preis der Deutschen Schallplattenkritik "Jahrespreise" voor de cd-opname van Le sacre du printemps, door Roth en Les Siècles.[22][23]
- 2018 - Twee awards van de Victoires de la Musique voor Mirages,[24] door zangeres Sabine Devieilhe, pianist Alexandre Tharaud, Les Siècles en Roth.[25][26]
- 2018 - "Grand Prix Antoine Livio" van de Presse Musicale Internationale.[27]
- 2019 - Preis der Deutschen Schallplattenkritik "Orchestermusik und Konzerte", voor Hector Berlioz: Harold en Italie & Les Nuits d’été, door Tabea Zimmermann, Stéphane Degout, Les Siècles, en Roth.[28]
- 2020 - Preis der Deutschen Schallplattenkritik "Orchestermusik und Konzerte", voor Maurice Ravel: La Valse & Modest Mussorgsky: Bilder einer Ausstellung, door Les Siècles en Roth.[29]
- 2020 - "Ehrenpreis der Deutschen Schallplattenkritik"[30]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel François-Xavier Roth op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is gedeeltelijk afkomstig van de website deSingel.be, waarvan overname van teksten toegestaan is onder CC-BY-SA 4.0 licentie.
- ↑ (en) Past Winners. Donatella Flick Conducting Competition. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (en) Berliner Festspiele, Les Siècles – Biography. www.berlinerfestspiele.de. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (en) Prom 4: Les Siècles – The Rite of Spring. BBC Music Events. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (fr) Café Müller / Le Sacre du Printemps. théâtre Garonne (2 juni 2015). Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (fr) Les Siècles + Pina Bausch | Classique mais pas has been (3 juni 2016). Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ Programmaboekje "Le Sacre du Printemps - Dominique Brun & l’Orchestre Les Siècles sous la direction de François-Xavier Roth. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ In search for heaven - Les Siècles o.l.v. François-Xavier Roth. De Standaard. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ Les Siècles olv. François-Xavier Roth in deSingel. desingel.be. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ Les Siècles olv. François-Xavier Roth, met Tabea Zimmermann in deSingel. desingel.be. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (fr) agence, A. F. P., Le chef François-Xavier Roth devient «artiste associé» à la Philharmonie de Paris. Le Figaro.fr (29 januari 2018). Geraadpleegd op 1 maart 2020.
- ↑ François-Xavier Roth, dirigent. www.concertgebouworkest.nl. Geraadpleegd op 25 mei 2021.
- ↑ Gürzenich-Orchester Köln olv. François-Xavier Roth in deSingel. desingel.be. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (de) Asian tour: Shanghai. www.guerzenich-orchester.de. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (fr) Pierre Charvet | PRESTO !. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ Francois-Xavier Roth (Conductor) - Short Biography. www.bach-cantatas.com. Geraadpleegd op 25 mei 2021.
- ↑ London Symphony Orchestra - Panufnik Composers Scheme. lso.co.uk. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (fr) THE HECTOR BERLIOZ EUROPEAN YOUTH ORCHESTRA - ISÈRE. Festival Berlioz. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ François-Xavier Roth bij deSingel. desingel.be. Geraadpleegd op 25 mei 2021.
- ↑ 101 personnalités engagées dans la promotion civile de la Légion d’honneur du 14 juillet 2017. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (de) 02/2012. www.schallplattenkritik.de. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ Terugblik Edison Klassiek Gala 2012. Edison Klassiek (19 juni 2012). Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (de) 2015. www.schallplattenkritik.de. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ Alm, Igor Strawinsky: Le Sacre du Printemps, Petrouchka.. www.schallplattenkritik.de. Geraadpleegd op 15 oktober 2016. .
- ↑ (en) Sabine Devieilhe, Alexandre Tharaud, Les Siècles, François-Xavier Roth - Mirages. Discogs. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ Victoires de la musique classique 2018 : Sabine Devieilhe sacrée reine. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (fr) (23 februari 2018). Palmarès des Victoires de la Musique Classique 2018. France Musique. Geraadpleegd op 24 februari 2018. .
- ↑ (fr) François-Xavier Roth lauréat du Grand Prix Antoine Livio de la PMi. presse musicale internationale. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (de) 02/2019. www.schallplattenkritik.de. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (de) 03/2020. www.schallplattenkritik.de. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
- ↑ (de) 2020. www.schallplattenkritik.de. Geraadpleegd op 26 mei 2021.
[[Categorie:Frans dirigent]]