Gebruiker:Bertux/Daimler Motorkoets

Bertux/Daimler Motorkoets
Portaal    Auto

De Daimler Motorkoets (Duits: Daimler Motorkutsche), is een automodel uit 1886, uit de begintijd van de auto. Het voertuig was ontwikkeld door de Duitse ingenieurs Gottlieb Daimler en Wilhelm Maybach.

In dit prototype werden als eerste enkele belangrijke kenmerken verenigd die in de twintigste eeuw bepalend werden voor het fenomeen auto: vier wielen en een snellopende viertaktmotor die de achterwielen aandreef en liep op geraffineerde aardolieproducten.

Het was in wezen een paardenkoets die voorzien was van een stuurinrichting en een hoge, staande eencilinder motor, die de bijnaam 'Standuhr' kreeg, staande klok.

Deze wagen diende vooral als proof of principle: de motoren van Daimler en Maybach waren snel en compact voor die tijd, en ze wilden aantonen dat ze op verschillende voertuigen konden worden gebruikt. Hoewel het voertuig niet doorontwikkeld werd, speelden speelden deze motorkoets en de Benz Patent-Motorwagen van Karl Benz een belangrijke rol in de ontwikkeling van de auto-industrie.

Geschiedenis

Ontwikkeling en testen

Daimler's koets in het Mercedes-Benz Museum

De motor van de Motorkoets was het product van jarenlange miniaturisatie. In 1883 hadden Daimler en Maybach een motor gereed die een liggende cilinder had met een slagvolume van 100 cc. Hij leverde een kwart pk bij 600 toeren per minuut (tpm). In 1885 werd een motor met een staande cilinder, een Standuhr, gemonteerd tussen de wielen van een soort motorfiets, de Daimler Reitwagen. Niemand anders kon in die tijd een motor bouwen die daar compact genoeg voor was. Uit 264 cc haalde deze een halve pk bij 600 tpm. Daimlers zoon Adolf bereikte er snelheden mee tot twaalf kilometer per uur.

De Motorkoets niet ontworpen als auto, in tegenstelling tot de Benz Patent-Motorwagen. Op 8 maart 1886 bestelde Gottlieb Daimler een "Americaine" bij de wagenmaker Wilhelm Wimpff & Sohn in Stuttgart, onder het mom van een verjaardagscadeau voor zijn vrouw Emma, maar in werkelijkheid om er een Standuhr in te plaatsen. Het onderstel van de Motorkoets was dan ook van hout, met ijzeren verstevigingen. Het voertuig woog 290 kilo en was 2,53 meter lang, 1,475 m breed en 1,695 m hoog.

Met 462 cc had deze luchtgekoelde motor een veel grotere inhoud dan die van de Reitwagen. Bij 650 toeren per minuut leverde hij met 1,1 pk (0,8 kW) dubbel zo veel vermogen, wat goed was voor een topsnelheid van 18 kilometer per uur.

De krachtbron was sinds de Reitwagen voortdurend doorontwikkeld. Zo vergrootten Daimler en Maybach het slagvolume tot 462 cc, waardoor het vermogen steeg tot 0,8 kW (1,1 pk) was , en de maximale snelheid van een gemotoriseerde rolstoel 18 km / u bereikte .

De gemotoriseerde koets van Daimler was het eerste voertuig met een verbrandingsmotor en vier wielen. In tegenstelling tot de Benz Patent-Motorwagen, die een onafhankelijk integraal ontwerp met drie wielen was, was de eerste auto van Gottlieb een eenvoudige wagen zonder as met het gebruikelijke (voor die tijd) stuurmechanisme . In 1886, kan een Motorkoets te zien op testritten door de uitgestrekte tuinen van Daimler huis. De archieven van Daimler AG bevatten verslagen van deze vroege ochtendtests, geschreven door Wilhelm Maybach en Paul Daimler, waarin staat dat "het voertuig redelijk goed liep" en een topsnelheid van 18 kilometer per uur kon bereiken . Later maakte het eerste prototype van de auto af en toe geheime uitstapjes langs lokale wegen , en bewoog zich vervolgens openlijk langs de straatwegen van Kanstatt .

In 1887 na testen (Gottlieb Daimler reed persoonlijk in een rolstoel met zijn zoon Adolf ), werd de methode om de motor te koelen veranderd van lucht naar vloeistof . Voor dit doel installeerden de ingenieurs een grote radiator onder de achterbank.

In 1888 kwam de gemotoriseerde koets van Daimler in de krant, waar werd gemeld dat "experimenten zich nu zullen uitstrekken tot een wegvoertuig" . Desalniettemin dacht de Duitse ontwerper er niet aan om de ontwikkeling van deze specifieke auto voort te zetten of in massaproductie te brengen. Daarmee wilde hij vooral manieren tonen om de door hem ontwikkelde motor te gebruiken terwijl hij die verder ontwikkelde .

Het nieuwste van het nieuwste

In 1961 gaf de Duitse regering een postzegel uit met daarop de eerste gemotoriseerde rolstoel van Daimler (DBP 363-1961) . Enige tijd was een replica van de eerste vierwielige auto met een verbrandingsmotor en de eigenlijke motor "Daimler Standuhr" te vinden in een Duits museum in München . Een reproductie van de Daimler Motorkutsche bevindt zich momenteel in het Mercedes-Benz Museum in Stuttgart, Duitsland .

Ontwerp

Motor

Daimler Standuhr-motor in het Mercedes-Benz Museum

Het belangrijkste technologische onderdeel van het eerste prototype van een vierwielig voertuig was een eencilinder viertakt-verbrandingsmotor met een werkvolume van 462 cm ³, die verticaal tussen de voor- en achterpassagiersbank . Het ontwerp van de aandrijfeenheid voorzag in een verticaal gemonteerde eencilinder met een vliegwiel, een automatische en een zijdelingse verstelbare kleppen. Er werd gekoeld met een luchtstroom. Het aandrijfsysteem was een enkele verdampende carburateur. Dit ontwerp zorgde voor de inlaat van lucht in de motor, die vervolgens door de brandstoflaag ging, en het aldus verkregen explosieve mengsel kwam in de cilinders. De gebruikte brandstof was kerosine of olie uit olie met paraffine . Er was geen brandstoftank in het voertuig - 2 liter brandstof bevond zich direct in de carburateur . Het vermogen van de krachtbron was 1,1 pk bij 650 tpm en het maximale aantal omwentelingen bereikte 950.

De hogesnelheids Daimler-motor verschilde gunstig van de krachtbron van Nicolaus Otto en had een rotatiesnelheid die 4-5 keer hoger was dan die van gasmotoren uit die tijd, wat het met gelijk vermogen mogelijk maakte om de afmetingen en gewicht van de aandrijfeenheid .

Postzegel met Daimler gemotoriseerd rijtuig, 1961

De carrosserie van het was een gemodificeerd klassiek rijtuig uit die tijd met een verticale rail, vliegwiel en aandrijfpoelies die aan elk achterwiel . Het frame was van hout en op de nodige plaatsen verstevigd met metalen constructies. De ophanging in zijn moderne presentatie was afwezig - beide zijden van het model waren uitgerust met starre assen met elliptische veren . De besturing was een trekhaak, aangedreven door een getande sector en een rondsel.

Als transmissie werd een eenvoudig systeem met twee versnellingen vooruit en een tweetraps set poelies . De besturing vond plaats met behulp van riemen, die reageerden op het schakelen van de hendel. De koppeling was een houten kegel die was ingewerkt in een gietijzeren kegel die op de krukas was gemonteerd. Het motorkoppel werd overgebracht op de achterwielen met behulp van een platte riem die was verbonden met de aandrijfas, waarvan de tandwielen de buitenste getande ringen aanstuurden. Het remmechanisme bestond uitsluitend uit de parkeerrem, een hefboom, waarop de achterwielen van het voertuig werden geblokkeerd door de kracht van de remblokken .

Het voertuig was uitgerust met houten koetswielen van verschillende afmetingen (met spaken) met een diameter van 930 mm voor en 1165 mm achter. Ze waren uitgerust met metalen banden van 37 mm breed .

Bronnen, noten en/of referenties

Literatuur

• Edward John Barrington Douglas-Scott-Montagu Baron Montagu of Beaulieu, Lord Montagu, David Burgess-Wise. Daimler Century: The Full History of Britain's Oldest Car Maker. — Patrick Stephens, 1995. — 304 с. — ISBN 9781852604943.
• Werner Spies, Andy Warhol. Andy Warhol: Cars, die letzten Bilder. — Kunsthalle, 1988. — 143 с.
• Gerald Silk, Museum of Contemporary Art (Los Angeles, Calif.). Automobile and culture. — Abrams, 1984. — С. 32. — 319 с. — ISBN 0810918153. — ISBN 9780810918153.

Links

• "Legend No. 1: Daimler Motorkutsche" op de Mercedes-Benz websiteBenz )

[[Categorie:Automodel]]