Hans Kentie[bewerken | brontekst bewerken]

Hans Kentie (Leerdam, 1946) is een grafisch ontwerper.

Inhoud

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Hans Kentie werd in 1946 geboren in Leerdam. In 1957 verhuisde het gezin naar Gorinchem waar vader Kentie een nieuwe baan had gevonden. Op de lagere school kwam hij het laatste jaar in een speciale klas als voorbereiding op het voortgezet onderwijs, maar zijn ouders wilden dat hij naar de LTS zou gaan om een vak te leren. Daar was beeldend kunstenaar Ad de Keijzer tekenleraar en hij adviseerde zijn ouders om hem alsnog naar de Grafische School in Utrecht te sturen.’

Hans volgde van 1963 tot 1966 de School voor de Grafische Vakken: één dag naar school en de overige dagen werken bij Drukkerij en Uitgeverij J. Noorduijn en Zoon in Gorinchem. Na de dagopleiding volgde hij nog drie jaar de avondopleiding Grafisch Ontwerpen.

Na zijn opleiding aan de Grafische School kwam Kentie als grafisch ontwerper in dienst van Technische Uitgeverij Stam in Culemborg (1969-1971). Het ontwerpproces kwam hier goed op gang, maar betekende door de minimale ruimte voor persoonlijke creativiteit toch te weinig uitdaging. Toen hij na twee jaar de overstap kon maken naar het Staatsdrukkerij en -uitgeverijbedrijf (SDU) in Den Haag, was de beslissing niet moeilijk. SDU was uitgever van het parlementaire drukwerk en publicaties van de ministeries.

In 1978 stapte hij over naar bedrijfsontwerper bij Grontmij in De Bilt.

Hans Kentie verhuisde in 1979 van Gorinchem naar Leusden en bracht zijn eigen ontwerpbureau onder in een van de Eurowoningen van architect Henk Klunder in de wijk Rozendaal. Inmiddels was hij in 1970 getrouwd met Alie van Iperen en vader van twee zoons: Ward (1971) en Rik (1973).

Hans Kentie ging in 1986/87 als zelfstandig grafisch ontwerper en adviseur werken en vestigde zich in Leusden.

De digitale inbreng kwam van zoon Ward, die na zijn studie aan het Grafisch Lyceum Utrecht in 1994 bij de studio in dienst was getreden. In 2013 nam hij deze over.

De invloed van Gorinchem als centrum van de geometrisch abstracte kunst, vooral zijn contacten met beeldend kunstenaars Ad Dekkers, Jan van Munster en Marinus Boezem, die hij rond zijn 16e leerde kennen, zie je terug in deze uitgaven. Het werk van Dekkers en zijn geometrische beeldtaal fascineerde hem. Kentie maakte kennis met het strenge werk van kunstenaars als François Morellet, Peter Struycken en Richard Paul Lohse in Kunstcentrum Badhuis, waarvoor hij ook kunstpublikaties ontwierp. Maar ook ontdekte hij de conceptuele werken van Boezem. Inzichten die belangrijk zouden worden in veel van zijn latere ontwerpen. Ook het beeldhouwerssymposion Gorinchem in 1974 is van invloed geweest op zijn ontwikkeling en kijk op vormgeving.

In een flexibel stramien ontstond het boek Achttiende-eeuwse Haagse boekbanden voor de Koninklijke Bibliotheek / Museum Meermanno Westreenianum (1976) in Den Haag. Vervolgens gaf hij vorm aan twee jubileumboeken voor de Rijksdienst voor de Monumentenzorg, Schetsen uit de geschiedenis van de Monumentenzorg in Nederland (1975) en Een eeuw strijd voor Nederlands cultureel erfgoed (1975). In de parlementaire uitgave De Troonrede herschreven – Van ridderzaal naar huiskamer (1976) werd een schrijfmachineletter gecombineerd met geschreven tekstcorrecties. Een initiatief van kamervoorzitter Anne Vondeling om het taalgebruik in de troonrede te versoberen en begrijpelijk te maken voor de burger. Daarnaast was hij vormgever van de Teleac-cursus Parlement en Politiek (1977) en Inflatieneutrale Belastingheffing (Rapport Hofstra, 1978).