Gebruiker:Huttinga/Nieuw artikel

Het geslacht Hut/Huttinga

De Familie Huttinga komt oorspronkelijk uit Friesland en Groningen. Het is een zijlinie van het geslacht Hut.

Geschiedenis

Volgens het boek Nederlandsche familiewapensgepubliceerd in 1936-1939 wonen de meeste Hutting(a)'s rond dit jaartal in Groningerland, Appingedam, Westerkwartier, Marum, Groningen, Ezinge en Zutphen. Behalve als Huttenga en Huttinga komt tevens de vorm Hutting voor, welke op zijn beurt wederom afsleet tot Hut. Volgens genealogische onderzoekingen van de arts Dr. L. J. Hut, zou Huttinga, Hutting en Hut van één en dezelfden oorsprong zijn. Gevonden werd, dat bij het aannemen der familienamen in 1812 de geslachtsnaam als Huttinga te boek gesteld is. Nadien is hij (weer) veranderd tot Hut. Het betreft hier het register van aangenomen familienamen (1812) van de gemeente Ezinge. Zijlinies van het geslacht Hut komen nog voor met de namen Huttinga en Hutting, volgens Dr. Hut. Wel is er discussie over wat de originele naam van het geslacht hoort te zijn. Dit kan dus zowel Huttinga als Hut zijn. De stamvader van het geslacht Hut is Egbert Lammerts (Hut), overl. 23 Oct. 1663 op het erf „de Linde onder Marum. In de 14de eeuw komt zowel in Duitsland als ook in de Zuidelijke Nederlanden de geslachtsnaam Hut reeds voor. Van de Duitse familie Hut. later Huth, is een vrij volledige stamboom met wapen gepubliceerd in het bekende Deutsches Geschlechterbuch, Bd. 84. Aansluiting met het Groninger geslacht van dien naam werd niet aangetroffen, evenmin met de Zuid- Nederlandse familie. Een beschrijving van genoemd erf „De Linde” van omstreeks 1600 wordt aangetroffen in het huisarchief van den Nienoord, No. 670/a (Rijksarchief Groningen). Het bestond toen uit — 40 mat hooiland, waarop 60 a 70 „boomde beesten gehouden konden worden, terwijl er — 50 mud „soo winter als somerkoorn” uitgezaaid kon worden. Het erf was toen in het bezit van de Edelf. UIderich van Ewssum. Om dit erf ontstond langzamerhand een gehucht, dat eveneens de Linde genoemd werd, waaraan thans de „Lindsteslaan” bij Marum nog doet herinneren.(Bron: Nederlandsche familiewapens, 1936-1939)

De familienaam

Hut

Tekst---- Dit wapen werd o.m. gevoerd door Luitgen of Luitjen Huttenga, borgerhopman te Appingedam volgens zijn grafzerk van 1765; zie Grafschriften in Stad en Lande van Feith en Wumkes c.s.

Familiewapen van de familie Hutting(a).

Afbeelding1 (Bron: Nederlandsche familiewapens, 1936-1939)

Huttinga

De familie Huttinga is een van de zijlijnen van het geslacht Hut. Oorspronkelijk was het geslachtsnaam Huttinga zoals het is aangenomen in 1812 maar later is dit veranderd naar Hut.De familie Huttinga heeft haar eigen familiewapen wat gebaseerd is op het originele familie wapen Hut. Zodoende bestaan er voor de familie Hut en Huttinga een gedeelde oud en nieuwe versie van het familiewapen. Beide zijn wel volgens de volgende omschrijving te omschrijven: Gedeeld: I, in blauw of rood een zilveren Franse lelie; II, in zilver drie rode rozen gesteeld en gebladerd van groen, geplaatst (2—1).(Abusievelijk zijn de blaadjes op de tekening van afbeelding1 vergeten). Helmteken: een springend rood hert.(Voor het hert zie o.a. Totemdieren). Dekkleden: zilver en blauw of rood. (Dit wapen staat geheel in het teken der Maria-verering: lelie en rozen).

[[

Huttinga bewerkt2.0

|miniatuur]]

Afbeelding2 (Bron:Noord-Nederlandse Heraldiek) Belangrijke personen
Egbert Huttinga
Egbert is geboren in XXXX te XXXXX(Soest?, hij is bekend van o.a de Rauterzegel roof in Tilburg, genoemd in het werk van dr. Loe de Jong, en was lid van KP-Soest.

Hettinga

Een niet bewezen zijlijn van het geslacht Hut. Echter bestaat er wel een wapenschild.

[[

Wapenbord met het wapen van Van Hettinga.

|miniatuur]]

Afbeelding3 (Bron:Wikipedia)

Hottinga

Een niet bewezen zijlijn van het geslacht Hut. Ook hier is een wapenschild van te vinden.In online bronnen is veel te vinden over deze familielijn, zo was er onder andere een Hottinga state in Nijland te vinden.

Familiewapen van de familie Hottinga.

Afbeelding4 (Bron:Planches de l'armorial général de J.-B. Rietstap,1938).