Gebruiker:J.Cartier/zandbak
Frederik II Heilig Rooms Keizer, Koning van Jerusalem en Koning van Sicilië [1] ( 26 december 1194 – 13 december 1250.
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Frederik is geboren op 26 december 1194, één dag na de kroning van zijn vader Hendrik VI tot koning van Sicilië. Zijn moeder, Constance van Sicilië, was onderweg naar Sicilië en was opgehouden als gevolg van de zwangerschap, zij schonk het leven aan haar zoon in het kleine stadje Jesi in de Marken. Zij baarde haar kind in een praaltent op het marktplein van Jesi. Constance was al veertig jaar oud en zich bewust van het gegeven dat velen haar moederschap in twijfel zouden trekken,daarom had zij enige matronnes uit het stadje verzocht om als getuige bij de geboorte aanwezig te zijn. Later keerde zij terug naar het marktplein, alwaar zij haar kind publiekelijk de borst gaf. Enige tijd later werdt Frederik in Assisi gedoopt en kreeg hij de namen van zijn twee ilustere grootvaders: Frederik Rogier.
Zijn vader Hendrik VI was reeds Heilig Rooms Keizer toen hij op kerstdag 1194 tot koning van Sicilië gekroond werd. Om het keizerschap voor het huis van Hohenstaufen veilig te stellen heeft Hendrik VI de keurvorsten laten beloven dat ze zijn zoon tot Koning van de Duitsers zouden kiezen. Toen Hendrik in september 1197, tijdens een jachtpartij in de de buurt van Messina, overleed aan de gevolgen van een koortsaanval, bevond de kleine Frederik zich nog steeds in midden Italie onder de bescherming van graaf Koenraad van Spoleto. Het kind werd in grote haast naar zijn moeder aan het hof in Palermo gebracht. Constance van Sicilië die als dochter van Rogier II aanspraak kon maken op de de titel Koningin van Sicilië, liet haar drie jaar oude zoontje op 17 mei 1198 tot koning kronen terwijl zij zichzelf als regent aanstelde. In Frederiks naam verbrak zij de banden met het keizerrijk, en deed afstand van de aanspraken op het Duitse koningschap. Hendrik VI had zich bijzonder wreed gedragen gedurende de korte periode dat hij Koning van Sicilië was. Zijn Duitse raadgevers en avonturiers werden door de bevolking gehaat en door Constance naar het vaste land van Italië gestuurd, alwaar Hendrik hen rijkelijk van lenen had voorzien.
Nog in hetzelfde jaar stierf Constance op 28 november 1198, maar niet nadat zij het bestuur van het koninkrijk had ondergebracht bij een raad van regenten, onder leiding van kanselier Walter van Palear, en de nieuwe paus Innocentius III had aangesteld als voogd over haar zoontje.
Tijdens de minderjarigheid van Frederik II raakte zijn koninkrijk in verval, grote gedeelten van de koninklijke domeinen werden vergeven, terwijl verschillende groepen elkaar, in steeds wisselende allianties, bevochten.
Verschillend verbannen duitsers zoals Diphold van Vohburg en Markward von Annweiler keerde terug naar het eiland, waarbij de laatste de kind-koning zelfs in handen wist te krijgen. Op aandringen van de paus heeft Walter van Brienne zich ook in de strijd gemengd. Uiteindelijk heeft Paus Innocentius III de situatie enigszins onder controle gekregen. Met het meerderjarig worden van de jonge koning (14 jaar) heeft Paus Innocentius III het huwelijk met Constance van Aragon gearrangeerd. Constance van Aragon was reeds de weduwe van koning Emmerik van Hongarije en zij nam als bruidschat 500 ridders mee. Tijdens het huwelijk was Constance dertig jaar oud en haar jonge bruidegom vijftien, twee jaar later werd een zoon geboren; Hendrik.
Na zijn keizers kroning trok Frederik zuidwaarts naar zijn koninkrijk Sicilië, vrijwel meteen vaardigde hij de Assisen van Capua uit(december 1220). Dit was een oorkondeschouw van alle oorkonden die na de dood van Willem de tweede in 1189 waren uitgegeven. Het was een manier om de Koninklijke gebieden weer terug te krijgen, die in de achterliggende chaotische periode van zijn minderjarigheid verkwanseld waren.