Naar inhoud springen

Gebruiker:OrviIIe/Bastille (band)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Bastille (gestileerd als BΔSTILLE) is een Britse band uit Londen. Singer-songwriter Dan Smith richtte Bastille op in 2010. Het kwartet bestaat, naast Smith, uit Chris Wood, Kyle Simmons en Will Farquarson. Anno 2024 heeft de band meer dan elf miljoen albums verkocht.

De band ontleent zijn naam aan de bestorming van de Bastille die plaatsvond op 14 juli, Smiths verjaardag.[1] Bastille staat sinds eind 2011 getekend bij Virgin Records.[2] De band is de derde Britse band na Queen en The Beatles die met één album in zowel de top vijf van de Britse als van de Amerikaanse hitlijsten stond.

Bezetting[bewerken | brontekst bewerken]

In 2006 begon Dan Smith zijn solocarrière. Later zou hij enkele van zijn vrienden vragen om zijn band te vormen. In 2008 sloten Chris Wood en Sam Edgington, respectievelijk op drums en bas, zich aan bij Smith. Ze stonden bekend als The Dan Smith Band. Eind 2009 werd Edgington vervangen door Will Farquarson. In 2010 sloot Kyle Simmons zich ook aan bij de band als toetsenist, waarmee het huidige kwartet vervolledigd werd.

Charlie Barnes sloot zich in 2015 aan bij de band als touringlid. In 2019 werden BIM en Senab Adekunle de vaste achtergrondzangeressen van de band.

Huidige leden[bewerken | brontekst bewerken]

Touringleden[bewerken | brontekst bewerken]

Voormalige leden[bewerken | brontekst bewerken]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf zijn vijftiende maakte Smith nummers op zijn slaapkamer, zonder deze aan de buitenwereld te laten horen. Pas in zijn laatste jaar aan de Universiteit van Leeds, waar Smith Engelse literatuur studeerde, werd zijn geheim ontdekt door een vriend die merkte dat hij muziek produceerde vanuit zijn studentenkamer. De vriend gaf Smith op voor een plaatselijke wedstrijd met als hoofdprijs studiotijd en een optreden. Smith won en zijn muziekcarrière was begonnen.[3]

Het begon in 2011 met een 7"-single, Flaws/Icarus, en de Laura Palmer EP op het indielabel Young & Lost Club, geïnspireerd door Smiths liefde voor alles wat met David Lynch en zijn Twin Peaks-serie te maken heeft. Dit leidde op 1 december 2011 tot een platencontract bij het label Virgin Records.[2] De video voor de single Flaws, door Smith gemaakt met clips uit Terrence Malick's film Badlands, werd een online hit en al snel namen fans over de hele wereld hun eigen versies van het nummer op. Ze begonnen enige bekendheid te krijgen in het live-circuit, in de ether en online, zonder mediacampagne. Ze brachten, tegen de wil van hun label, twee mixtapes uit met daarop illegale gesamplede nummers.[4] In 2012 speelden ze in een uitverkochte KOKO in Noord-Londen, en daarna twee uitverkochte shows in Shepherd's Bush Empire, nog ruim voor het uitkomen van het debuutalbum.[3]

In juli 2012 was Bastille "new band of the week" bij The Guardian.[5]

Support Emeli Sandé, Two Door Cinema Club

Made In Chelsea, Hollyoaks

Geïnspireerd door Antony Hegarty, Regina Spektor en Bat for Lashes[5]

Vroege inspiratie uit Lauryn Hill, Jurassic 5, Crosby, Stills, Nash & Young en Simon & Garfunkel.

Hoewel de media in Bastilles begindagen last hadden met de band in een genre te plaatsen, noemde Gigwise de band "perhaps the most exciting prospect in indie for a long time" (Nederlands: "misschien wel het spannendste vooruitzicht in indie sinds lange tijd").[5] Ook alternatieve rock

Smith schreef Bad Blood in zijn slaapkamer.

In februari en maart 2013 gingen ze op hun grootste tour tot dan toe, om hun eerste album Bad Blood te promoten. De Bad Blood tour passeerde door het grootste deel van het Verenigd Koninkrijk.[6] Het eerste optreden van de tour vond plaats in de O2 Academy in Liverpool, en kreeg lovende reviews.[7] Andere optredens, zoals dat in Leeds, werden minder positief beoordeeld.[8] Het album debuteerde onmiddellijk bovenaan de Britse hitlijst.[9]

Het werd daarentegen maar weinig gesmaakt door critici.[10] Zo verscheen in het Britse muziektijdschrift NME "about as much identity as a Facebook commenter without a profile picture" (Nederlands: "ongeveer net zoveel identiteit als een Facebook-commentator zonder profielfoto").[11] In The Guardian verscheen "it's hard to work out why these songs have made a greater connection than those of a hundred like-minded songwriters" (Nederlands: "het is moeilijk te achterhalen waarom deze liedjes een grotere connectie hebben gemaakt dan die van honderd gelijkgestemde songwriters").[12] Een aantal recencenten waren wel positief, zo verscheen in The Herald "at the core of every intriguing production arrangement is a pearl of a song that clothes the classy intelligence of its lyrics with top-class pop hooks" (Nederlands: "in de kern van elk intrigerend productiearrangement zit een parel van een song die de stijlvolle intelligentie van zijn teksten omkleedt met pophooks van topklasse").[13]

Het album werd uiteindelijk het best verkochte digitale album van 2013.[14] Bastille was dat jaar samen met Arctic Monkeys bovendien de meest beluisterde artiest op Spotify in het Verenigd Koninkrijk.[15]

De grootste hit van het album was Pompeii. In maart 2013 wist het nummer 2 te worden in de Britse Official Charts, waarna het ook in andere delen van de wereld in de hitlijsten terecht kwam.[16]

Een remix van Pompeii door Audien was het meest gedraaide nummer op festivals als Electric Daisy Carnival en Coachella, en een van de vijf meest gespeelde nummers op Tomorrowland.[17]

Na hun optreden in de Brixton Academy schreef The Independent dat ze "een flauwe band zijn die er niet in slaagt om hun volledige potentieel te benutten".[18] De Financial Times daarentegen was wel enigszins lovend over dit optreden.[19]

Na de release nam de band enkele nummers opnieuw op in de Capitol Studios in Hollywood, samen met een string section. Hierbij gebruikten ze een microfoon van Frank Sinatra en een piano van Nat King Cole.[20]

In november 2013 bracht de band een deluxe versie van Bad Blood uit, getiteld All This Bad Blood. Of the Night, een mash-up die eerder al op OPH verscheen, werd uitgebracht als single. Amerikaans acteur James Russo speelde de hoofdrol in de bijbehorende video.[21]

In december 2013 trad de band op in The Ellen DeGeneres Show.

Smiths liefde voor het werk van Lynch leidde er uiteindelijk ook toe dat Bastille een nummer van hem remixten dat verscheen op een speciale versie van zijn album The Big Dream.[22]

De band sleepte vier nominaties voor de Brit Awards van 2014 in de wacht.[23] Hiervan wonnen ze er één, voor British breakthrough act, met Disclosure, Laura Mvula, London Grammar en Tom Odell als de andere genomineerden.[24] Ook werden ze genomineerd voor een Billboard Music Award.[25]

Farquarson gaf aan dat het eerste album voornamelijk aan Smith toe te schrijven was, terwijl later werk meer een samenwerking tussen de bandleden was.[26]

In 2014 werkte de band mee met de BBC aan de nieuwe filmmuziek voor Drive. Hiervoor brachten ze in oktober het nummer The Driver uit.[27] Een maand later verscheen ook Bite Down, een samenwerking met Haim, waarna in december een derde mixtape met daarop beide nummers verscheen.[28] De mixtape kreeg iets betere reacties van recensenten dan het eerder verschenen album.[29]

Sophie Turner speelde de hoofdrol in de video van het nummer Oblivion.[30]

Langzaamaan kantelde de mening van critici, zo beoordeelde The Independent Bastilles optreden in Somerset House zeer lovend.[31]

Dat jaar maakte de band ook deel uit van Band Aid 30, waarmee ze hun eerste nummer 1 scoorden in het Verenigd Koninkrijk.[32]

In 2015 ontving de band een nominatie voor de Grammy Award voor Best new artist, naast onder andere Iggy Azalea, Haim, Brandy Clark en Sam Smith. De remix van Pompeii door Audien werd genomineerd voor Best remix.[33]

Dat jaar zetelde de band ook in de jury van de International Songwriting Competition, die ze eerder al wisten te winnen.[34] Ze speelden bovendien een onaangekondigd optreden op Glastonbury Festival, waar ze enkele nummers van hun tweede album speelden.[35]

Op het tweede album van de band, Wild World, zijn nieuwe instrumenten, geluiden en productie te horen in vergelijking met Bad Blood. Farquarson, die op Bad Blood uitsluitend bas speelde, was op Wild World veelvuldig op gitaar te horen.[36] De band beschreef het album als een soundtrack voor een film die niet bestaat.[37]

Critici spanden hun kar ondertussen meer en meer voor de band. Zo schreef Atwood Magazine "the band brings the same vitality to each of their songs: they are true storytellers at work, and it shows" (Nederlands: "de band brengt dezelfde vitaliteit in elk van hun nummers: het zijn echte verhalenvertellers aan het werk, en dat is te zien").[38] Na de release van Wild World schreef Clash in een review "Bastille have kept themselves on the road to becoming one of the biggest pop outfits in the country" (Nederlands: "Bastille is hard op weg om een van de grootste popgroepen van het land te worden").[39] NME noemde zowel hun optreden op Glastonbury als hun show in de Londense The O2 in 2016 een "masterclass".[40][41]

Het album kwam de Britse hitlijsten binnen op nummer 1, en liet daarmee nieuwe albums van onder andere Nick Cave en The Beatles achter zich.[42]

Het album werd geschreven in hotelkamers, tourbussen en backstage. Blame was een van de eerste nummers van het album dat werd geschreven.[43]

Het toonaangevende Amerikaanse muziekmagazine Rolling Stone noemde Bastille de kroonprinsen van de Britse pop.[44]

In 2016 speelde Bastille hun nummer Good Grief live bij The Ellen DeGeneres Show, met Kelly LeBrock als speciale gast. Enkele van haar uitspraken in de film Weird Science worden gebruikt in de studioversie van het nummer.[45] Er werden nog tal van andere samples gebruikt op het album, waarmee de band de verbinding tussen hun albums en hun mixtapes wilde maken.[46]

Sinds 2016 is de band ook actief onder hun alter ego Chaos Planet, wat Bastille beschreef als een "90s chillwave band".[47] Op 25 augustus 2016 speelden ze hun eerste optreden onder deze naam in het Courtyard Theatre in Shoreditch.[48]

Tours[bewerken | brontekst bewerken]

Pre-Bastille-era[bewerken | brontekst bewerken]

Alchemy Tour: 24 februari 2009 - 8 maart 2009

Bad Blood-era[bewerken | brontekst bewerken]

The River Rat Pack Tour: 22 mei 2011 - 29 mei 2011 (samen met Sound of Rum, Holy Vessels, Beans On Toast, The Joker & The Thief en Dark Moon)

October Tour: 7 oktober 2011 - 29 oktober 2011

April Tour: 18 april 2012 - 28 april 2012

Triangle Tour: 21 augustus 2012 - 23 augustus 2012

Flaws Tour: 10 oktober 2012 - 20 oktober 2012

Winter Club Tour: 6 december 2012 - 8 december 2012

Two Door Cinema Club Tour: 24 januari 2013 - 8 februari 2013 (voorprogramma van Two Door Cinema Club, samen met Swimdeep)

Bad Blood Tour: 28 februari 2013 - 2 april 2013

The Bad Blood European Tour: 4 april 2013 - 25 april 2013

The 2nd Law World Tour: 22 mei 2013 - 4 juni 2013 (voorprogramma van Muse, samen met Dizzee Rascal en Biffy Clyro)

The Bad Blood North American Tour: 16 september 2013 - 30 september 2013

Bad Blood Returns Winter Tour: 7 oktober 2013 - 4 november 2013

Bad Blood Returns European Winter Tour: 11 november 2013 - 27 november 2013

The Good, The Bad Blood and the Ugly Tour: 1 december 2013 - 22 januari 2014

Bad Blood Part III: 27 februari 2014 - 6 maart 2014

All This Bad Blood Tour: 31 maart 2014 - 29 april 2014

The Good, The Bad Blood and the Ugly Tour Part II: 13 mei 2014 - 2 juni 2014

Bad Blood The Last Stand: 11 oktober 2014 - 24 oktober 2014

Bad Blood Asia Tour: 3 januari 2015 - 9 januari 2015

Wild World-era[bewerken | brontekst bewerken]

The Born To Be Wild World North American Mini Tour: 30 september 2016 - 10 oktober 2016

Wild Wild World Tour Part 1: 28 oktober 2016 - 13 november 2016

Wild, Wild World Tour: 31 januari 2017 - 12 maart 2017

Wild, Wild World Tour: 24 maart 2017 - 12 mei 2017

Wild, Wild World Tour // Fall Edition: 9 september 2017 - 14 september 2014

ReOrchestrated: 10 april 2018 - 20 april 2018

Doom Days-era[bewerken | brontekst bewerken]

Asia Tour: 22 augustus 2018 - 29 augustus 2018

Still Avoiding Tomorrow Tour: 27 januari 2019 - 10 maart 2019

Doom Days Tour, Part 1: 16 september 2019 - 29 oktober 2019

Doom Days Club Nights: 29 november 2019 - 9 december 2019

Doom Days Tour, Part 2: 23 januari 2020 - 4 februari 2020

Give Me The Future-era[bewerken | brontekst bewerken]

Indie Record Store Tour: 5 februari 2022 - 16 februari 2022

Give Me The Future Tour: 31 maart 2022 - 18 april 2022

Give Me The Future Tour: 14 mei 2022 - 18 juni 2022

Give Me The Future Tour: 14 november 2022 - 30 november 2022

Future Past Tour: 28 mei 2023 - 19 september 2023 (voorprogramma voor Duran Duran, samen met Nile Rodgers en Chic)

Bad Blood X: 28 juni 2023 - 4 augustus 2023

  1. ↑ (en) Price, Simon, "Simon Price on Bastille - The revolution will be televised", The Independant, 30 maart 2013. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  2. ↑ a b (en) EMI signs Bastille and Eric Prydz to Virgin Records. MusicWeek (1 december 2011). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  3. ↑ a b (en) Bray, Elisa, "Bastille's Dan Smith: The quiet man who can't stop singing", The Independent, 15 maart 2013. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  4. ↑ (en) Robinson, Peter, "Bastille: 'We've had a year of proving people wrong'", The Guardian, 23 januari 2014. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  5. ↑ a b c (en) Lester, Paul, "New band of the week: Bastille (No 1,316)", The Guardian, 25 juli 2012. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  6. ↑ (en) Renshaw, David, Bastille confirm biggest ever tour for 2013. NME (23 oktober 2012). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  7. ↑ (en) Nightingale, Luke, Bastille - Live At O2 Academy, Liverpool. Clash Magazine (4 maart 2013). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  8. ↑ (en) Simpson, Dave, "Bastille – review", The Guardian, 13 maart 2013. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  9. ↑ (en) Welch, Andy, Bastille: 'Second album would be finished if it wasn't for touring'. NME (31 december 2013). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  10. ↑ (en) Verrico, Lisa, "In the eye of a storm", The Times, 10 november 2012. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  11. ↑ (en) Jones, Lucy, Bastille - 'Bad Blood'. NME (27 februari 2013). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  12. ↑ (en) Hann, Michael, "Bastille: Bad Blood – review", The Guardian, 7 maart 2013. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  13. ↑ (en) Morrison, Alan, "Bastille: Bad Blood (Virgin)", The Herald, 3 maart 2013. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  14. ↑ (en) Harper, Leah, "On my radar: Dan Smith of Bastille", The Guardian, 5 juli 2014. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  15. ↑ (en) Hann, Michael, "Arctic Monkeys and Bastille: a north-south divide in music?", The Guardian, 11 juni 2014. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  16. ↑ (en) Zemler, Emily, Bastille’s ‘Pompeii’ Erupts: From the U.K. to Alternative to Top 40. Billboard (6 december 2013). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  17. ↑ (en) Buerger, Megan, Audien’s Remix of Bastille’s ‘Pompeii’ Ruled Festival Season. Billboard (28 oktober 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  18. ↑ (en) Liston, Enjoli, Music review: Bastille - 'A bland band fail to fulfill their full. The Independent (17 oktober 2013). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  19. ↑ (en) Clayton, Richard, "Bastille, Brixton Academy, London – review", Financial Times, 18 oktober 2013. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  20. ↑ (en) Muller, Marissa G., Bastille Pay Tribute to Greats in ‘Oblivion’ – Premiere. Rolling Stone (21 november 2013). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  21. ↑ (en) Renshaw, David, Bastille announce extended version of 'All This Bad Blood' album – full details. NME (9 oktober 2013). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  22. ↑ (en) Grow, Kory, David Lynch to Issue Remix EP Featuring Moby, Bastille. Rolling Stone (11 maart 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  23. ↑ (en) Grow, Kory, Bowie, Arctic Monkeys Up for BRIT Awards. Rolling Stone (9 januari 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  24. ↑ (en) Jonze, Tim, "Bastille win British breakthrough act at Brit awards 2014", The Guardian, 19 februari 2014. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  25. ↑ (en) Aswad, Jem, Bastille Billboard Music Awards Q&A: On Beyonce, Haim, Banks & More. Billboard (14 mei 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  26. ↑ (en) Graff, Gary, Bastille Working On Sophomore Album In Between Tour Dates. Billboard (20 januari 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  27. ↑ (en) Grebey, James, Listen to Bastille’s Fittingly Intense Contribution to BBC’s Re-scored ‘Drive’. Spin (27 oktober 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  28. ↑ (en) Nast, Condé, Haim and Bastille Share New Single, "Bite Down". Pitchfork (28 november 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  29. ↑ (en) Sullivan, Caroline, "Bastille: Vs (Other People’s Heartache Pt III) review – Brit winners strip down", The Guardian, 4 december 2014. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  30. ↑ (en) Wyatt, Daisy, "Game of Thrones Sansa Stark actress Sophie Turner stars in Bastille's 'Oblivion' video", The Independent, 24 juli 2014. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  31. ↑ (en) Denham, Jess, "Bastille, Somerset House, gig review: Ella Eyre and new song 'Blame' make for energetic set", The Independent, 16 juli 2014. Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  32. ↑ (en) Stubbs, Dan, Bastille 'nearly fell over' when Bono asked for a picture at Band Aid 30 session, says Bob Geldof. NME (24 november 2014). Geraadpleegd op 12 maart 2024.
  33. ↑ (en) Baltin, Steve, Best New Artist Nominees Bastille Are Ready to Mug Sam Smith. Billboard (8 februari 2015). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  34. ↑ (en) Britton, Luke Morgan, Lorde, Tom Waits and Bastille to act as judges for International Songwriting Competition. NME (21 juli 2015). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  35. ↑ (en) Renshaw, David, Bastille debut new material as they play secret Glastonbury set. NME (26 juni 2015). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  36. ↑ (en) Levine, Nick, Bastille's Dan Smith On New Music: 'We've Really Pushed Our Sound'. NME (16 juni 2016). Geraadpleegd op 16 maart 2024.
  37. ↑ (en) Licata, Annie, Bastille on Following Up Hit Debut, Writing Secretly Depressing Pop. Rolling Stone (1 juli 2016). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  38. ↑ (en) Harmsen, Natalie, Bastille Ponders Real Love on "Fake It". Atwood Magazine (26 augustus 2016). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  39. ↑ (en) Ivey, Georgia, Bastille - Wild World. Clash Magazine (6 oktober 2016). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  40. ↑ (en) Stubbs, Dan, Bastille's Set Was A Masterclass In How To Win At Glastonbury. NME (24 juni 2016). Geraadpleegd op 16 maart 2024.
  41. ↑ (en) Daly, Rhian, Bastille Offer Hope In Humanity At Game-Changing, Dystopia-Themed O2 Show. NME (2 november 2016). Geraadpleegd op 16 maart 2024.
  42. ↑ (en) Sexton, Paul, Bastille Debuts at No. 1 on U.K. Albums Chart. Billboard (16 september 2016). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  43. ↑ (en) Legaspi, Althea, Watch Bastille's Disturbing Cult-Themed 'Blame' Video. Rolling Stone (16 december 2016). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  44. ↑ (en) Hermes, Will, Review: Bastille's 'Wild World' Has Stadium Ambitions. Rolling Stone (8 september 2016). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  45. ↑ (en) Stutz, Colin, ‘Weird Science’ Star Kelly Le Brock Joins Bastille for ‘Good Grief’ Performance on ‘Ellen’: Watch. Billboard (12 oktober 2016). Geraadpleegd op 13 maart 2024.
  46. ↑ (en) Stubbs, Dan, Bastille: The Band The World Fell Head Over Heels For - The Full NME Cover Interview. NME (7 juli 2016). Geraadpleegd op 16 maart 2024.
  47. ↑ (en) MacBain, Hamish, Q&A: Bastille's Dan Smith On Arena Shows, Apple Music Festival And The Joy Of Tie Dye. NME (16 september 2016). Geraadpleegd op 16 maart 2024.
  48. ↑ (en) Atcheson, Ella, Bastille Played A Secret Show Under The Name Chaos Planet And Here’s How It Went Down. NME (26 augustus 2016). Geraadpleegd op 16 maart 2024.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:OrviIIe/Bastille_(band)&oldid=67209316"