Gebruiker:Stunteltje/Kladblok/Piet Hein (schip, 1937)
Piet Hein
| ||||
---|---|---|---|---|
Geschiedenis | ||||
Werf | N.V. Amsterdamsche Scheepswerf G. de Vries Lentsch jr., Amsterdam | |||
Kiellegging | 25 maart 1937 | |||
Tewaterlating | 14 augustus 1937 | |||
Gedoopt | 1937 | |||
Datum oplevering | 28 augustus 1937 | |||
Uit dienst | 1985 | |||
Eigenaren | ||||
Eigenaar | Juliana der Nederlanden & Bernhard van Lippe-Biesterfeld | |||
Charteraar | Stichting tot exploitatie van de "Piet Hein" ten behoeve van het Zeekadetkorps Nederland | |||
Algemene kenmerken | ||||
Lengte | 31.33 m (LWL): 29.26 m | |||
Breedte | 5,5 m | |||
Diepgang | 1,54 m | |||
Deplacement | 112 ton | |||
Tonnenmaat | GRT 151 NET 68 | |||
Voortstuwing en vermogen | 1937 2x 8cil Stork Ganz diesel elk 160 pk bij 700 rpm 1969 2x DAF Diesels Type DK 1160M van 210 PK elk | |||
Boegschroef | 1996 | |||
Vaart | 11 kn | |||
ENI-nummer | 02717380 | |||
Opmerkingen | Begin jaren 60 voorzien van Denny Brown stabilisatoren | |||
|
De Piet Hein was het koninklijk jacht van kroonprinses en later koningin Juliana der Nederlanden en is vernoemd naar de 17e-eeuwse Nederlandse zeevaarder Piet Hein. De Piet Hein werd in 1937 aangeboden als nationaal geschenk aan kroonprinses Juliana en haar echtgenoot prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld ter gelegenheid van hun huwelijk, met als wens: Dit schip zal u voeren tot het karakteristieke schoon van Nederland, dat aan het water in de eerste plaats te vinden is.
De bouw[bewerken | brontekst bewerken]
Al voor de verloving werd een comité ingesteld met de taak geld in te zamelen voor het nationaal huwelijksgeschenk. Het moest in overleg met het paar een motorjacht worden dat geschikt moest zijn voor het bevaren van de Nederlandse binnenwateren. Formeel werd het geschenk aanvaard op 29 december 1936, door het aanbieden van een oorkonde door mr. L.J.A. Trip, president van de Nederlandsche Bank en voorzitter van het uitvoerend comité.
Een ingestelde technische commissie stelde de afmetingen van het jacht vast en bood een voorlopig plan met de benodigde gegevens aan Ingenieursbureau voor de scheepsbouw H.W. de Voogt. Om het mogelijk te maken om de lage bruggen te kunnen passeren werd de bovenste rand van de schoorsteen afneembaar en de mast strijkbaar gemaakt. Daarvoor kon ook de stand van de davits worden aangepast. Het werd ontworpen voor het verblijf van maximaal zes personen met een bemanning van vijf personen. Het interieur werd ontworpen door ir. S. van Ravesteyn. Het werd uitgevoerd door Koninklijke Nederlandse Meubelfabriek H.P. Mutters & Zn N.V., die ook het ontwerp voor het slaapvertrek, de badkamer en de twee gastenhutten maakte en het meubilair leverde Dat werd weer uitgevoerd door de Nederlandsche Dok en Scheepsbouw Maatschappij. De rest werd door de werf zelf gedaan.
Er werd een schaalmodel van het ontwerp gemaakt (1:6,25) dat werd beproefd bij het Nederlandsch Scheepsbouwkundig Proefstation in Wageningen. De opdracht voor de bouw werd verstrekt aan N.V. Amsterdamsche Scheepswerf G. de Vries Lentsch jr., Amsterdam. De werf bouwde het schip in modulen, die aaneen werden geklonken nadat de zes waterdichte schotten op de kiel waren gemonteerd.
In dienst[bewerken | brontekst bewerken]
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de boot vanuit Amsterdam door Duitse militairen naar Noord-Duitsland gevaren. Na de oorlog werd het in min of meer redelijke staat teruggevonden in Hamburg.[1]
In 1979 stonden Juliana en Bernhard de Piet Hein af voor een museale bestemming. Daartoe werd een stichting in het leven geroepen, de Stichting tot exploitatie van de Piet Hein, kortweg Stichting Piet Hein. In 1980 kreeg het schip een laatste grote onderhoudsbeurt in Den Helder, waarna het werd overgevaren naar de haven van Rotterdam. Op 17 december van dat jaar ging het (inmiddels wederom prinselijk) paar voor de laatste keer aan boord, voor een korte vaartocht naar de Coolhaven. In 1985 kreeg eerdergenoemde stichting het schip in bruikleen. Van 1985 tot 1990 onderging het jacht een complete 'overhaal'. Rotterdam is de huidige thuishaven van de Piet Hein. Er worden vaartochten met het schip gehouden.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Woelderink, Bernard (2010) Geschiedenis van de Thesaurie. Twee eeuwen Thesaurie en thesauriers van het Huis Oranje-Nassau, 1775-1975, p. 195-196
Categorie:Schip gebouwd in Nederland Categorie:Schip geregistreerd in Nederland Categorie:Schip op naam